Πρίγκιπας Διάδοχος Λιβύης: Μια δυτικού τύπου φιλελεύθερη δημοκρατία μπορεί να μην είναι κατάλληλη για τη Λιβύη

Ο διάδοχος του θρόνου της Λιβύης, πρίγκιπας Μοχάμεντ αλ Σενούσι, παριστάνει τον «σωτήρα», ακόμα ένας έκπτωτος με «σύνδρομο σωτήρα» και περιέγραψε ένα όραμα για το μέλλον της χώρας του, σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Morocco World News.

Ο Αλ Σενούσι εστίασε στις ιστορικές ρίζες, υποστηρίζοντας μια λιβυκή λύση στη συνεχιζόμενη κρίση.

Ο Αλ Σενούσι πρότεινε την επαναφορά του Συντάγματος του 1951 ως λογική αφετηρία, αναφέροντας την επιτυχία του κατά τη διάρκεια της «Χρυσής Εποχής» της Λιβύης.

Τα οφέλη περιλαμβάνουν τη νομιμότητα, τη συναίνεση και έναν ενοποιητικό παράγοντα που μπορεί να αντιμετωπίσει τον πολιτικό κατακερματισμό.

Ξεκίνησε τον Εθνικό Διάλογο της Λιβύης, με στόχο την εθνική συμφιλίωση και ενότητα.

Ο συνεχιζόμενος διάλογος δείχνει πολλά υποσχόμενα για την αντιμετώπιση του κατακερματισμού, τον μετριασμό της εξωτερικής παρέμβασης και την προώθηση της σταθερότητας.

Ο Αλ Σενούσι προέτρεψε τη διεθνή υποστήριξη για πρωτοβουλίες υπό τη Λιβύη, επιβεβαιώνοντας την ευθυγράμμιση με την ιστορία και τον πολιτισμό της Λιβύης.

Μια δυτικού τύπου φιλελεύθερη δημοκρατία μπορεί να μην είναι κατάλληλη και ζήτησε μια αλλαγή προσέγγισης σε αυθεντικές λύσεις για τη Λιβύη.

Πρότεινε μια περιεκτική διπλωματική προσέγγιση, όπου διάφορες φωνές της Λιβύης θα συμβάλλουν ενεργά στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Ο διάδοχος τόνισε την ανάγκη για ενδυνάμωση των απλών πολιτών, στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Λιβύης.

Αυτό περιλαμβάνει την ενίσχυση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, τη διασφάλιση της πρόσβασης στις πληροφορίες, τη χρήση της τεχνολογίας για συμμετοχή, τη θέσπιση νομικών πλαισίων για τη συμβολή των πολιτών και τη διατήρηση διαφανούς διακυβέρνησης.

Στο ευρύτερο πλαίσιο της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ο Αλ Σενούσι οραματίζεται μια σταθερή Λιβύη, επηρεάζοντας θετικά την περιφερειακή δυναμική.

Τόνισε τη διπλωματική δέσμευση για περιφερειακή συνεργασία, οικονομική ολοκλήρωση και συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας.

Νωρίτερα, ο Αλ Σενούσι ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε εκτενείς διαβουλεύσεις με διάφορους ενδιαφερόμενους.

Στόχος του είναι να εγκαθιδρύσει έναν «γνήσιο και σοβαρό εθνικό διάλογο που δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντα της χώρας έναντι της κομματικής πολιτικής και των ατομικών κερδών».

Σε συνέντευξή του στο Arabi21, ανέφερε ότι συνάντησε «σημαντική ανταπόκριση, επίγνωση και ώριμη κατανόηση από όλους τους ηγέτες».

Επιβεβαίωσε τα σχέδια για επέκταση αυτών των διαβουλεύσεων και συναντήσεων τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες, εκφράζοντας την ελπίδα.

