Συρία-Χαλέπι: 17.000 κρούσματα λεϊσμανίασης από τις αρχές Σεπτεμβρίου

Αξιωματούχος της Διεύθυνσης Υγείας του Χαλεπίου δήλωσε, στις 9 Σεπτεμβρίου, ότι ο αριθμός των κρουσμάτων λεϊσμανίασης είχε ξεπεράσει τις 17.000 από τις αρχές αυτού του μήνα στην περιφέρεια του Χαλεπίου, στη βορειοδυτική Συρία.

Ο Σαμίρ αλ-Αντέλ, επικεφαλής του Κέντρου Ελέγχου Λεϊσμανίασης στο Χαλέπι, ανέμενε αύξηση του αριθμού των μολύνσεων, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του σε κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης.

«Το Χαλέπι είναι μάρτυρας μιας άνευ προηγουμένου αύξησης του αριθμού των μολύνσεων από λεϊσμανίαση χωρίς παρέμβαση από τις αρμόδιες Αρχές για την καταπολέμηση της νόσου», σύμφωνα με ιατρική πηγή στο Κέντρο Ελέγχου Λεϊσμανίασης.

Μια ιατρική πηγή είπε στην ιστοσελίδα North Press ότι ο μεγάλος αριθμός των μολυσμένων ανθρώπων χρειάζεται επείγουσα παρέμβαση για να σταματήσει η εξάπλωση της νόσου, γνωρίζοντας ότι η ασθένεια δεν είναι θανατηφόρα αλλά αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η πηγή πρόσθεσε ότι οι αρμόδιες Αρχές πρέπει να ελέγξουν την ασθένεια μέσω της ευαισθητοποίησης, της παροχής σχετικών υπηρεσιών Υγείας, της ενεργοποίησης εκστρατειών πρόληψης και της παροχής νερού και εμβολίων σε αγροτικές περιοχές.

Η λεϊσμανίαση είναι μια παρασιτική ασθένεια που οφείλεται σε ενδοκυτταρικό παράσιτο (πρωτόζωο), του γένους Leishmania (Λεϊσμάνια).

Οι πιο κοινές μορφές είναι η σπλαγχνική λεϊσμανίαση (καλα- αζάρ), η δερματική λεϊσμανίαση και η βλεννογονοδερματική.

Η σπλαγχνική λεϊσμανίαση είναι η πιο σοβαρή μορφή της νόσου, προσβάλει πολλά εσωτερικά όργανα (συνήθως το σπλήνα, το ήπαρ και το μυελό των οστών) και είναι πιθανά θανατηφόρος εάν δεν θεραπευθεί.

Υπάρχουν και ασυμπτωματικές μορφές. Η νόσος αυτή, σε όσους αναπτύσσουν συμπτώματα, χαρακτηρίζεται από πυρετό, απώλεια βάρους, διόγκωση ήπατος, σπληνός και λεμφαδένων, αναιμία ή/και πτώση του αριθμού των αιμοπεταλίων και των λευκών αιμοσφαιρίων.

Η δερματική λεϊσμανίαση -η πιο συχνή μορφή παγκοσμίως- προκαλεί κυρίως δερματικά έλκη και θεωρείται λιγότερο σοβαρή μορφή της νόσου.

Τα συμπτώματα εμφανίζονται από λίγες ημέρες έως πολλούς μήνες μετά το τσίμπημα της μολυσμένης σκνίπας.