Στην Ιορδανία οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το αρχαιότερο σιλό σιτηρών στον κόσμο σε οικισμό του 9.500 π.Χ.

Το νεολιθικό χωριό της περιοχής Ντρα, που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Νεκράς Θάλασσας, κοντά στο Γουάντι Καράκ, στη νότια Ιορδανία, χρονολογείται από την Προ-Κεραμική Νεολιθική, περίπου το 9.500 π.Χ. και καταλαμβάνει έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων.

Οι πρώτες αρχαιολογικές ομάδες επισκέφτηκαν την τοποθεσία τη δεκαετία του 1970, αλλά η πιο σοβαρή μελέτη της Ντρα ξεκίνησε το 2001 και το 2005.

Η Ντρα αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές νεολιθικές τοποθεσίες στη νότια Ιορδανία, με μακρά ιστορία κατοίκισης.

Η καθηγήτρια Έμα Τζένκινς (Emma Jenkins) από το Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ έκανε ανασκαφές στην Ιορδανία το 2007 και η διδακτορική της έρευνα επικεντρώθηκε στη μικροπανίδα (μικρά θηλαστικά και αμφίβια) στη νεολιθική τοποθεσία Ντρα.

«Η έρευνά μου επέτρεψε στους διευθυντές του έργου να επιβεβαιώσουν ότι οι κατασκευές που είχαν βρει εκεί ήταν τα πρώτα σιλό σιτηρών που είναι γνωστά αυτή τη στιγμή στον κόσμο.

»Το συμπέρανα επειδή τεράστιες πυκνότητες φυτόλιθων κριθαριού, ιδιαίτερα από φλοιούς, βρέθηκαν στο πάτωμα μιας από τις κατασκευές που πιστεύεται ότι ήταν σιλό», είπε η Τζένκινς, προσθέτοντας ότι εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ με τον καθηγητή Στίβεν Μίθεν και ασχολήθηκε με τοποθεσίες στο Γουαντί Φαϊνάν όπου ανέσκαψαν έναν οικισμό 12.000 ετών.

»Η τοποθεσία περιλάμβανε μια σειρά από μικρά ημι-υπόγεια κτίρια (από πλήθους) από τοπικό άργιλο (πηλό) και φυτά και ένα πολύ μεγάλο κτίριο, το οποίο είχε μια σειρά από παγκάκια και φαινόταν να είναι κάποιο είδος κοινόχρηστης δομής.

»Είχε μοτίβα χαραγμένα στα πλαϊνά των πάγκων και τρύπες που υποδηλώνουν ότι πρέπει να είχε κάποιο είδος στέγης.

»Σε αυτήν την τοποθεσία, βρήκαμε μεγάλο αριθμό ταφών ανθρώπων, οστά ζώων, υπολείμματα φυτών, μικροαντικείμενα τέχνης, όπως πέτρες με χαραγμένα ανθρώπινα πρόσωπα, μικρές πέτρες με άλλα είδη γκραβούρας, χάντρες, και αλεσμένα και πελεκημένα λίθινα εργαλεία.

»Το Wadi Faynan 16 είναι μια καταπληκτική τοποθεσία και ήμουν πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να δουλέψω εκεί με μια τόσο καταπληκτική ομάδα αρχαιολόγων», υπογράμμισε η Τζένκινς.

Η Τζένκινς έχει συμμετάσχει στο έργο INEA, το οποίο μελετά διάφορες νεολιθικές τοποθεσίες στην Ιορδανία.

«Η συμμετοχή σε ανασκαφές σε μια σειρά από νεολιθικές τοποθεσίες, από μικρές εφήμερες κατασκηνώσεις μέχρι μεγάλους μόνιμους οικισμούς, με γοήτευσε με τον τρόπο κατασκευής και χρήσης των νεολιθικών οικισμών.

»Για να προσπαθήσω να μάθω περισσότερα γι’ αυτό, ηγήθηκα σ’ ένα έργο γνωστό ως INEA με τη Διευθύντρια Κάρολ Πάλμερ (Carol Palmer) από το Συμβούλιο Βρετανικής Έρευνας στο Λεβάντε [CBRL], η οποία έχει μακρύ υπόβαθρο στην εθνογραφική έρευνα», σημείωσε η καθηγήτρια, προσθέτοντας ότι η ομάδα μελέτησε δείγματα εδάφους από πολλούς οικισμούς και εγκαταλελειμμένες κατασκηνώσεις Βεδουίνων και επίσης ένα εγκαταλελειμμένο χωριό γνωστό ως Αλ Ματάν που είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930.

Αυτό το χωριό φτιάχτηκε με τη χρήση τοπικών αργίλων και φυτικών υλικών, όπως μερικοί από τους νεολιθικούς οικισμούς, και είχαν επίσης κάποια παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως πήλινους κάδους αποθήκευσης, πλατφόρμες ύπνου, κόγχες τοίχων και εσωτερικές εστίες, διευκρίνισε η Τζένκινς, σημειώνοντας:

«Καταφέραμε να μιλήσουμε με τους κατοίκους και τους πρώην κατοίκους των κατασκηνώσεων των Βεδουίνων και του Αλ Ματάν και τους κάναμε ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο κατασκευής και χρήσης των τοποθεσιών.

»Αυτό μας βοήθησε να καταλάβουμε περισσότερα για τα νεολιθικά επαγγέλματα και για το πόσο καιρό παραμένουν δείκτες ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στα ιζήματα, και με έκανε να κοιτάξω τους νεολιθικούς οικισμούς διαφορετικά».

Με πληροφορίες από Jordan Times