Το Κίεβο απαιτεί από τους Έλληνες της Ουκρανίας να… ξεχάσουν τα ρωσικά!

Σοκαρισμένη είναι η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων της Ουκρανίας από την απαίτηση του Κιέβου να εγκαταλείψουν τη ρωσική γλώσσα.

Με επίσημη επιστολή που έλαβε η Ομοσπονδία από την Ουκρανική Διεθνή Ένωση Επαγγελματιών Εκπαιδευτικών, απαιτείται να σταματήσει άμεσα η χρήση της “εχθρικής ρωσικής γλώσσας” από τους Ελληνες που ζουν στην Ουκρανία.

Μόνες επίσημες γλώσσες για τους Έλληνες της χώρας αναγνωρίζονται μόνο η ελληνική και η ουκρανική, γράφει η ανακοίνωση, τονίζοντας πως εάν θέλουν να ενσωματωθούν στη χώρα που τους φιλοξενεί, οι ελληνικές οικογένειες θα πρέπει να «ξεχάσουν την εχθρική γλώσσα του Πούτιν», καθώς η ρωσική γλώσσα εκλαμβάνεται ως εχθρική από τους Ουκρανούς πολίτες.

Η ένωση εκπαιδευτικών της Ουκρανίας ζητά την εξάλειψη του ξένου, εχθρικού, πνεύματος, της γλώσσας και του εχθρικού πολιτισμού από την καθημερινή ζωή, ξεκινώντας από την «ορθή» διδασκαλία των παιδιών στο νηπιαγωγείο.

Απαράδεκτα επιτακτικό ύφος και γλώσσα πεζοδρομίου, λένε οι Ελληνες

Αμεση ήταν η επίσημη άρνηση των Ελλήνων της Ουκρανίας, οι οποίοι δηλώνουν σοκαρισμένοι.

Στην επιστολή απάντησης, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ουκρανίας, Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσάτζη τονίζει πως -κατά πρώτον – δεν γίνονται αποδεκτοί τέτοιοι όροι για μια γλώσσα, η οποία για όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους έχει συνδεθεί με τα έργα των μεγάλων Ρώσων κλασσικών, όπως ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι και Τσέχοφ, και όχι με το όνομα του Πούτιν…

Οι Έλληνες της Ουκρανίας επισημαίνουν σοκαρισμένοι το απαράδεκτο και επιτακτικό ύφος της επιστολής, και δη από την εκπαιδευτική κοινότητα, με εκφράσεις όπως «είναι υποχρεωμένοι να ξεχάσουν τη γλώσσα του Πούτιν». «Τι είναι αυτό – γλωσσικός εξτρεμισμός;» αναρωτιέται η Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσάτζη.

Τέλος η Προσένκο – Πισάτζη επισημαίνει πως τέτοιου είδους απαγορεύσεις και προσπάθειες εξουδετέρωσης της σημασίας του πολιτισμού και της λογοτεχνίας του κάθε έθνους, παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και φέρνουν στην μνήμη μαύρες σελίδας της ιστορίας που δεν θα πρέπει να επαναληφθούν.

Η επιστολή της Ουκρανικής Διεθνούς Ένωσης Επαγγελματιών Εκπαιδευτικών:

«Οι Έλληνες, οι οποίοι είναι πολίτες της Ουκρανίας, πρέπει – από αλληλεγγύη προς τον λαό της Ουκρανίας – να ξεχάσουν τη γλώσσα του Πούτιν και να γίνουν μέρος της ουκρανικής κοινωνίας, μιλώντας μόνο την ελληνική και την επίσημη γλώσσα, εμπλουτίζοντας τον πολιτισμό της Ουκρανίας με ελληνικό πολιτισμό και ιστορικό παρελθόν.

Δύο γλώσσες πρέπει να ακούγονται σε κάθε οικογένεια: η μητρική Ελληνική και η κρατική, όπως είναι οι απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλου του πολιτισμένου κόσμου για εκείνους που ζουν στην επικράτεια μιας άλλης χώρας. Η Ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία σήμερα εκλαμβάνεται ως εχθρική από τους Ουκρανούς πολίτες.

Η ελληνική οικογένεια θα πρέπει να αγνοήσει την εχθρική γλώσσα του Πούτιν, να εξαλείψει το ξένο πνεύμα, τη γλώσσα και τον πολιτισμό από την καθημερινή ζωή. Σας προσφέρουμε τη δυνατότητα να αρχίσετε τη φροντίδα για τα παιδιά των Ελλήνων εδώ στην Ουκρανία, από το νηπιαγωγείο».

Η απάντηση της Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ουκρανίας της Αλεξάνδρας Προτσένκο-Πιτσάτζη:

«Η επιστολή μας έχει σοκάρει… Πρώτον, δεν είναι αποδεκτοί οι όροι που χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα της επιστολής.

Η Ρωσική γλώσσα για όλους μορφωμένους και πολιτισμένους ανθρώπους σχετίζεται με τα έργα των αθάνατων κλασικών, όπως είναι ο Α. Πούσκιν, ο Ν. Γκόγκολ, ο Λ. Τολστόι, ο Φ. Ντοστογιέφσκι, ο Α. Τσέχοφ, ο Ι. Μπούνιν, και όχι με το όνομα του Πούτιν…

Δεύτερον, ο επιτακτικός τόνος της επιστολής είναι απαράδεκτος. Εγώ η ίδια είμαι καθηγήτρια με 40 χρόνια διδακτικής εμπειρίας, οπότε δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί ένας καθηγητής, ένας άνθρωπος που πρέπει να διδάξει τα παιδιά για να δουν τον κόσμο με τα μάτια ορθάνοιχτα, να γράφει, ότι αυτό ή εκείνο το έθνος, «είναι υποχρεωμένο να ξεχάσει τη γλώσσα του Πούτιν»; Τι είναι αυτό – γλωσσικός εξτρεμισμός;

Μπορεί άραγε το γλωσσικό ταμπού μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο με τις ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες αποτελούν τη βάση μιας δημοκρατικής, ανοικτής και προοδευτικής κοινωνίας;

Αυτή είναι μια άμεση παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι Έλληνες της Ουκρανίας έχουν ήδη περάσει από όλες αυτές γλωσσικές διαμάχες, όταν στα 1930 οι σοβιετικές αρχές απαγόρευσαν τις ελληνικές διαλέκτους. Το να απαγορευτεί αυτή ή η άλλη γλώσσα, να εξουδετερώνεται η σημασία του πολιτισμού και της λογοτεχνίας του κάθε έθνους – αποτελεί “προνόμιο” ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Και δεν θέλουμε να επαναλάβουμε την ιστορία με τέτοιο τρόπο».