Όχι μόνο από θερμικό σοκ – Οι περισσότεροι κάτοικοι της Πομπηίας μπορεί να σκοτώθηκαν από σεισμό

Νέα ανακάλυψη έρχεται στο φως για την καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου Βεζούβιος που έλαβε χώρα το 79 μ.Χ., κατά την οποία οι κάτοικοι της Πομπηίας μπορεί να σκοτώθηκαν από σεισμό που συνέβη ταυτόχρονα με την έκρηξη, σύμφωνα με έρευνα.

Οι επιστήμονες συζητούν εδώ και δεκαετίες αν η σεισμική δραστηριότητα σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της έκρηξης του Βεζούβιου στη νότια Ιταλία πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια, και όχι ακριβώς πριν από αυτήν, όπως αναφέρει ο Πλίνιος ο νεότερος στις επιστολές του.

Ωστόσο ένα νέο άρθρο που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 17 Ιουλίου στο ακαδημαϊκό περιοδικό Frontiers in Earth Science έριξε μια νέα ματιά στον παγκοσμίου φήμης πλέον αρχαιολογικό χώρο, υποστηρίζοντας ότι ένας ή περισσότεροι ταυτόχρονοι σεισμοί «συνέβαλαν στην κατάρρευση των κτιρίων και στον θάνατο των κατοίκων».

«Τα συμπεράσματά μας υποδηλώνουν ότι οι επιπτώσεις της κατάρρευσης των κτιρίων που προκλήθηκαν από τη συν-ερρηκτική σεισμικότητα (σεισμική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης) θα πρέπει να θεωρηθούν ως πρόσθετη αιτία θανάτου στην αρχαία Πομπηία» και όχι η βασική, αναφέρεται.

Αναλυτικότερα, οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι το 15 έως 20% του πληθυσμού της Πομπηίας πέθανε κατά την έκρηξη, κυρίως από θερμικό σοκ, καθώς ένα γιγαντιαίο σύννεφο αερίων και τέφρας κάλυψε την πόλη.

Στη συνέχεια, η ηφαιστειακή τέφρα έθαψε τη ρωμαϊκή πόλη, διατηρώντας τέλεια τα σπίτια, τα δημόσια κτίρια, τα αντικείμενα και ακόμη και τους ανθρώπους μέχρι την ανακάλυψή της στα τέλη του 16ου αιώνα.

Τον Μάιο του 2023, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τους σκελετούς δύο ανδρών που φαίνεται ότι σκοτώθηκαν -όχι από τη ζέστη και τα σύννεφα των πύρινων αερίων και της τέφρας- αλλά από τραύμα λόγω κατάρρευσης των τοίχων – παρέχοντας πολύτιμα νέα δεδομένα.

Το ένα από τα θύματα ανακαλύφθηκε με το αριστερό του χέρι υψωμένο, σαν να ήθελε να προστατεύσει το κεφάλι του.

«Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοια τραύματα είναι ανάλογα με εκείνα των ατόμων που έχουν τραυματιστεί σε σύγχρονους σεισμούς», έγραψαν οι συγγραφείς, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι οι καταρρεύσαντες τοίχοι δεν οφείλονταν σε πτώση λίθων και συντριμμιών αλλά σε σεισμική δραστηριότητα.

Ως εκ τούτου, θεωρούν ότι τα θύματα που πέθαναν τελικά από πτώση θραυσμάτων κτιρίων είναι περισσότερα από αυτά, ίσως και την πλειοψηφία τους.

Η διασταύρωση των φαινομένων που προέρχονται τόσο από ηφαιστειακή όσο και από σεισμική δραστηριότητα απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση, υποστηρίζει η μελέτη, με τη συνεργασία τόσο των αρχαιολόγων όσο και των γεωλόγων.