Για άλλη μια φορά, η ιστορία έχει γραφτεί σε μεγάλο βαθμό χάρη στο Ισραήλ.
Το Σαββατοκύριακο, οι Σύροι αντάρτες [τζιχαντιστές] ανέτρεψαν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος κατέφυγε στη Ρωσία, τερματίζοντας περισσότερο από μισό αιώνα τυραννικής και αιματηρής διακυβέρνησης της οικογένειας Άσαντ.
Η ευκαιρία για αυτή την ξαφνική αντιστροφή των τυχών στη Συρία δημιουργήθηκε από την αποδυνάμωση του Ιράν και των πληρεξουσίων του, ιδιαίτερα της Χεζμπολάχ, και από τον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας.
Η Χεζμπολάχ, η οποία συνέβαλε στη σωτηρία του Άσαντ σχεδόν πριν από μια δεκαετία, δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει αυτή τη φορά λόγω των πρόσφατων απωλειών της εναντίον του Ισραήλ.
Ομοίως, η Ρωσία, που εξακολουθεί να είναι βαλτωμένη στην Ουκρανία και έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες τα τελευταία τρία χρόνια, δεν μπόρεσε να διαθέσει τους πόρους για να βοηθήσει τον σύμμαχό της αυτή τη φορά.
Η μεγαλύτερη σημασία της πτώσης του Άσαντ είναι ότι αποτελεί ένα άλλο ντόμινο που έπεσε στη συνεχιζόμενη κατάρρευση της ιρανικής αυτοκρατορίας.
Με τη Χαμάς σχεδόν κατεστραμμένη, τη Χεζμπολάχ αποκεφαλισμένη και με το ένα τρίτο της προηγούμενης δύναμής της και τη δική της στρατιωτική αδυναμία εκτεθειμένη μετά τις δύο επιθέσεις της στο Ισραήλ και τα αντίποινα του Ισραήλ, το Ιράν χρειαζόταν απεγνωσμένα τον Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία.
Το Ιράν έχει χρησιμοποιήσει τη Συρία ως αγωγό για τη μεταφορά προμηθειών όπλων στη Χεζμπολάχ στον Λίβανο εδώ και πολλά χρόνια.
Με την μαριονέτα του, τον Άσαντ, να έχει καθαιρεθεί και να έχει αντικατασταθεί από [σουνιτικές/τζιχαντιστικές] δυνάμεις που πέρασαν χρόνια πολεμώντας ενάντια στη Χεζμπολάχ, με τους αξιωματούχους της να προσπαθούν να φύγουν από τη Συρία όπως ακριβώς έκανε κι ο Άσαντ, το Ιράν θα συνειδητοποιήσει ότι ο ανεφοδιασμός του πιο ισχυρού στρατού πληρεξουσίου του θα είναι πολύ πιο δύσκολος.
Οι πληρεξούσιοι του Ιράν παραμένουν μια σοβαρή απειλή στο Ιράκ και την Υεμένη, αλλά ο «Άξονας της Αντίστασης» μοιάζει τώρα πολύ με τον [ναζιστικό] Άξονα του 1944, μια επεκτατική και γενοκτονική αυτοκρατορία σε φυγή και σε κατάρρευση.
Τώρα είναι η ώρα να αυξηθεί η πίεση στο Ιράν με πιο ακρωτηριώδεις κυρώσεις για να καταστήσει αδύνατο το Ιράν να προσπαθήσει ακόμη και να ανοικοδομήσει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Ευτυχώς, αυτή φαίνεται να είναι η πρόθεση της επερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ.
Οι δυνάμεις που κατέλαβαν τη Δαμασκό από τον Άσαντ δεν είναι οι δίκαιοι αντάρτες [τζιχαντιστές] από την αρχική τριλογία του Star Wars.
Η κύρια δύναμη που είναι υπεύθυνη για κατάρρευση του Άσαντ είναι η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (THS), μια ισλαμιστική πολιτοφυλακή με επικεφαλής τον Αμπού Μοχάμεντ αλ-Γκολάνι, έναν τρομοκράτη με μακροχρόνιους δεσμούς με την Αλ Κάιντα.
Επιπλέον, καθώς ο ήλιος δύει στην ιρανική αυτοκρατορία, μια νέα απειλή μπορεί να ανατέλλει για να πάρει τη θέση της. Αυτή η πιθανή απειλή είναι η Τουρκία.
Υπό τον καταπιεστικό αυταρχικό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η τουρκική κυβέρνηση έχει ασπαστεί τον ισλαμισμό, τον ριζοσπαστισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Ο Ερντογάν υποστηρίζει ανοιχτά και φιλοξενεί τη Χαμάς και ήταν βασικός υποστηρικτής των ισλαμιστών ανταρτών [τζιχαντιστών] που ανέτρεψαν τον Άσαντ.
Η πολιτική υποστήριξης των πληρεξούσιων τρομοκρατών που δολοφονούν Εβραίους και άλλους «άπιστους» και η διάδοση της επιρροής κάποιου αποσταθεροποιώντας άλλες χώρες όπως έκανε μέχρι τώρα το Ιράν, είναι ήδη σε ισχύ, ειδικά υπό το φως της επιθυμίας του Ερντογάν να αποκαταστήσει τη δόξα της Οθωμανικής Αυτοκρατορία.
