Οι Ασσύριοι Χριστιανοί πήραν τα όπλα και πολεμάνε το Ισλαμικό Κράτος

Οι Ασσύριοι, που κατοικούν κυρίως στο βόρειο Ιράκ, στην κοιλάδα της Νινευή, βρέθηκαν να καταδιώκονται από το Ισλαμικό Κράτος όταν αυτό κατέλαβε τη Μοσούλη στις αρχές Ιουνίου.

Οι Ασσύριοι, αρχαίο έθνος της Μεσοποταμίας που στην αρχαιότητα είχε συγκροτήσει μια από τις πρώτες αυτοκρατορίες στη Μέση Ανατολή και στη Μεσοποταμία, στις ημέρες μας -όπως και οι Κούρδοι- δεν έχει δικό του κράτος. Οι Ασσύριοι ζούνε διάσπαρτοι στο βόρειο Ιράκ, στην νοτιοανατολική Τουρκία και ένα μέρος τους στη Συρία. Στην πραγματικότητα ζούνε στα ίδια εδάφη με τους Κούρδους.

Οι Ασσύριοι είναι επίσης χριστιανοί. Ως τέτοιοι γνώρισαν τρομακτικές σφαγές και διωγμούς από το Ισλαμικό Κράτος που αρχικά τους ζήτησε να πληρώσουν φόρο και στη συνέχεια τους έθεσε το δίλημμα ή να εξισλαμιστούν ή να σφαγιαστούν. Πολλές Ασσύριες αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν σκλάβες μαζί με τις γυναίκες των Γιαζίντι, των Κούρδων ηλιολατρών.

Μετά από όλες αυτές τις ταλαιπωρίες, οι Ασσύριοι, έθνος με μεγάλη πολεμική παράδοση, αποφάσισαν να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, τα εδάφη τους και τον χριστιανισμό τους.

Συγκρότησαν πολιτοφυλακή, στις στολές της οποίας υπερήφανα φέρουν τη σημαία της Ασσυρίας και μάχονται ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Δείτε τις πρώτες φωτογραφίες των Ασσύριων μαχητών που αναρτήθηκαν στο twitter:

Μερικά ιστορικά στοιχεία:

Οι Ασσύριοι είναι λαός σημιτικής καταγωγής ζούσαν τα προϊστορικά χρόνια ως περιφερόμενες νομαδικές φυλές στην περιοχή της Μεσοποταμίας στις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη.

Είχαν καταγωγή από τους Σημίτες Ακκάδιους του Σαργών της 3ης χιλιετίας π.χ., το αρχικό τους όνομα ήταν Σουμπαρτού, ονομάστηκαν τελικά Ασσύριοι προς τιμή του εθνικού τους θεού Ασσούρ.

Οι Ασσύριοι, σκληροί πολεμιστές με εξαιρετική στρατιωτική οργάνωση, άπλωσαν γρήγορα την κυριαρχία τους στη Δυτική Ασία και στην Αίγυπτο.

Επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξή της και η πλεονεκτική γεωγραφική θέση της χώρας τους.

Από τα εδάφη της περνούσαν οι σπουδαιότεροι δρόμοι του ζωηρού εμπορίου της Ευρώπης με τα κράτη της Ασίας. Τον 13ο π.Χ. αιώνα, πρωτεύουσα της χώρας τότε ήταν η πόλη Ασσούρ, το κράτος της Ασσυρίας έφτασε περιστασιακά μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα. Η ιστορία της Ασσυρίας ξεκινά από το 2500 π.Χ.

Μετά την διάλυση της Ασσυριακής αυτοκρατορίας οι απόγονοι των Ασσυρίων την εποχή της αυτοκρατορίας των Χαλδαίων της Βαβυλώνας και των Αχαιμενιδών της Περσίας στις αγροτικές περιοχές του βορείου Ιράκ με κύρια ασχολία την καλλιέργεια του καλαμποκιού.

Την εποχή των Αχαιμενιδών έμειναν πιστοί στον μεγάλο βασιλιά πληρώνοντας πάντοτε φόρο υποτέλειας, σαν σκληροί πολεμιστές αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό του Περσικού στρατού, η γλώσσα τους τα Αραμαϊκά έγινε αρχικά η διπλωματική γλώσσα των Περσών και στην συνέχεια παγκόσμια γλώσσα μέχρι τον 4ο αιώνα π.χ. την εποχή που αντικαταστάθηκε από τα Ελληνικά.

Οι Πέρσες αντέγραψαν το διοικητικό, το ταχυδρομικό και το οδικό σύστημα των Ασσυρίων, ο Δαρείος ο μέγας κατασκεύασε μεγαλοπρεπή ανάκτορα στην Περσέπολη στα πρότυπα των Ασσυρίων, οι Πέρσες αντέγραψαν τέλος την τέχνη των Ασσυρίων όπως τα λιοντάρια με τις γενειοφόρες κεφαλές.