Εν τω μεταξύ, υπογράμμισε τη δέσμευσή του να υποστηρίζει διεθνείς και περιφερειακούς θεσμούς στις συνεχείς προσπάθειές τους.

Ο Αλ Σενούσι επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του να εργαστεί εντός της Λιβύης την προσεχή περίοδο, με στόχο τη διεύρυνση της βάσης των διαβουλεύσεων σε όλους τους τομείς του λιβυκού λαού.

Επιδιώκει εκτεταμένη συμμετοχή για να εξασφαλίσει την επιτυχία των προσπαθειών τους.

Ο Μοχάμεντ αλ Σενούσι (γεννημένος στις 20 Οκτωβρίου 1962) είναι γιος του διάδοχου πρίγκιπα Χασάν ας Σενούσι της Λιβύης και της πριγκίπισσας Φαουίζια μπιντ Ταχίρ Μπακίρ.

Γεννημένος στην Τρίπολη, θεωρείται από τους Λίβυους βασιλόφρονες ως ο νόμιμος διάδοχος του Στέμματος των Σενούσι της Λιβύης.

Ο Μοχάμεντ αλ Σενούσι υπήρξε ενεργός σχολιαστής των λιβυκών υποθέσεων από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη.

Ο Σενούσι υποστήριξε δημόσια τις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος Καντάφι ενώ υποστήριξε και την αποκατάσταση της ειρήνης.

Το Κίνημα για την Επιστροφή της Συνταγματικής Νομιμότητας και οι συνδεδεμένες με αυτό ομάδες στη Λιβύη υποστηρίζουν την αποκατάσταση του Συντάγματος του 1951 και την επιστροφή της συνταγματικής μοναρχίας του Σενούσι υπό την ηγεσία του Μοχάμεντ αλ Σενούσι.

Ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι ανέτρεψε τον θείο του Μοχάμεντ Ελ Σενούσι, τον βασιλιά Ίντρις και τον πατέρα του, τον διάδοχο, την 1η Σεπτεμβρίου 1969 στην Επανάσταση της Αλ Φάτεχ.

Ο Καντάφι συνέλαβε τη βασιλική οικογένεια και την κράτησε σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Το 1982 το σπίτι τους με τα υπάρχοντά τους καταστράφηκε και η οικογένεια μετακόμισε σε μια παράγκα στην παραλία.

Πριν του επιτραπεί να μεταναστεύσει στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1988, ο πρίγκιπας Μοχάμεντ πέρασε κάποιο διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 εργαζόμενος στο Υπουργείο Γεωργίας της Λιβύης.

Ο Μοχάμεντ αλ Σενούσι έλαβε την εκπαίδευσή του στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στις 18 Ιουνίου 1992, διορίστηκε κληρονόμος από τον πατέρα του για να τον διαδεχθεί ως διάδοχος του θρόνου και επικεφαλής του βασιλικού οίκου της Λιβύης.

«Μυστικιστική» καταγωγή

Ο προ-προπάππος του Μοχάμεντ aλ Σενούσι, ο Μοχάμεντ ιμπν Αλί ασ-Σενούσι, ίδρυσε το Τάγμα Σενούσι το 1837.

Ήταν λόγιος από το Μουσταγκανίμ της Αλγερίας που ανήγαγε την καταγωγή του στον Προφήτη Μωάμεθ μέσω της κόρης του Προφήτη, Φατίμα, Μουχάμαντ ιμπν Αλί ας Σενούς.

Ταξίδεψε εκτενώς στη βόρεια Αφρική και κήρυττε έναν αναζωογονητικό και μυστικιστικό ισλαμικό τρόπο ζωής και προσέλκυσε αμέτρητους μαθητές.

Ο Σενούσι εγκαταστάθηκε τελικά στην Κυρηναϊκή στις αρχές της δεκαετίας του 1840 και ίδρυσε την πρώτη Ζουίγια (καταφύγιο αφιερωμένο σε θρησκευτικούς και κοινωνικούς σκοπούς, σαν μασονική στοά) στην Αλ Μπέιντα το 1842.

