Economist: Και να φύγει ο Ερντογάν η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν αλλάζει

Η μαγεία του Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdogan) δεν περνάει πλέον, εκτιμά βρετανικό περιοδικό Economist, καθώς λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές ο λαϊκιστής ηγέτης της Τουρκίας έχει καλύψει ελάχιστα το έδαφος που τον χωρίζει από τον Κεμάλ Κιλιντζάρογλου (Kemal Kilicdaroglu) στις δημοσκοπήσεις.

Οι περισσότερες από αυτές δίνουν στον Κιλιντζάρογλου προβάδισμα στον πρώτο γύρο στις 14 Μαΐου και τον βλέπουν να κερδίζει τον δεύτερο γύρο δύο εβδομάδες αργότερα.

Το περιοδικό προειδοποιεί ότι τυχόν αλλαγή σκυτάλης στην Τουρκία δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ριζική αλλαγή της εξωτερικής της πολιτικής.

Ο Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να ανακτήσει τη δημοτικότητά του καταφεύγοντας σε παροχές, ενώ αναζητά επίσης βοήθεια στο εξωτερικό, τηρώντας ισορροπίες, όπως έκανε την τελευταία δεκαετία, μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ, της Ρωσίας και άλλων απολυταρχικών καθεστώτων.

Τους τελευταίους δύο μήνες, η κυβέρνησή του έδωσε το πράσινο φως στην ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, την οποία εμπόδιζε από το περασμένο καλοκαίρι, απαγόρευσε στις εταιρείες να αποστέλλουν προϊόντα που υπόκεινται σε κυρώσεις μέσω Τουρκίας στη Ρωσία και φλέρταρε δυτικούς επενδυτές τους οποίους κάποτε απέρριπτε.

Ωστόσο ο Ερντογάν διαβεβαίωσε επίσης τους υποστηρικτές του ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται πλέον για το τι σκέφτονται οι δυτικές χώρες για την εξωτερική της πολιτική και κατηγόρησε τη Δύση ότι υποστηρίζει τους αντιπάλους του.

«Η εχθρική τους στάση απέναντι στον Ερντογάν είναι μια εχθρική στάση απέναντι στο έθνος μου», είπε στις 13 Απριλίου.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και την Αμερική βρίσκονται αναμφισβήτητα στο χειρότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών.

Τα σημεία ανάφλεξης περιλαμβάνουν την αγορά ενός συστήματος αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία, ένοπλες επιθέσεις εναντίον Κούρδων ανταρτών που υποστηρίζονται από την Αμερική στη Συρία, κατηγορίες για αμερικανική υποστήριξη στο πραξικόπημα του 2016 και διαμάχες για τα θαλάσσια σύνορα με Κύπρο και Ελλάδα.

Οι εντάσεις σίγουρα θα υποχωρούσαν υπό μια κυβέρνηση της αντιπολίτευσης.

Ωστόσο, αναλυτές, διπλωμάτες και στελέχη της αντιπολίτευσης απορρίπτουν την ιδέα ότι η ανατροπή του Ερντογάν θα οδηγούσε σε μια ριζική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής.

Μια νέα τουρκική κυβέρνηση δεσμευμένη να διορθώσει την οικονομία, να απελευθερώσει ορισμένους πολιτικούς κρατούμενους και να καταργήσει την απολυταρχία του Ερντογάν θα αντιμετωπιζόταν με μεγάλα αποθέματα καλής θέλησης από τη Δύση.

Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε χειροπιαστά αποτελέσματα, όπως την αναβίωση των μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας με την ΕΕ.

Μια αλλαγή του τόνου από την προσέγγιση του Ερντογάν «Πρώτα η Άγκυρα» θα ήταν επίσης θετική για τους συμμάχους του ΝΑΤΟ.

Η αντιπολίτευση υπόσχεται μια εξωτερική πολιτική που θα ασκείται από έμπειρους διπλωμάτες και διαβεβαιώνει ότι θα άρει τις αντιρρήσεις για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, όσον αφορά τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία, τη στάση της απέναντι στους Κούρδους αντάρτες στη Συρία και άλλες πηγές τριβής, είναι απίθανο να γίνουν μεγάλες αλλαγές.

Μια κυβέρνηση Κιλιντζάρογλου είναι απίθανο να προσχωρήσει στο μέτωπο υπέρ των κυρώσεων κατά της Ρωσίας ή να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην Ουκρανία, προτιμώντας να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητής.

Υπάρχει μια αίσθηση στην Τουρκία, την οποία συμμερίζονται το κυβερνών κόμμα ΑΚ και η αντιπολίτευση, ότι η Αμερική δεν θα παραμείνει για πάντα στην περιοχή, λέει η Nigar Goksel της δεξαμενής σκέψης Ομάδας Κρίσεων. Αυτό αποδυναμώνει την όρεξη για αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

«Δεν θέλουν να συγκρουστούν μαζί της», λέει η κ. Goksel, γιατί αυτό «θα έφερνε την Τουρκία μόνη αντιμέτωπη απέναντι στη Ρωσία».