Ανοιχτή επιστολή του προέδρου των Ρωμιών του Λιβάνου στον Ερντογάν

Ο πρόεδρος του «Κόμματος της Καθ΄ Ημάς Ανατολής», δηλαδή του κόμματος των Ρωμιών (Ρουμ Ορτοντόξ – Ρωμιοί / Ρωμαίοι Ορθόδοξοι) στο Λίβανο, Δήμητρης Ελ Χούρι, δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Άγκυρα, ο πρόεδρος του «Κόμματος της Καθ΄ Ημάς Ανατολής» του Λιβάνου, ασκεί ευθέως κριτική στον Τούρκο πρόεδρο, που τον αποκαλεί «Σουλτάνο», για την πολιτική του απέναντι στους χριστιανούς της ανατολής υπενθυμίζοντας του τα όσα έπραξαν οι πρόγονοί του σε βάρος των μη μουσουλμανικών πληθυσμών από τον Πόντο και την Αρμενία έως την Μικρά Ασία και την Μέση Ανατολή.

Αναλυτικά η επιστολή έχει ως εξής:

Προς

ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Όσα είπε ο Πάπας Φραγκίσκος κατά τη συνάντησή του με τον Σουλτάνο Τ. Ερντογάν: Υψηλότατε Σουλτάνε, Έρχομαι σήμερα από την παλαιά Ρώμη στη «Νέα Ρώμη», την οποία εσύ αποκαλείς «Ιστανμπούλ».

Να ’μαι εδώ, ήρθα για να σου υπενθυμίσω «τα λευκά χέρια» που έπλασαν τον πολιτισμό, που εσύ τον αποκαλείς σκοτεινό και μαύρο.

Να’ μαι εδώ, στέκομαι όρθιος πάνω στα χώματα της πόλεως του «Μεγάλου Κωνσταντίνου», στην οποία εγκατέστησε τη πρώτη «χριστιανική πρωτεύουσα» στην παγκόσμια ιστορία.

Ήρθα εδώ για να σου πω: «φτάνουν πια» οι διενέξεις και οι συγκρούσεις για ένα παρελθόν, μα και για ένα επίσης μέλλον, το οποίο προσδοκάτε να είναι «κατ’ εικόνα» με εκείνο του παρελθόντος.

Ήρθα εδώ για να σου πω ότι: έχουμε ήδη λησμονήσει τα ερείπια της Βασιλεύουσας Κωνσταντινουπόλεως, την πολιορκία της Βιέννης όπως και την εισβολή στη Ρώμη. Έχουμε ακόμα ξεχάσει τον λιμό στα χωριά του όρους του Λιβάνου, τις σφαγές και γενοκτονίες του Πόντου και της Σμύρνης, των Αρμενίων και των Ασυρίων.

Υψηλότατε Σουλτάνε, δεν θα επιτρέψουμε παρά ταύτα τώρα καμιά άλλη εισβολή στη χριστιανική κωμόπολη ΜΑΑΛΟΥΛΑ της Συρίας, ούτε και στην άλλη κωμόπολη «ΚΑΣΣΑΜΠ» με τους χριστιανούς αρμένιους κατοίκους της . ούτε θα ανεχτούμε την εκθεμελίωση της χριστιανικής ρωμαίικης κωμόπολης «ΜΧΑΡΝΤΑ» της επαρχίας Επιφανείας –ΧΑΜΑ– δηλαδή στη κοιλάδα του Ορόντη ποταμού.

Αν η αποσιώπηση των εγκλημάτων που διεπράχθησαν στο παρελθόν αποτελεί μια μορφή «Συγχώρησης», η αποσιώπηση όμως και η αποστροφή της εγκληματικότητας του παρόντος είναι καθ’ εαυτής εγκληματική πράξη. Αποτελεί έγκλημα σε βάρος του μέλλοντος, και ιδιαίτερα, σε βάρος των γενεών του άμεσου μέλλοντος.

