Μάικλ Ρούμπιν: Εάν ο Ερντογάν επιτεθεί το 2023 στην Ελλάδα πρέπει να ξέρει ότι θα καταστραφεί

Ο Ερντογάν χρειάζεται μια δικαιολογία είτε για να αναβάλει τις εκλογές είτε για να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων με εθνικισμό. Μια σύγκρουση με την Ελλάδα εξυπηρετεί και τα δύο, γράφει ο γνωστός αναλυτής, Μάικλ Ρούμπιν, σε ανάλυσή του για πιθανή επίθεση της Τουρκίας στην Ελλάδα το 2023 [This Could Be How Turkey Attacks Greece in 2023] στο «The National Interest».

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι ανόητος.

Καταλαβαίνει τη βαθιά ταλαιπωρία στην οποία βρίσκεται.

Το στοίχημα του επιτοκίου του απέτυχε. Η Τουρκία είναι σχεδόν χρεοκοπημένη.

Ο πληθωρισμός πλησιάζει το 100% και το νόμισμα της Τουρκίας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Οι Τούρκοι είναι δυστυχισμένοι.

Στο μεταξύ πλησιάζουν εκλογές.

Για χρόνια τέτοιες εκλογές δεν είχαν σημασία.

Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης της Τουρκίας είναι τεμπέληδες, μη χαρισματικοί ή στη φυλακή.

Ο Ερντογάν έλεγχε αρκετά τα μέσα ενημέρωσης και τους μηχανισμούς ώστε να μπορεί να ωθήσει τα πράγματα με τον τρόπο του χωρίς πολλές ερωτήσεις, τουλάχιστον από το εσωτερικό της Τουρκίας.

Αυτό άλλαξε το 2019. Το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα κέρδισε οριακά τις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα.

Τα αποτελέσματα συγκλόνισαν τον Ερντογάν που διέταξε ένα επαναληπτικό εκλογικό γύρο στην Κωνσταντινούπολη.

Τρεις μήνες αργότερα, ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Εκρέμ Ιμάμογλου αύξησε το ποσοστό της νίκης του σε σχεδόν 10%, ένα αποτέλεσμα πολύ μεγάλο για να το κρύψει ακόμη και ο μηχανισμός του Ερντογάν.

Στρυμωγμένοι και κακοποιημένοι, οι Τούρκοι είχαν χορτάσει.

Καθώς η Τουρκία πλησιάζει τη συμβολικά σημαντική εκατονταετηρίδα της τον επόμενο χρόνο [συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας] όσο και τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, ο Ερντογάν ανησυχεί.

Ξέρει ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν μπορεί να κερδίσει.

Ο Ερντογάν δεν είναι δημοκράτης. Κάποτε του άρεσε κυνικά η δημοκρατία ως ένα τραμ: το οδηγούσε όσο πιο μακριά μπορούσε και μετά αποχωρούσε.

Ωστόσο, υπάρχουν όρια στη δύναμή του.

Χρειάζεται μια δικαιολογία είτε για να αναβάλει εκλογές είτε για να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων με εθνικισμό.

Μια σύγκρουση με την Ελλάδα εξυπηρετεί και τα δύο.

Ο Ερντογάν όμως δεν είναι ανόητος.

Αφού ο Βλαντιμίρ Πούτιν βάλτωσε στην Ουκρανία, πρέπει να ξανασκεφτεί την πολεμική ετοιμότητα της Τουρκίας.

Άλλωστε, μετά το πραξικόπημα του στυλ «Πυρκαγιά του Ράιχσταγκ» του 2016, ο Ερντογάν εκκαθάρισε τον στρατό.

Οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις μπορούν να πολεμήσουν τους Αρμένιους στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ή να επιτεθούν σε Κούρδους και Γιαζίντι στη Συρία και το Ιράκ με drones και μαχητικά F-16, αλλά η μάχη ενάντια σε ένα γειτονικό μέλος του ΝΑΤΟ είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα.

Ο στρατός της Ελλάδας μπορεί να είναι μόνο το ένα τέταρτο του μεγέθους του στρατού της Τουρκίας, αλλά το ηθικό είναι υψηλότερο και οι Έλληνες δεν απλώνονται, δεν διασπούν τις δυνάμεις τους.

Πώς μπορεί λοιπόν η Τουρκία να επισπεύσει την κρίση;

Ο Ερντογάν πιθανότατα θα αντιγράψει τη στρατηγική της Κίνας.

Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός έχει καταλάβει πολλούς βράχους και υφάλους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Όχι μόνο τις έχει μετατρέψει σε στρατιωτικές βάσεις, αλλά εκμεταλλεύεται επίσης την κατοχή τους για να ενισχύσει τις παράνομες αξιώσεις του Πεκίνου να επεκτείνει την αποκλειστική οικονομική ζώνη του σε πάνω από το 90% των υδάτων της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.

Η Κίνα ενήργησε αργά και σκόπιμα με μια λεγόμενη στρατηγική σαλαμοποίησης, καταπίνοντας κομμάτια αλλά ποτέ δεν δαγκώνει τόσα πολλά με μια κίνηση που θα προκαλούσε τους γείτονες ή τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο.

Ο Ερντογάν και ο υπουργός Άμυνας του Χουλουσί Ακάρ αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, επιδιώκοντας ουσιαστικά να ξαναγράψουν και να ερμηνεύσουν ξανά τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και τις επακόλουθες συμβάσεις και συμφωνίες.

