Της Δρ. Μάρουα Ελ-Σινάουι – Ακαδημαϊκός και Συγγραφέας στο DAILY NEWS EGYPT
Η πρόταση για μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας στη Χερσόνησο του Σινά επανέρχεται περιοδικά στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια έντονων συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.
Ωστόσο, η Αίγυπτος έχει επανειλημμένα απορρίψει τέτοιες προτάσεις, επικαλούμενη νομικούς, ανθρωπιστικούς και γεωπολιτικούς λόγους.
Η παρούσα ανάλυση εμβαθύνει στο ιστορικό πλαίσιο, τις πολιτικές δυναμικές και τις στρατηγικές παραμέτρους που υποστηρίζουν τη στάση της Αιγύπτου σε αυτό το επίμαχο ζήτημα.
Η ιδέα της μεταφοράς Παλαιστινίων στο Σινά εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, ο οποίος άφησε πολλούς Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
Η πρόταση επανήλθε στο προσκήνιο, ειδικά μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, κατά τον οποίο το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Διάφοροι Ισραηλινοί ηγέτες και διεθνείς παράγοντες πρότειναν τη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων σε γειτονικές αραβικές χώρες, περιλαμβανομένου και του Σινά, το οποίο το Ισραήλ κατείχε από το 1967 έως το 1982.
Ωστόσο, η Αίγυπτος αντέδρασε έντονα σε αυτές τις προτάσεις, τις οποίες θεωρεί παραβίαση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και απόπειρα υπονόμευσης της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Οι Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ το 1978 και η επακόλουθη ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ το 1979 ενίσχυσαν τη στάση της Αιγύπτου, η οποία στόχευε στη διατήρηση της περιφερειακής σταθερότητας υποστηρίζοντας παράλληλα τη λύση των δύο κρατών.
Η άρνηση της Αιγύπτου να δεχθεί τη μεταφορά Παλαιστινίων στο Σινά βασίζεται σε νομικές και ανθρωπιστικές παραμέτρους.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ιδίως τη Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης, η αναγκαστική μεταφορά ή απέλαση αμάχων από κατεχόμενα εδάφη είναι παράνομη.
Ως συμβαλλόμενο μέρος στις συνθήκες αυτές, η Αίγυπτος θα παραβίαζε το διεθνές δίκαιο αν συμμετείχε σε οποιοδήποτε σχέδιο που περιλαμβάνει την αναγκαστική μετεγκατάσταση Παλαιστινίων.
Επιπλέον, οι ανθρωπιστικές συνέπειες μιας τέτοιας μετεγκατάστασης είναι σημαντικές.
Η Λωρίδα της Γάζας αποτελεί μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, αντιμετωπίζοντας σοβαρούς περιορισμούς σε πόρους και υποδομές.
Η αναγκαστική μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων στη Χερσόνησο του Σινά —μια εκτεταμένη έρημος με ελάχιστους υδάτινους πόρους και καλλιεργήσιμη γη— θα επιδείνωνε την ήδη δεινή ανθρωπιστική κατάσταση.
Η Αίγυπτος έχει επανειλημμένα τονίσει τη δέσμευσή της να προστατεύει τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων, γεγονός που την οδηγεί στην απόρριψη οποιωνδήποτε σχεδίων που θα είχαν ως αποτέλεσμα την εκτόπισή τους.
Εκτός από νομικούς και ανθρωπιστικούς λόγους, η άρνηση της Αιγύπτου να δεχτεί Παλαιστινίους στο Σινά καθοδηγείται από γεωπολιτικούς παράγοντες.
Η Χερσόνησος του Σινά αποτελεί μια ευαίσθητη περιοχή για την Αίγυπτο, χαρακτηριζόμενη από προκλήσεις ασφαλείας και αστάθεια.
Από την ανατροπή του Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ το 2011, το Σινά έχει γίνει εστία ένοπλης δραστηριότητας, με ομάδες όπως η Ανσάρ Μπέιτ αλ-Μάκντις (γνωστή σήμερα ως Γουιλάγιατ Σινά) να αποτελούν σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Αιγύπτου.
Η είσοδος μεγάλου αριθμού Παλαιστινίων στο Σινά θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την περιοχή, δημιουργώντας νέους κινδύνους ασφαλείας και περιπλέκοντας τις προσπάθειες της Αιγύπτου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Επιπλέον, η παρουσία Παλαιστινίων στο Σινά ενδέχεται να προκαλέσει δημογραφικές αλλαγές, οι οποίες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν εντάσεις με τις τοπικές κοινότητες Βεδουίνων, που έχουν ιστορικά αισθανθεί παραμελημένοι από την κεντρική κυβέρνηση.
Επιπλέον, η σχέση της Αιγύπτου με το Ισραήλ, αν και σταθερή από την υπογραφή της ειρηνευτικής συνθήκης, παραμένει εύθραυστη.
Οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπονομεύει την ασφάλεια του Ισραήλ ή αλλάζει το υφιστάμενο status quo στην περιοχή θα μπορούσε να επιβαρύνει αυτή τη σχέση.
Ως εκ τούτου, η Αίγυπτος έχει επιλέξει μια προσεκτική προσέγγιση, δίνοντας προτεραιότητα στη σταθερότητα της περιοχής έναντι βραχυπρόθεσμων λύσεων που περιλαμβάνουν τη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων.
Στον πυρήνα της άρνησης της Αιγύπτου να δεχτεί Παλαιστινίους στο Σινά βρίσκεται η ισχυρή υποστήριξή της στη λύση των δύο κρατών.
Η Αίγυπτος έχει από καιρό ταχθεί υπέρ της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ, βάσει των συνόρων προ του 1967.
Απορρίπτοντας προτάσεις για μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων εκτός της ιστορικής τους πατρίδας, η Αίγυπτος ενισχύει την πίστη της στο δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση και κυριαρχία.
Η στάση της Αιγύπτου ευθυγραμμίζεται με την ευρύτερη διεθνή συναίνεση σχετικά με τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές άλλες παγκόσμιες δυνάμεις υποστηρίζουν τη λύση των δύο κρατών ως τη βιώσιμη οδό για διαρκή ειρήνη στην περιοχή.
Με την αποφασιστική αντίθεσή της σε οποιαδήποτε απόπειρα παράκαμψης αυτού του οράματος, η Αίγυπτος ενισχύει τον ρόλο της ως βασικός μεσολαβητής και υποστηρικτής των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.
Συμπερασματικά, η άρνηση της Αιγύπτου να αποδεχτεί τη μετεγκατάσταση Παλαιστινίων στη Χερσόνησο του Σινά αντανακλά μια σύνθετη αλληλεπίδραση νομικών, ανθρωπιστικών και γεωπολιτικών παραγόντων.
Αν και η μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων μπορεί να φαίνεται σε ορισμένους ως μια γρήγορη λύση για τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις, αγνοεί τα βαθύτερα ζητήματα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστινίων.
Η σταθερή αντίθεση της Αιγύπτου σε τέτοιες προτάσεις υπογραμμίζει τη δέσμευσή της στη διατήρηση του διεθνούς δικαίου, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προώθηση μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στη Μέση Ανατολή.
Καθώς η περιοχή συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστινίων, ο ρόλος της Αιγύπτου ως σταθεροποιητικού παράγοντα και υποστηρικτή των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων θα παραμείνει κρίσιμος.
Τελικά, ο δρόμος προς την ειρήνη δεν βρίσκεται σε προσωρινά μέτρα, αλλά στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της σύγκρουσης και στη συνεργασία για μια συνολική και δίκαιη λύση.