


Το Υπουργείο Άμυνας της Συρίας ανακοίνωσε το Σάββατο 12/04 εκτεταμένες αλλαγές στην ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του διορισμού του Φαχίμ Ίσα -πρώην διοικητή [οπλαρχηγού] της υποστηριζόμενης από την Τουρκία συρο-τουρκμενικής νεο-οθωμανικής Μεραρχίας Σουλτάν Μουράντ [Τουρκμένοι]– ως Υφυπουργού Άμυνας και επικεφαλής των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο βόρειο τμήμα της χώρας.
Η κίνηση, που επιβεβαιώθηκε από κυβερνητική πηγή που μίλησε στο North Press, σηματοδοτεί σημαντική αναδιάταξη στην στρατιωτική ιεραρχία της Συρίας σε μια περίοδο μεταβαλλόμενων συμμαχιών και εξελισσόμενης δυναμικής ασφαλείας σε όλη τη χώρα.
Ο διορισμός του φιλότουρκου νεο-οθωμανού Ίσα είναι αξιοσημείωτος όχι μόνο λόγω της προηγούμενης σχέσης του με ένοπλες ομάδες που υποστηρίζονται από την Τουρκία και δρουν υπό τη σημαία του Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA), αλλά και για τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ήδη εύθραυστη ισορροπία δυνάμεων στη βόρεια Συρία, όπου η τουρκική επιρροή και η παρουσία μεσαζόντων παραμένουν υψηλές.
Ο Φαχίμ Ίσα σε παλαιότερη φωτογραφία του.
Αναδιάρθρωση κύριων στρατιωτικών μονάδων
Εκτός από τον Ίσα, το Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε επίσης μια σειρά άλλων διορισμών σε διάφορες ταξιαρχίες και ειδικές μονάδες. Μεταξύ αυτών:
Ο Αμπού Χαλίντ αλ-Αράμπι ορίστηκε Γενικός Διοικητής της Ταξιαρχίας Ζουμπάιρ ιμπν αλ-Αουάμ.
Ο Σουλεϊμάν αλ-Ίσα ανέλαβε τη διοίκηση της Ταξιαρχίας Ειδικών Δυνάμεων εντός της 52ης Μεραρχίας.
Ο Αμπού Αντνάν 500 τοποθετήθηκε επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου της Ταξιαρχίας Αλί ιμπν Αμπί Τάλιμπ.
Ο Αμπού Τζάσεμ Χουβέιρ διορίστηκε Γενικός Διοικητής των Ταγμάτων Μπαντίγια υπό την Ταξιαρχία Ζουμπάιρ.
Ο Αμπού Μπασίρ Μαχάλεχ ορίστηκε διοικητής τάγματος στη Μεραρχία της Δαμασκού.
Οι διορισμοί αυτοί έρχονται εν μέσω αναφορών για προσπάθειες της κεντρικής κυβέρνησης να εδραιώσει τη στρατιωτική εξουσία και να ενσωματώσει ποικίλες φατρίες στις επίσημες δομές του Υπουργείου Άμυνας.
Ιστορικό: Από την αντιπολίτευση στην ενσωμάτωση
Η ενσωμάτωση προσώπων όπως ο Φαχίμ Ίσα, που προηγουμένως ηγούνταν της Μεραρχίας Σουλτάν Μουράντ -μιας τουρκμενικής νεο-οθωμανικής φατρίας στενά συνδεδεμένης με την Άγκυρα και ενεργής σε ζώνες που κατέχονται από την Τουρκία στη βόρεια Συρία- ίσως αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη τάση απορρόφησης από το κράτος πρώην αντίπαλων φατριών στο επίσημο στρατιωτικό πλαίσιο.
Αν και το Υπουργείο δεν έχει σχολιάσει δημοσίως το σκεπτικό πίσω από τους διορισμούς, αναλυτές σημειώνουν ότι αυτή η αναδιάρθρωση μπορεί να στοχεύει στην εξουδετέρωση διοικητών [οπλαρχηγών] που συντάσσονται με την αντιπολίτευση, προσφέροντάς τους επίσημους ρόλους εντός κρατικών θεσμών, αποδυναμώνοντας έτσι την τουρκική επιρροή και επιχειρώντας να επαναβεβαιώσει τον κυριαρχικό έλεγχο σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Μπορεί βέβαια να σημαίνει και παράδοση του νέου συριακού «στρατού» υπό τουρκική και φιλοτουρκική διοίκηση, μετατρέποντας τα «μπουλούκια» των «ατάκτων» της Συρίας σε έναν δεύτερο τουρκικό-νεο-οθωμανικό στρατό με στόχο την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ.
Ωστόσο, τέτοιες κινήσεις ενέχουν τον κίνδυνο εισαγωγής φατριακών πιστοτήτων και αποκλινουσών ατζένδων στον τακτικό στρατό, πιθανώς περιπλέκοντας την αλυσίδα διοίκησης και επηρεάζοντας τη λειτουργική συνοχή.
Η ανύψωση ατόμων με προηγούμενες σχέσεις με ομάδες που υποστηρίζονται από την Τουρκία μπορεί να προκαλέσει ανησυχίες στη βορειοανατολική Συρία, όπου η Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας (AANES) και οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν απειλές ασφαλείας που προέρχονται τόσο από τουρκικές εισβολές όσο και από ένοπλες φατρίες που δρουν υπό την ομπρέλα του SNA.
Αν και οι SDF δεν έχουν εκδώσει επίσημη δήλωση σχετικά με τους διορισμούς, παρατηρητές στην περιοχή παραμένουν επιφυλακτικοί, ερμηνεύοντας την ενσωμάτωση οπλαρχηγών υπέρ της Άγκυρας στη δομή άμυνας της Δαμασκού ως πιθανό προοίμιο πολιτικών ελιγμών για τη βόρεια Συρία.
Ταυτόχρονα, οι διορισμοί υπογραμμίζουν τους εξελισσόμενους πολιτικούς υπολογισμούς στη Δαμασκό, η οποία φαίνεται όλο και πιο ανοιχτή σε πραγματιστικές ρυθμίσεις για να ενισχύσει την στρατιωτική και διοικητική της εμβέλεια εν μέσω της συνεχιζόμενης περιφερειακής κατακερματισμού.
Καθώς η σύγκρουση στη Συρία εισέρχεται στο 14ο έτος της, εσωτερικές στρατιωτικές αλλαγές όπως αυτές αναδεικνύουν τις πολυπλοκότητες της ανοικοδόμησης μιας ενοποιημένης εθνικής αμυντικής δομής.
Το αν αυτοί οι διορισμοί θα συμβάλουν στη σταθεροποίηση ή θα εδραιώσουν περαιτέρω τις διαιρέσεις μένει να φανεί.
Βραχυπρόθεσμα, οι παρατηρητές θα παρακολουθούν στενά για τυχόν αλλαγές στις στρατιωτικές αναπτύξεις ή τη στρατηγική στη βόρεια Συρία, ιδιαίτερα σε περιοχές που γειτνιάζουν με τις ελεγχόμενες από τις SDF περιοχές, όπου ο κίνδυνος κλιμάκωσης παραμένει υψηλός.