Δρούζοι της Συρίας ζητάνε να προσαρτηθούν στο Ισραήλ

Οι ηγέτες της κοινότητας των Δρούζων στα συριακά Υψώματα του Γκολάν του Χαντέρ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα ήθελαν οι κοινότητές τους να προσαρτηθούν στο Ισραήλ μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του πρώην Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

«Αυτό που μας μένει είναι να προσαρτηθούμε στο Ισραήλ», είπαν, προσθέτοντας ότι η προσάρτηση στο Ισραήλ είναι «ένα πολύ μικρότερο κακό από το κακό που έρχεται στον δρόμο μας».

Το δεύτερο, το μεγαλύτερο κακό, είπαν, «μπορεί να μας πάρει τις γυναίκες, να μας πάρουν τις κόρες.

»Μπορεί να μας πάρουν τα σπίτια.

»Και είμαστε με αυτούς που διαφυλάσσουν την αξιοπρέπειά μας».

Ο Ομάρ Αλχαρίρι, ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος και ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη Συρία, απάντησε σε αυτές τις αναφορές, γράφοντας στο «X»:

«Οι Δρούζοι της περιοχής Χαντέρ στο χωριό Τζαμπάλ αλ Σεΐχ, σε μια συνάντηση των επιφανών της πόλης, ζλητησαν τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής να εισέλθουν στην περιοχή τους».

«Ως εκ τούτου, καλούμε τους ελεύθερους σεΐχηδες και τους προύχοντες της Σουέιντα να εκδώσουν μια δήλωση ως απάντηση στο αίτημα αυτής της μικρής ομάδας και να απορρίψουν την ισραηλινή κατοχή.

»Ο λαός της Σουέιντα είναι το θεμέλιο της κοινότητας των Δρούζων και οι πρώτοι ελεύθεροι άνθρωποι.

»Και καμία ομάδα δεν έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει οποιοδήποτε μέρος της ελεύθερης Συρίας.

»Ας μην ξεχνάμε την ανέχεια της ισραηλινής κατοχής παίζοντας με τη χορδή της δίωξης των μειονοτήτων».

Το 1974, όταν το Ισραήλ και η Συρία συμφώνησαν σε μια κατάπαυση του πυρός και στη δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» μεταξύ των δύο χωρών, πολλές οικογένειες Δρούζων βρέθηκαν χωρισμένες μεταξύ δύο χωρών εχθρικών μεταξύ τους, με ορισμένα μέλη στην ισραηλινή πλευρά των συνόρων και άλλοι από τη συριακή πλευρά.

Οι γάμοι συνεχίζονται πέρα ​​από τα σύνορα, αλλά οι γυναίκες που φεύγουν από τη χώρα τους για να παντρευτούν δεν μπορούν να επιστρέψουν.

Ο αναγκαστικός διχασμός έχει οδηγήσει σε μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή μεταξύ του πληθυσμού των βόρειων Δρούζων.

Ποιοι είναι οι Δρούζοι

Οι Δρούζοι αποτελούν ιδιαίτερη εθνότητα, που αριθμεί περίπου τα 1.000.000 πληθυσμό και κατοικεί σήμερα στην Ιορδανία, τον Λίβανο, στη Συρία και στη Γαλιλαία (Ισραήλ).

Η εθνότητα αυτή είναι αξιοσημείωτη αφενός λόγω της ιδιάζουσας θρησκείας της και της κοινωνικής της οργάνωσης και αφετέρου για την έντονη ανυποταξία της.

Το όνομα των Δρούζων απαντάται για πρώτη φορά στο σύγγραμμα Μασαώθ (= Οδοιπορικό), περί τον 12ο αιώνα, που συνέγραψε ο Εβραίος ραβίνος περιηγητής Βενιαμίν από την Τουδέλα της Ισπανίας.

Σε αυτό το σύγγραμμα το όνομα του λαού αυτού φέρεται ως επίθετο, που παράγεται από το αραβικό ντάραζα (= αναγνώστες της Βίβλου), ή εκ του ντάριζα (= οι κατέχοντες την αλήθεια), ή τέλος εκ του ντουρς (= ο μυημένος).

Σημειώνεται ότι τελικά όλες αυτές οι ετυμολογίες σχετίζονται αρκετά με τη θρησκεία των Δρούζων και τις δοξασίες τους, τις οποίες και τηρούν με άκρα μυστικότητα.

Οι Δρούζοι ακολουθούν μια μονοθεϊστική και εθνική θρησκεία της οποίας οι κύριες αρχές υποστηρίζουν την ενότητα του Θεού, τη μετενσάρκωση και την αιωνιότητα της ψυχής.

Οι περισσότερες θρησκευτικές πρακτικές των Δρούζων κρατούνται μυστικές.

Οι Δρούζοι δεν επιτρέπουν σε ξένους να προσηλυτιστούν στη θρησκεία τους.

Ο γάμος έξω από την πίστη των Δρούζων είναι σπάνιος και αποθαρρύνεται έντονα.

Οι Δρούζοι διατηρούν την αραβική γλώσσα και τον πολιτισμό ως αναπόσπαστα μέρη της ταυτότητάς τους και τα αραβικά είναι η κύρια γλώσσα τους.

Οι Επιστολές της Σοφίας είναι το θεμελιώδες και κεντρικό κείμενο της πίστης τους.

Η θρησκεία των Δρούζων αποτελεί μια σύνθεση από Ισμαηλισμό (κλάδος του Σιιτικού Ισλάμ), Χριστιανισμό, Γνωστικισμό, Νεοπλατωνισμό, Ζωροαστρισμό, Βουδισμό, Μανιχαϊσμό, Πυθαγορισμό και άλλες φιλοσοφίες και πεποιθήσεις.

Είναι μια ξεχωριστή και μυστική θεολογία , η οποία δίνει έμφαση στο ρόλο του νου και της αλήθειας.

Οι Δρούζοι πιστεύουν στη θεοφάνεια και τη μετενσάρκωση, Στο τέλος του κύκλου των επαναγεννήσεων, που επιτυγχάνεται μέσω διαδοχικών μετενσαρκώσεων, η ψυχή ενώνεται με τον Κοσμικό Νου (al-ʻaql al-kullī).

Τον Θεό τον αποκαλούν «Άκμπαρ» (= Μεγάλος) και τους εαυτούς τους τους αποκαλούν Μουσαχιντίν (= αγωνιστές).

Θεωρούν ότι ο Άκμπαρ έχει ενσαρκωθεί 70 φορές, δηλαδή ανά μία φορά σε κάθε περίοδο ζωής του κόσμου, η τελευταία των οποίων ήταν τον 14ο αιώνα, στην ακμή του Φατιμίδη χαλίφη της Αιγύπτου Αλ-Χακίμ μπι-Αμρ Αλλάχ (= ο Θεία κελεύσει Άρχων).

Πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, θεωρώντας την εμφάνισή του στη Γη μία από τις 70 προγενέστερες θεϊκές ενσαρκώσεις.