Δεν θα ήταν περίεργο αν ο Ερντογάν επιδίωκε να αναλάβει τον ρόλο του Ιράν ως προστάτη της Χαμάς, δεδομένης της υποστήριξής του στη γενοκτονική τρομοκρατική οργάνωση.
Όσο συνεχίζουν να λαμβάνουν την υποστήριξη του Ερντογάν, καμία απόπειρα των Σύρων ανταρτών [τζιχαντιστών] να φανούν μετριοπαθείς δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη.
Εάν ο Ερντογάν συνεχίσει την πορεία που ακολουθεί αυτή τη στιγμή, μια νέα αυτοκρατορική απειλή μπορεί κάλλιστα να επιχειρήσει να επιβάλει τη θέλησή της στην περιοχή τα επόμενα χρόνια.
Το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, τα μετριοπαθή αραβικά κράτη και ο κόσμος στο σύνολό του πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν σε περίπτωση που ο Ερντογάν γίνει ο επόμενος Χαμενεΐ.
Ακόμα κι αν ο Ερντογάν σταματήσει να χτίζει αυτοκρατορία ή να απειλεί το Ισραήλ, ο πόλεμος του εναντίον των Κούρδων θα συνεχιστεί μέχρι να καταφέρει να τους καθαρίσει εθνοτικά από τη βορειοανατολική Συρία.
Μια τέτοια νίκη θα μπορούσε να του ανοίξει την όρεξη για περαιτέρω στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό.
Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να συμβεί.
Η κατάρρευση της ιρανικής αυτοκρατορίας ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της άρνησης του Ισραήλ να καθίσει ακίνητο και να δεχτεί ξανά επίθεση μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
Αν το Ισραήλ άκουγε την κυβέρνηση Μπάιντεν, την ΕΕ ή τον ΟΗΕ – η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και το Ιράν θα είχαν παραμείνει όλες τόσο ισχυρές όσο ήταν στις 6 Οκτωβρίου 2023 και η ιρανική αυτοκρατορία θα εξακολουθούσε να ανθίζει αντί να καταρρέει.
Μετά από 40 χρόνια αδράνειας της Δύσης που επέτρεψε στο Ιράν να οικοδομήσει την αυτοκρατορία του, ένας χρόνος δράσης από ένα μόνο μικροσκοπικό κράτος έφερε αυτή την αυτοκρατορία στο χείλος του γκρεμού.
Το παράδειγμα του Ισραήλ αποδεικνύει ότι οι επεκτατικοί δικτάτορες όπως ο Ερντογάν μπορούν να επιτύχουν μόνο εάν τα έθνη του κόσμου αγκαλιάσουν την αδράνεια όπως έκαναν εναντίον του Ιράν.
Εάν οι ΗΠΑ και η Δύση δράσουν τώρα, μπορούν ακόμα να καταργήσουν την πιθανή αυτοκρατορία του Ερντογάν και να προστατεύσουν τον κουρδικό λαό χωρίς άμεση στρατιωτική επέμβαση.
Πώς θα μοιάζει η Μέση Ανατολή σε ένα χρόνο από τώρα;
–Θα επιτραπεί στο Ιράν να ανακάμψει από τις απώλειές του και να ξεκινήσει εκ νέου τη διαδικασία οικοδόμησης αυτοκρατορίας, ή θα συνεχιστεί ή ακόμα και θα ολοκληρωθεί η κατάρρευσή του, τερματίζοντας την απειλή της Ισλαμικής Δημοκρατίας και απελευθερώνοντας τον λαό του μετά από 45 χρόνια ταλαιπωρίας κάτω από μια βάναυση δικτατορία;
–Θα απελευθερωθεί τελικά ο Λίβανος από τη σιδερένια λαβή του Ιράν και της Χεζμπολάχ, επιτρέποντας έτσι στον εαυτό του να μεταβεί από ένα αποτυχημένο κράτος σε ένα που ευημερεί;
–Θα αλλάξει η Συρία από μαριονέτα του Ιράν σε μαριονέτα της Τουρκίας; Θα εγκαταλειφθούν οι Κούρδοι για να πεθάνουν ή θα υποστηριχθούν και θα ευδοκιμήσουν;
–Και θα αρχίσει ο Ερντογάν να πραγματοποιεί το όνειρό του να αποκαταστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θέτοντας την επόμενη μεγάλη περιφερειακή απειλή για την επόμενη δεκαετία, ή θα σταματήσει η αυτοκρατορία του στα σπάργανά της από μια Αμερική που δεν θα ηγείται πλέον από δειλούς;
Η ιστορία γράφεται καθημερινά, παρά τις καλύτερες προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να παγώσει την ιστορία στη θέση της τον τελευταίο χρόνο.
Ο κόσμος του αύριο θα διαμορφωθεί από τις ενέργειες του σήμερα, επομένως αυτές οι ενέργειες πρέπει να μετρούν.