Παρέμειναν υποτελείς και στους Έλληνες Σελευκίδες βασιλείς διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα αν και έπεσαν σε αφάνεια βάση της Αραμαϊκής γλώσσας, η Αραμαική αντικατέστησε σταδιακά στον Ασσυριακό λαό την πανάρχαια Ακκαδική γλώσσα την οποία τα τελευταία χρόνια μιλούσαν μονάχα οι βασιλιάδες και το στενό περιβάλλον τους.

Υπάρχουν πολλές αναφορές για τους Ασσύριους από νεώτερους Έλληνες ιστορικούς όπως ο ιστορικός Αρριανός στο έργο του “Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου” που γράφει ότι 10.000 Ασσύριοι εργάτες εργάζονταν για την κατασκευή φραγμάτων.

Η Ασσυριακή χριστιανική εκκλησία ιδρύθηκε στην Έδεσσα από τον Απόστολο Θωμά και τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο ετεροθαλή αδελφό του Ιησού (33 μ.χ.) το γεγονός ότι οι Ασσύριοι μιλούσαν τα Αραμαϊκά την μητρική γλώσσα του Ιησού βοήθησε στην ταχύτατη διάδοση της χριστιανικής θρησκείας στους Ασσύριους από το 179 ήταν η επίσημη θρησκεία τους.

Μεγαλύτερη προσωπικότητα στα πρώτα χρόνια της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν ο Εφραίμ ο Σύρος (306 – 379) διάκονος, εκκλησιαστικός συγγραφέας, θεολόγος και υμνογράφος που έγραψε πάνω από 300 ύμνους μετά τον θάνατο του ανακηρύχθηκε άγιος ακόμα και από τους δυτικούς.

Από τον 5ο αιώνα μ.χ. ασπάστηκαν τον Νεστοριανισμό με αποτέλεσμα να θεωρηθούν από τους Ορθόδοξους χριστιανούς του Βυζαντίου ως αιρετικοί.

Οι Ασσύριοι είχαν έντονη ιεραποστολική δράση σε ολόκληρο τον κόσμο φτάνοντας μέχρι την Κίνα, παρέμειναν χριστιανοί μέχρι σήμερα δεν εγκατέλειψαν την θρησκεία τους ούτε όταν οι υπόλοιποι Ασιάτες έγιναν μουσουλμάνοι απέκτησαν επιπλέον πολλές γνώσεις με την μελέτη των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων όπως Πλάτωνα, Αριστοτέλη τις γνώσεις αυτές μετέδωσαν οι Άραβες στην δύση.

Η αχανής επιρροή της Ασσυριακής εκκλησίας επεκτείνετε σε ολόκληρη την Ασία, δέχθηκε σκληρό χτύπημα από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου (1400) από τότε η δράση της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν πολύ περιορισμένη.

Ζούσαν στην αρχαία τους πατρίδα το Ιράκ ως τις αρχές του 20ου αιώνα αποτελώντας το 20% του πληθυσμού αργότερα οι περισσότεροι μετανάστευσαν την Αμερική και την Αυστραλία πολλοί ήρθαν και στην Ελλάδα.

Η γενοκτονία των Ασσυρίων

Η Γενοκτονία των Ασσυρίων αναφέρεται στην μαζική σφαγή του Ασσυριακού / Χαλδαϊκού / Συριακού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και την περίοδο του 1922-1925.

Ο πληθυσμός των Ασσυρίων της άνω Μεσοποταμίας (Tur Abdin , Hakkari , Van , Siirt της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκία και της Urmia του σημερινού βορειοδυτικού Ιράν) είχε εκτοπιστεί διά της βίας και σφαγιάστηκε από Οθωμανικές δυνάμεις μεταξύ 1914 και 1920 κατά τον ίδιο τρόπο όπως οι Αρμένιοι και οι Έλληνες.

Οι εκτιμήσεις σχετικά με το συνολικό αριθμό των νεκρών είναι ποικίλες. Σύγχρονες εκθέσεις εκτιμούν τον αριθμό των νεκρών στις 250.000. Ορισμένες πηγές που δεν διαθέτουν λεπτομερή στατιστικά στοιχεία υποστηρίζουν μέχρι και 750.000 νεκρούς.

Η γενοκτονία των Ασσυρίων πραγματοποιήθηκε στο ίδιο πλαίσιο με την γενοκτονία των Αρμενίων και την γενοκτονία των Ποντίων. Σε αυτά τα γεγονότα, κοντά στα τρία εκατομμύρια Χριστιανοί της Συριακής, Αρμενικής και της Ελληνικής εκκλησίας δολοφονήθηκαν από το καθεστώς των Νεότουρκων.