Μάικλ Ρούμπιν: Είναι ξεκάθαρο ότι η εικόνα που προωθούν ο Αχμάντ Αλ-Σαράα και οι απολογητές του στην Ουάσιγκτον είναι ψευδής

Του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

Τις τελευταίες εβδομάδες της διοίκησης Μπάιντεν, η Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών Μπάρμπαρα Λιφ ταξίδεψε στη Συρία για να συναντήσει τον Αχμάντ Αλ-Σαράα, τον ηγέτη της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, του οποίου η πορεία προς τη Δαμασκό τον Δεκέμβριο του 2024 έθεσε τέλος στην πεντηκονταετή τυραννία της οικογένειας Άσαντ.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, ο Σαράα παρέμενε καταζητούμενος τρομοκράτης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αμοιβή 10 εκατομμυρίων δολαρίων για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψή του, λόγω της προηγούμενης σύνδεσής του με την Αλ Κάιντα.

Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, εν τω μεταξύ, παραμένει χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση, παρόλο που οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζουν τα μέλη της ως de facto ηγέτες της Συρίας.

Επιφανειακά, η διεκδίκηση της ηγεσίας από τον Αλ-Σαράα είναι γελοία.

Η συμμαχία του, θεωρητικά, ελέγχει το πολύ το μισό της Συρίας.

Δεν έχει άμεση επιρροή ούτε στην περιοχή των Κούρδων στο βορειοανατολικό τμήμα ούτε στην περιοχή των Δρούζων στο νότο της Συρίας· ο έλεγχός του στις περιοχές των Αλαουιτών κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου είναι, στην καλύτερη περίπτωση, επισφαλής.

Με τους ένοπλους της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ να λεηλατούν περιοχές κατοικούμενες από Αλαουίτες και Χριστιανούς και να σφαγιάζουν αμάχους, είναι ξεκάθαρο ότι η εικόνα που προωθούν ο Αλ-Σαράα και οι απολογητές του στην Ουάσιγκτον είναι ψευδής.

Υπάρχουν δύο πιθανότητες: Είτε ο Αλ-Σαράα είναι ειλικρινής αλλά δεν ελέγχει τους σκληροπυρηνικούς στην οργάνωσή του, είτε είναι ανειλικρινής.

Ωστόσο, αυτή είναι μια διάκριση χωρίς ουσιαστική διαφορά.

Είναι επίσης μια δυναμική που τόσο η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν όσο και η Τουρκία έχουν εκμεταλλευτεί εδώ και δεκαετίες για να δικαιολογήσουν την τρομοκρατία και να προωθήσουν αντιαμερικανικές πολιτικές.

Με κλήσεις για «διάλογο των πολιτισμών», οι αυτοαποκαλούμενοι μεταρρυθμιστές του Ιράν γοήτευσαν τους δυτικούς ομολόγους τους.

Ακόμα κι αν ήταν ειλικρινείς, δεν κατείχαν πραγματική εξουσία.

Ενώ διαδοχικοί πρώην υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ, από τη Μαντλίν Ολμπράιτ μέχρι τον Κόλιν Πάουελ και τον Τζον Κέρι, επιδίωξαν να συνεργαστούν με τους μεταρρυθμιστές της Τεχεράνης, το ιρανικό καθεστώς προχώρησε με το μυστικό πυρηνικό του πρόγραμμα, τις προσπάθειες να δημιουργήσει εντολοδόχους για την αποσταθεροποίηση γειτονικών χωρών και την υιοθέτηση της τρομοκρατίας.

Ιρανοί αξιωματούχοι καυχήθηκαν ανοιχτά για την απάτη τους.

Ο Γκολάμ Ρεζά Αγκαζαντέχ, πρώην εκπρόσωπος του Ιρανού Προέδρου Μοχάμαντ Χαταμί, δήλωσε περήφανα:

«Είχαμε μια φανερή πολιτική, που ήταν η διαπραγμάτευση και η οικοδόμηση εμπιστοσύνης, και μια κρυφή πολιτική, που ήταν η συνέχιση των δραστηριοτήτων».

Οι Τούρκοι διπλωμάτες, εν τω μεταξύ, έπιναν ρακί ή κρασί με τους δυτικούς ομολόγους τους, ενώ η Τουρκία υποστήριζε το Ισλαμικό Κράτος και προμήθευε ομάδες συνδεδεμένες με την Αλ Κάιντα και τη Χαμάς.

Ίσως κάποιοι από τους μεταρρυθμιστές του Ιράν ή οι παραδοσιακοί κοσμικοί της Τουρκίας που κλίνουν προς την Ευρώπη ήθελαν πιο παραγωγικές σχέσεις με τον φιλελεύθερο κόσμο, αλλά ποτέ δεν είχαν την εξουσία.

Ο ευσεβής πόθος μιας γενιάς Αμερικανών πολιτικών, στην καλύτερη περίπτωση, έδωσε στους σκληροπυρηνικούς χρόνο να εδραιώσουν την εξουσία τους και, στη χειρότερη, ενίσχυσε την τρομοκρατία.

Η Συρία είναι η ίδια ιστορία. Η ψευδαίσθηση της μετριοπάθειας και της μεταρρύθμισης του Αλ-Σαράα δεν διαφέρει από την ψευδαίσθηση της δέσμευσης του πρώην Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Χομεϊνί στη δημοκρατία, των πρώην Προέδρων Αλί Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί, Χαταμί και Χασάν Ρουχανί, ή της δέσμευσης του νυν Προέδρου Μασούντ Πεςεσκιαν στον πραγματισμό και τη μεταρρύθμιση.

Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπερηφανεύεται ότι δεν αφήνει την ιστορία να τον περιορίζει.

Στην πρώτη του θητεία, η προθυμία του να σπάσει τη διπλωματική Κίνα οδήγησε στις Συμφωνίες του Αβραάμ και σε μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες των ευρωπαϊκών κρατών στο ΝΑΤΟ.

Θα ήταν ειρωνικό αν, στη δεύτερη θητεία του, άφηνε τον ευσεβή πόθο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ορισμένων δεξαμενών σκέψης να ενισχύσει τρομοκράτες και εξτρεμιστές εις βάρος της θρησκευτικής ελευθερίας και της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Ο Τραμπ θα πρέπει να επαναφέρει την αμοιβή για τον Αλ-Σαράα και να ανακαλέσει ακόμα και την de facto αναγνώριση του καθεστώτος του που υποστηρίζεται από την Τουρκία.