Foreign Policy: Οι ΗΠΑ πολύ κοντά σε έναν πόλεμο που θα μπορούσαν να χάσουν

Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη συγκρούσεις που απαιτούν την προσοχή των ΗΠΑ σε δύο από τις τρεις πιο στρατηγικά σημαντικές περιοχές του κόσμου.

Εάν η Κίνα αποφασίσει να εξαπολύσει επίθεση στην Ταϊβάν, η κατάσταση θα μπορούσε γρήγορα να κλιμακωθεί σε παγκόσμιο πόλεμο σε τρία μέτωπα, με άμεση ή έμμεση εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών, προειδοποιεί σε ανάλυσή του το Foreign Policy και προσθέτει: και ενώ υπάρχουν επιλογές για τη βελτίωση της θέσης των ΗΠΑ, όλες απαιτούν σοβαρή προσπάθεια και αναπόφευκτα συμβιβασμούς.

Οι ΗΠΑ είναι εδώ και καιρό το πιο ισχυρό έθνος στη γη.

Κέρδισαν δύο παγκόσμιους πολέμους, νίκησαν τη Σοβιετική Ένωση και εξακολουθούν να κατέχουν τον κορυφαίο στρατό του κόσμου.

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έρχονται αντιμέτωπες με γιγαντιαία κόστη για την υποστήριξη της Ουκρανίας απέναντι στη Ρωσία, ενώ έχουν στραμμένο το βλέμμα στον πόλεμο Ισραήλ–Χαμάς, αλλά και στον Ινδο-Ειρηνικό.

Αλλά αυτή η στρατηγική γίνεται λιγότερο βιώσιμη μέρα με τη μέρα.

Καθώς η Ρωσία κινητοποιείται για έναν μακρύ πόλεμο στην Ουκρανία και ανοίγει ένα νέο μέτωπο στο Λεβάντε, ο πειρασμός θα μεγαλώσει για μια Κίνα που εξοπλίζει γρήγορα να κάνει μια κίνηση στην Ταϊβάν.

Ήδη, το Πεκίνο δοκιμάζει την Ουάσιγκτον στην Ανατολική Ασία, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δυσκολευτούν να αντιμετωπίσουν μια τρίτη γεωπολιτική κρίση.

Εάν όντως αυτή ξεσπάσει, η Ουάσιγκτον θα είχε πολύ σημαντικούς παράγοντες που λειτουργούν εναντίον της.

Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι η γεωγραφία.

Όπως κατέστησαν σαφές οι δύο τελευταίες Στρατηγικές Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ ο σημερινός στρατός των ΗΠΑ δεν έχει σχεδιαστεί για να διεξάγει πολέμους εναντίον δύο μεγάλων αντιπάλων ταυτόχρονα.

Σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας στην Ταϊβάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πιεστούν σκληρά για να αποκρούσουν την επίθεση, διατηρώντας παράλληλα τη ροή υποστήριξης προς την Ουκρανία και το Ισραήλ.

Το εφιαλτικό σενάριο

Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε παρακμή.

Αυτό συμβαίνει επειδή σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες πρέπει να είναι ισχυρές και στα τρία από αυτά τα μέρη, καθένας από τους αντιπάλους –Κίνα, Ρωσία και Ιράν– πρέπει να είναι ισχυρός μόνο στην δική του περιοχή δράσης για να επιτύχει τους στόχους του.

Το χειρότερο σενάριο, αναφέρει το Foreign Policy, είναι ένας κλιμακούμενος πόλεμος σε τουλάχιστον τρεις περιοχές, στις οποίες ένας αδύναμος στρατός των ΗΠΑ μαζί με κακώς εξοπλισμένους συμμάχους που ως επί το πλείστον δεν είναι σε θέση να αμυνθούν ενάντια σε μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις με την αποφασιστικότητα και τους πόρους να διατηρήσει μια μακρά σύγκρουση.

Η διεξαγωγή του θα απαιτούσε κινητοποίηση πόρων και θυσίες που οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν δει εδώ και γενιές.

Τα μειονεκτήματα

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει πολυμέτωπους πολέμους στο παρελθόν.

Αλλά σε προηγούμενες συγκρούσεις, ήταν πάντα σε θέση να ξεπεράσουν τους αντιπάλους τους.

Αυτό δεν ισχύει πια: το ναυτικό της Κίνας είναι ήδη μεγαλύτερο από το ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά τον τεράστιο αριθμό πλοίων και αυξάνεται κατά το ισοδύναμο ολόκληρου του γαλλικού ναυτικού (περίπου 130 πλοία, σύμφωνα με τον αρχηγό του γαλλικού ναυτικού) κάθε τέσσερα χρόνια.

Συγκριτικά, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ σχεδιάζει επέκταση κατά 75 πλοία την επόμενη δεκαετία.

Ένα σχετικό μειονέκτημα είναι και τα χρήματα.

Σε προηγούμενες συγκρούσεις, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει τους αντιπάλους.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο λόγος του εθνικού χρέους των ΗΠΑ προς το ΑΕΠ σχεδόν διπλασιάστηκε, από 61 τοις εκατό του ΑΕΠ σε 113%.

Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έμπαιναν σε σύγκρουση σήμερα με χρέος ήδη άνω του 100% του ΑΕΠ.

Αν δούμε έναν ρυθμό επέκτασης παρόμοιο με αυτόν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι παράλογο να αναμένουμε ότι το χρέος θα μπορούσε να διογκωθεί στο 200% του ΑΕΠ ή υψηλότερο.

Όπως έχει σημειώσει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου και άλλες πηγές, τα φορτία χρέους αυτής της κλίμακας θα κινδύνευαν με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.

Τα οικονομικά όπλα των αντιπάλων

Μια παγκόσμια σύγκρουση θα έφερνε άλλους κινδύνους.

Δύο αντίπαλοι των ΗΠΑ –η Ρωσία και το Ιράν– είναι σημαντικοί παραγωγοί πετρελαίου.

Μια πρόσφατη έκθεση διαπίστωσε ότι ένα παρατεταμένο κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ εν μέσω μιας ευρύτερης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να ωθήσει τις τιμές του πετρελαίου πέρα από τα 100 δολάρια το βαρέλι, αυξάνοντας σημαντικά τις πληθωριστικές πιέσεις.

Η Κίνα είναι ο κύριος κάτοχος του χρέους των ΗΠΑ και ένα συνεχές ξεπούλημα από το Πεκίνο θα μπορούσε να αυξήσει τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων και να ασκήσει περαιτέρω πιέσεις στην οικονομία.

Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι Αμερικανοί θα αντιμετώπιζαν ελλείψεις σε οτιδήποτε, από ηλεκτρονικά έως υλικά οικοδομής.

Όλα αυτά ωχριούν παράλληλα με το ανθρώπινο κόστος, που θα μπορούσαν να υποστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους σε μια παγκόσμια σύγκρουση.