Διαβάστε σχετικά για Εφημερίδα New York Times, Ιράν, Ισλαμιστές, Ισμαήλ Χανίγιε, Ισραήλ, Τζιχαντιστές, Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης (Ιράν), Χαμάς,
Ο θάνατος του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε, δεν προήλθε από κατευθυνόμενο πύραυλο αλλά από βόμβα, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα των New York Times, με τίτλο «Ο Χανίγιε εξοντώθηκε στο συγκρότημα των Φρουρών της Επανάστασης, χρησιμοποιώντας βόμβα – όχι πύραυλο».
Οι New York Times, περιγράφουν ότι «ο Ισμαήλ Χανίγιε, δολοφονήθηκε την Τετάρτη μετά από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού που εισήχθη κρυφά στον ξενώνα της Τεχεράνης όπου διέμενε», σύμφωνα με επτά αξιωματούχους της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων δύο Ιρανών, και έναν Αμερικανό αξιωματούχο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Ιρανοί αξιωματούχοι που αναφέρονται στο άρθρο δεν γνωρίζουν πώς και πότε τοποθετήθηκε η βόμβα στο δωμάτιο.
Η βόμβα είχε κρυφτεί πριν από περίπου δύο μήνες στον ξενώνα, σύμφωνα με πέντε από τους αξιωματούχους της Μέσης Ανατολής.
Ο ξενώνας διοικείται και προστατεύεται από το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και αποτελεί μέρος ενός μεγάλου συγκροτήματος, γνωστού ως Neshat, σε μια αριστοκρατική γειτονιά της βόρειας Τεχεράνης.
Η βόμβα πυροδοτήθηκε εξ αποστάσεως, πρόσθεσαν, μόλις επιβεβαιώθηκε ότι βρισκόταν μέσα στο δωμάτιό του στον ξενώνα.
Από την έκρηξη σκοτώθηκε επίσης ένας σωματοφύλακας.
Ο πιο σημαντικός βραχυπρόθεσμος αντίκτυπος δεν αφορά την οργάνωση αυτή καθεαυτή, αλλά τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός, οι οποίες είχαν φτάσει σε κρίσιμη καμπή τις ημέρες πριν από τη δολοφονία του Χανίγιε.
Δεν αποκλείεται τώρα να οδηγηθούν σε πλήρες ναυάγιο, αφού ο πολιτικός ηγέτης της Χαμάς ήταν ο βασικός εκπρόσωπός της στις διαπραγματεύσεις.
Και εάν οι διαπραγματεύσεις καταρρεύσουν, θα τεθεί σε άμεσο κίνδυνο η ζωή των ομήρων.
Δολοφονίες βασικών προσώπων της οργάνωσης στο παρελθόν, δεν την είχαν αποδυναμώσει.
Το Ισραήλ σκότωσε μια σειρά από πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη της Χαμάς το 2003, ενώ έως το τέλος του 2004 είχε δολοφονήσει και τον ιδρυτή της ομάδας και μέντορα του Χανίγιε, σεΐχη Αχμέντ Γιασίν, όπως και τον τότε αρχηγό, Αμπντέλ Αζίζ Ράντισι.