Υψηλότατε Σουλτάνε Ερντογάν, δες με να ‘ μαι, ήρθα εδώ φορώντας «λευκό ράσο», που την λευκότητα του χρώματος δανείστηκε από το λευκό χιόνι του όρους του Λιβάνου. Είναι λαμπερό από τη λαμπρότητα του Αγίου Φωτός του Παναγίου Τάφου του Αναστάντος Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Ένα λευκό ράσο του οποίου η λευκότητα βάφτηκε κόκκινα από τα αίματα των αθώων, που έρρεαν από τη μάχαιρα των σφαγέων σου. Ένα ράσο, που τη λευκότητα του λεκιάστηκε από το «Μαύρο» των υπογείων στοών σου, όπου καταρτίζονται τα σχέδια εξάπλωσης του τρόμου, σε πλήρη συμπόρευση με την προσδοκία σου για ερημοποίηση της κοινωνίας, ενώ οι κήρυκες και οι εκτελεστές του σχεδίου σου κρύβονται πίσω από τις στήλες του μεγαλοπρεπούς σουλτανικού σου Σεράι.

Έτσι, μπροστά στη κατάμαυρη παντιέρα στάθηκα, με το λευκό μου ράσο, έχοντας την ελπίδα, μήπως από τη λευκότητα του χρώματος του ακτινοβολήσει μια ακτίνα φωτός, που θα σκορπά το μαύρο της παντιέρας σου . … και ρίξει λίγο φώς της ζωής στο σκοτάδι του θανάτου…

Υψηλότατε Σουλτάνε Ερντογάν, εγώ ο πτωχός ποιμένας, να ‘ μαι ήρθα για να σου πω ότι : κοντά στα σύνορα της επικράτειας σου έχω αμνούς, που σφάζονται αναίτια και ποιμένες που βάρβαρα και άδικα έχουν απαχθεί….

Οι αμνοί μου, που οδηγούνται για σφαγή, με πληροφόρησαν ότι τα μαχαίρια των σφαγέων τους βρίσκονται στα χέρια σου, όπως και τα κλειδιά της φυλακής των απαχθέντων ποιμένων βρίσκονται και αυτά στα χέρια σου.

Να ‘ μαι , ήρθα μεταφέροντάς σου λίγες σταγόνες από τα δάκρυα της Ρώμης, από το τράνταγμα των τοίχων των σπιτιών της, που δονήθηκαν, ακούοντας τις κραυγές των παιδιών της «Καθ’ Ημάς Ανατολής», που διασχίζουν θάλασσες και ουρανούς και αντιλαλούν σε όλη την γη. Μια Ανατολή που θρηνεί τα παιδιά της και δεν θέλει να παρηγορηθεί, επειδή λείπουν και δεν βρίσκονται πουθενά.

Υψηλότατε Σουλτάνε Ερντογάν,
Κοίτα πως κλαίει ο ουρανός από τα δεινά της γης, οι άγγελοι θρηνούν μαζί με τις μανάδες της πονεμένη Καθ’ Ημάς Ανατολής. Να ‘ μαι πάλι εδώ, ήρθα για να σου πω, πως η « Σοφία του Αγ. Θεού» εγκατέλειψε τα μέρη σου από την ημέρα, κατά την οποία μετατρέψατε την «Αγία Σοφία» σε αιχμάλωτη πριγκίπισσα έγκλειστη στα ερείπια του θανάτου.

Ήρθα λοιπόν να σας πω ότι, η χώρα σας δε θα βρει ειρήνη, όσο η κουκουβάγια κουρνιάζει και κτίζει φωλιά στον οίκο του Θεού. Ήρθα να σου πω Σουλτάνε Ερντογάν ότι, η χώρα σου δε θα βλέπει φως αν και εφόσον οι αράχνες εξακολουθούν τους ιστούς τους υφαίνουν στις απομείνασες εκκλησίες, που συνάμα στερούν τα μάτια σου το φως του ηλίου.

Τέλος, ήρθα εδώ να σου δώσω μια ευκαιρία, για να επιλέξεις ανάμεσα στα κλειδιά της γης ή του ουρανού. Ήρθα να σου υπενθυμίσω τονίζοντας ότι, ο «ένδοξος πορθητής» είναι εκείνος που κατακτά τον ουρανό με την αγάπη, και όχι βέβαια, εκείνος που κατακτά τη γη με το αίμα. Τούτο σου λέω…. Πορεύσου εν ειρήνη.

Ο μονόλογος αυτός ίσως να έγινε έτσι, ίσως όχι. Ήταν όμως όπως ήταν απαραίτητο να διαμειφθεί…