Είναι στο Αιγαίο που ο Ερντογάν πιθανότατα θα κάνει την κίνησή του, με το επιχείρημα ότι είναι τα νησιά είναι τουρκικά και δεν ανήκουν στην Ελλάδα.

Τουρκικά αεροσκάφη παρενόχλησαν στο παρελθόν κατοίκους του Καστελλόριζου, μόλις ενάμισι μίλι από τις ακτές της Τουρκίας, αλλά να καταλάβει ένα νησί με σχεδόν 500 Έλληνες κατοίκους θα οδηγούσε σε ένοπλη σύγκρουση που ο Ερντογάν ελπίζει να αποφύγει.

Σε συνέντευξή του, ο Κωνσταντίνος Φίλης επεσήμανε ότι τους τελευταίους μήνες η Τουρκία πραγματοποιεί υπερτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, την Κανδελιούσσα και την Κίναρο.

Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη και drones στις υπερπτήσεις τους, συνήθως ερευνώντας τα νησιά μεταξύ τρεις και πέντε το πρωί.

Το καθένα νησί είναι μικρό. Το Αγαθονήσι, το βορειότερο νησί των Δωδεκανήσων, βρίσκεται μόλις οκτώ μίλια μακριά από τις τουρκικές ακτές και φιλοξενεί λιγότερους από 200 Έλληνες.

Η κοινότητα του Φαρμακονησίου, σχεδόν 14 μίλια νοτιότερα, είναι ακόμη μικρότερη. Πριν από μια δεκαετία, είχε μόλις δέκα κατοίκους.

Ενώ η Κανδελιούσσα είναι ακατοίκητη, είναι στρατηγικής σημασίας και ανήκει στον δήμο Νισύρου, ο οποίος έχει περίπου 1.000 κατοίκους.

Επειδή η Κανδελιούσσα είναι πιο δυτικά από πολλά άλλα ελληνικά νησιά, ένα τουρκικό φυλάκιο θα υπερπηδούσε ουσιαστικά τα ελληνικά νησιά προς τα ανατολικά, σφίγγοντας τον κλοιό γύρω τους και επιτρέποντας στην Τουρκία να τα αποκλείσει.

Η Κίναρος, επίσης ακατοίκητη, είναι ακόμα πιο δυτικά, το δεύτερο δυτικότερο νησί των Δωδεκανήσων μετά την Αστυπάλαια.

Ο Ερντογάν μπορεί να αποβιβάσει πεζοναύτες ή ειδικές δυνάμεις στο νησί και μετά να προκαλέσει την Ελλάδα να τους απομακρύνει.

Αυτή η διπλωματική κρίση θα μπορούσε να αναζωογονήσει τη θρησκευτική βάση του Ερντογάν και τους Τούρκους εθνικιστές.

Ο Ερντογάν θα μπορούσε ταυτόχρονα να επιμείνει ότι οποιαδήποτε κριτική εναντίον του ή του ιστορικού του ήταν προδοτική.

Εάν η κρίση οδηγήσει σε στρατιωτική αψιμαχία, ο Ερντογάν θα μπορούσε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να ακυρώσει εντελώς τις εκλογές.

Ο Ερντογάν μπορεί επίσης να υπολογίζει στον «αμφίπλευρο» των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για παράδειγμα, έχει επικρίνει και τις δύο πλευρές για υπερπτήσεις, παρόλο που η Τουρκία πετάει πάνω από το ελληνικό έδαφος και όχι το αντίστροφο.

Εάν η Τουρκία δημιουργήσει ένα τετελεσμένο γεγονός, ο Ερντογάν μπορεί να ελπίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και τα Ηνωμένα Έθνη θα του επιτρέψουν στη συνέχεια να «βαλτώσει» την Ελλάδα σε ανειλικρινείς διαπραγματεύσεις, ενώ ο ίδιος θα έχει δημιουργήσει τετελεσμένα επί του πεδίου. Εδώ, έρχεται στο μυαλό η στρατηγική της Τουρκίας για την Κύπρο.

Πολύ συχνά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ αφήνουν τον εαυτό τους να αποσπάται, μια τάση από την οποία άλλοι επιτιθέμενοι αναζητούν πλεονέκτημα.

Είναι σημαντικό τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι Βρυξέλλες να δράσουν προληπτικά: Οποιαδήποτε τουρκική κίνηση στα ελληνικά νησιά θα πυροδοτήσει μια στρατιωτική απάντηση κατά των τουρκικών δυνάμεων σε αυτά τα νησιά που θα ταπείνωνε τον Ερντογάν και θα επιτάχυνε την πτώση του, είτε με εκλογές είτε όχι.

Ο Ερντογάν μπορεί να θέλει να τον αγκαλιάσουν ως σουλτάνο και να τον θυμούνται ως σημαντικότερο από τον Ατατούρκ, αλλά πρέπει να καταλάβει σήμερα ότι αν ακολουθήσει αυτή την πορεία δράσης, η κληρονομιά του θα είναι αυτή του Αργεντινού δικτάτορα Λεοπόλντο Γκαλτιέρι που έπεσε από την εξουσία και φυλακίστηκε μετά την αποτυχία να καταλάβει τα νησιά Φώκλαντ.