Το 1856, ο Σενούσι μετέφερε το κέντρο του Τάγματος νότια στο Τζαγκμπούμπ, το οποίο έγινε επίσης η έδρα ενός νέου Ισλαμικού Πανεπιστημίου «δεύτερο στην Αφρική μετά το Αλ Άζχαρ» της Αιγύπτου.

Ο προπάππους του Μοχάμεντ αλ Σενούσι και ο μεγαλύτερος γιος του Μουχάμαντ ιμπν Αλί ας Σενούσι, Μουχάμαντ αλ Μαχντί, διαδέχθηκε τον πατέρα του ως Μέγας Σενούσι [σ.σ. Μέγας Διδάσκαλος] το 1859.

Υπό την ηγεσία του, το Τάγμα Σενούσι εξαπλώθηκε σε μεγάλα μέρη της παγανιστικής και ισλαμικής Αφρικής, ιδρύοντας τελικά περίπου 146 Ζαουίγια [στοές] και φέρνοντας την πλειοψηφία των Βεδουίνων της Κυρηναϊκής υπό την επιρροή του Τάγματος.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, «η Σενουσίγια έφερε νόμο και τάξη, περιόρισε τις επιδρομές, ενθάρρυνε το ειρηνικό εμπόριο και προώθησε τη γεωργία σε μια αξιοσημείωτη, εκπολιτιστική αποστολή μέσα σε ένα εξαιρετικά απρόβλεπτο περιβάλλον».

Ο Μουχάμαντ αλ Μαχντί πέθανε το 1902 και ο ανιψιός του, Άχμεντ αλ Σαρίφ ανέλαβε την ηγεσία του Τάγματος Σενούσι.

Παρά το γεγονός ότι πολέμησαν με την Οθωμανική υποστήριξη ενάντια στους Ευρωπαίους αποικιστές, ο Σαρίφ και το Τάγμα Σενούσι αγωνίστηκαν να αντιταχθούν στη γαλλική, βρετανική και ιταλική επέκταση στη Σαχάρα.

Το 1918, ο Άχμεντ αλ Σαρίφ κατέφυγε εξόριστος στην Τουρκία.

Ο Αχμέντ Σαρίφ όρισε ως διάδοχό του τον Μοχάμεντ Ίντρις ασ-Σενούσι, τον θείο του Μοχάμεντ αλ Σενούσι, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει να παίζει ηγετικό ρόλο στο Τάγμα Σενούσι.

Σε αντίθεση με τον θείο του που επέλεξε τη στρατιωτική αντιπαράθεση με τους Ιταλούς και τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, ο Μοχάμεντ Ίντρις οδήγησε το Τάγμα Σενούσι σε διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς το 1916 και το 1917, με αποτέλεσμα την τοπική αυτονομία για το Τάγμα Σενούσι στην Κυρηναϊκή, και το 1920, τη χορήγηση του τίτλου του εμίρη της Κυρηναϊκής στον Ιντρίς.

Όταν οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν, ωστόσο, ο Ιντρίς και το Τάγμα Σενούσι εμφανίστηκαν ως σύμμαχοι των Βρετανών ηγετών της αντίστασης στην αποικιακή κατοχή της Λιβύης από την Ιταλία, με αποκορύφωμα την ανεξαρτησία της Λιβύης, το πρώτο αφρικανικό κράτος που πέτυχε την ανεξαρτησία από την ευρωπαϊκή κυριαρχία, το 1951.

Τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν το σχηματισμό ενός ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης με βασιλιά και αρχηγό του κράτους τον μονάρχη Ιντρίς.

Ο Ιντρίς ας Σενούσι υπηρέτησε ως βασιλιάς της Λιβύης από το 1951 έως το 1969 όταν το στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τον Μουαμάρ Καντάφι ανέλαβε την εξουσία στη Λιβύη.