Το Κίεβο οχυρώνεται και περιμένει – Μαίνονται οι μάχες και οι βομβαρδισμοί στα προάστια

Πίσω από σακιά με άμμο και με το όπλο παρά πόδα, το Κίεβο περιμένει. Την 27η ημέρα της εισβολής, η προέλαση των ρωσικών δυνάμεων φαίνεται να έχει σταματήσει στα βορειοδυτικά της ουκρανικής πρωτεύουσας όπου έχει απαγορευτεί, για άλλη μια φορά, η κυκλοφορία όλων.

Σειρήνες, βομβαρδισμοί και εκρήξεις ακούγονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας – τα τύμπανα του πολέμου σε μια πόλη φάντασμα, λουσμένη σε έναν σχεδόν ανοιξιάτικο ήλιο, κάτω από τις αχτίδες του οποίου λαμπυρίζουν οι χρυσοί τρούλοι του ορθόδοξου καθεδρικού ναού της Αγίας Σοφίας.

Σ’ αυτήν την καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας, την τρίτη από την έναρξη του πολέμου, όλα τα καταστήματα παραμένουν κλειστά.

Όλοι έμειναν στα σπίτια τους, με την εντολή να κατεβαίνουν στα καταφύγια όταν ηχούν οι σειρήνες, σύμφωνα με τον δήμαρχο και πρώην πρωταθλητή της πυγμαχίας Βιτάλι Κλίτσκο.

«Για τον κόσμο, που βιώνει συνεχώς τόση πίεση από την αρχή της εισβολής, είναι μια ευκαιρία να πάρει μια ανάσα», είπε ο Αλέξις, καθηγητής γερμανικών πριν από τον πόλεμο, ο οποίος συνοδεύει μια ομάδα του Γαλλικού Πρακτορείου στην πόλη.

«Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν καμία όρεξη να βγουν έξω…», εξηγεί.

Από τα 3,5 εκατομμύρια κατοίκους που είχε το Κίεβο πριν από τον πόλεμο, χιλιάδες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έχουν φύγει από την πόλη.

Έμειναν πίσω κάποιοι ηλικιωμένοι και οι άνδρες που συμμετέχουν στην άμυνα της πρωτεύουσας.

Η απαγόρευση της κυκλοφορίας «είναι σαν να κάνουμε μια παύση, με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει», λέει ο 29χρονος δικηγόρος Μαξίμ Κοστέτσκι.

«Δεν ξέρουμε αν οι Ρώσοι θα συνεχίσουν την προσπάθεια να περικυκλώσουν την πόλη αλλά είμαστε πολύ πιο αισιόδοξοι, το ηθικό είναι υψηλό», διαβεβαιώνει ο Κοστέτσκι που είναι μέλος μιας ομάδας εθελοντών.

Στους έρημους δρόμους της πόλης κυκλοφορούν μόνο τα περιπολικά, κάποια στρατιωτικά φορτηγά και ελάχιστα πολιτικά αυτοκίνητα που περνούν με μεγάλη ταχύτητα – οι οδηγοί τους είναι ένοπλοι ή ένστολοι άνδρες.

«Δόξα στην Ουκρανία» ή απλώς «Στοπ» έχουν γράψει οι εθελοντές στους τσιμεντένιους ογκόλιθους που έχουν τοποθετήσει στους δρόμους, γύρω από τους αμέτρητους πλέον σταθμούς ελέγχου σε όλη την πόλη.

Στα δυτικά, τα βόρεια και τα ανατολικά της πόλης δεν υπάρχει ούτε μια γωνιά, ένας παράδρομος ή μια λεωφόρος που να μην κόβεται στη μέση από ένα «τείχος» από σακιά με άμμο ή από αντιαρματικούς «σκαντζόχοιρους», μεταλλικές ράβδους τοποθετημένες σταυρωτά.

Το δάσος των βορείων προαστίων της πόλης, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν τα Σαββατοκύριακα για να μαζέψουν μανιτάρια ή να φάνε οικογενειακά στο εξοχικό τους, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα τεράστιο, περιχαρακωμένο στρατόπεδο.

Η εμφάνιση ενός αυτοκινήτου προκαλεί αμέσως τις υποψίες στρατιωτών και εθελοντών που, με το δάχτυλο στη σκανδάλη, περιμένουν να ακούσουν το «συνθηματικό» που θα επιτρέψει στον οδηγό να συνεχίσει την πορεία του.

Τις τελευταίες ημέρες δεν γίνεται πολύς λόγος για τους Ρώσους «σαμποτέρ» που έχουν διεισδύσει στην πόλη, όμως οι έρευνες για τον εντοπισμό τυχόν δολιοφθορέων συνεχίζονται.

Μετά την πυραυλική επίθεση, την Κυριακή, σε ένα εμπορικό κέντρο όπου, σύμφωνα με τη Μόσχα, φυλάσσονταν πυρομαχικά και όπλα, τώρα οι κάτοικοι φοβούνται τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη –κατασκοπευτικά ή «καμικάζι»– αλλά και τις φωτογραφίες που αναρτώνται στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης και θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τις θέσεις του ουκρανικού στρατού.

Τουλάχιστον ένας άνθρωπος σκοτώθηκε την Τρίτη 22/3 σε επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος Orlan σε ένα πολυώροφο κτίριο, στα βορειοδυτικά της πόλης.

Συνολικά, από την αρχή της εισβολής, έχουν σκοτωθεί στην πρωτεύουσα 228 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 4 παιδιά.

Πυκνός μαύρος καπνός υψώνεται από την περιοχή του Ιρπίν, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Κιέβου.

Οι δημοσιογράφοι απαγορεύεται πλέον να πλησιάζουν στην κοινότητα αυτήν.

«Οι στρατιωτικοί ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, ξέρουν τη δουλειά τους. Υπάρχει λόγος για την απαγόρευση της κυκλοφορίας», εκτιμά η Όλγα Αλιέφσκα, 38 ετών.

Η ίδια πιστεύει όμως ότι «οι Ρώσοι δεν θέλουν και, κυρίως, δεν μπορούν να καταλάβουν το Κίεβο».

«Οι βομβαρδισμοί τους στοχεύουν κυρίως, για την ώρα, στρατιωτικούς στόχους, δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα για να βομβαρδιστούν οι άμαχοι», υποστηρίζει η Αλιέφσκα, που ήταν στέλεχος μάρκετινγκ πριν από τον πόλεμο και αποφάσισε να παραμείνει στην πόλη.

Στην καρδιά της πρωτεύουσας, στους λόφους που βλέπουν στον επιβλητικό ποταμό Δνείπερο, όπου μόνο δύο γέφυρες παραμένουν ανοιχτές για την κυκλοφορία, ο πόλεμος μοιάζει ακόμη μακρινός.

Στη βάση του τείχους της Λαύρας των Σπηλαίων, του περίφημου μοναστηριού του Κιέβου, οι στρατιώτες είναι πιο διακριτικοί.

Αδιάφορη για την απαγόρευση της κυκλοφορίας, μια 60χρονη έχει βγάλει βόλτα τα σκυλιά της, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, στο γκαζόν του Μνημείου των θυμάτων του Μεγάλου Λιμού της Ουκρανίας, τη δεκαετία του 1930.

«Σήμερα είμαστε αισιόδοξοι, έστω και αν δεν έχουμε επιλογή.

»Προστατεύουμε τη χώρα μας από κάποιον, τον Βλαντίμιρ Πούτιν, που θέλει απλώς να την καταστρέψει», λέει ο Μαξίμ.