Το Ισραήλ θα δώσει φυσικό αέριο στον Λίβανο για να «φύγει» από την επιρροή του Ιράν – Είναι εφικτό;

Ένα ρεπορτάζ το Σάββατο ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ μπορεί να προμηθεύσει φυσικό αέριο τον Λίβανο μέσω της Ιορδανίας.

Το ρεπορτάζ ήταν στο Channel 12 του Ισραήλ και ισχυρίστηκε ότι αυτή η συμφωνία υψηλού επιπέδου υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και ότι ήταν «μυστική».

Η Ρωσία προφανώς είχε επίσης λόγο επειδή το αέριο μπορεί να περάσει μέσω της Ιορδανίας και μέσω της Συρίας στον Λίβανο.

Αυτό θα μπορούσε να ενδυναμώσει το συριακό καθεστώς και επίσης να ενδυναμώσει τη Χεζμπολάχ με κυκλικό τρόπο.

Το αν αυτό θα μπορούσε επίσης να σταθεροποιήσει την περιοχή, συνδέοντας τον Λίβανο με τη Συρία και την Ιορδανία και έτσι να μειώσει τις πιθανότητες για περισσότερες συγκρούσεις, είναι ένα άλλο ερώτημα.

Το θέμα των ΗΠΑ που προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να βοηθήσουν τον Λίβανο να αποτρέψει την ενεργειακή οικονομική κρίση του φέρνοντας αέριο και πηγές ενέργειας από κάπου υπάρχει εδώ και μήνες.

Αναφέραμε για το πώς η Συρία προσπαθούσε να τοποθετηθεί ως διαμεσολαβητής ενέργειας για τον Λίβανο τον Σεπτέμβριο.

Το ότι το Ισραήλ μπορεί να εμπλέκεται είναι μια νέα λεπτομέρεια, αλλά δεν προκαλεί απαραιτήτως έκπληξη δεδομένου ότι το Ισραήλ είναι μια ικανή χώρα στον ενεργειακό τομέα.

Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος ωφελείται εδώ.

Το συριακό καθεστώς προφανώς επωφελείται από οποιαδήποτε συμφωνία που προβλέπει αέριο από την Αίγυπτο και την Ιορδανία να ρέει μέσω της Συρίας προς τον Λίβανο.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι θα λάβει νέα υπόληψη από τις ΗΠΑ και τη διεθνή κοινότητα.

Όχι μόνο θα έχει το χέρι του στην κάνουλα, αλλά μπορεί επίσης να παρουσιαστεί ως ένα κανονικό μέλος της διεθνούς κοινότητας, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται υπό τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Τώρα θα μπορεί να εκτρέπει αυτό το αέριο για τις δικές του ανάγκες.

Όποιος κάθεται «καβάλα» σε μια διαδρομή αερίου ή ενέργειας μπορεί να τη χρησιμοποιήσει.

Η Ρωσία ξέρει πώς να χρησιμοποιεί την ενέργεια και τους αγωγούς ως εργαλείο.

Σίγουρα η Ρωσία μπορεί να συμβουλεύσει το συριακό καθεστώς σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να είσαι πάροχος φυσικού αερίου και αυτό μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της Δαμασκού.

Παρόλο που η Συρία είναι απλώς μια χώρα διέλευσης, αυτό θα ωφελούσε το καθεστώς.

Εάν, ωστόσο, έφτανε το φυσικό αέριο στον Λίβανο από άλλους τρόπους και μεθόδους, ίσως το συριακό καθεστώς να μην επωφεληθεί.

Το Ιράν είχε προτείνει ότι θα μπορούσε να σώσει τον Λίβανο θέτοντας ενέργεια και φυσικό αέριο στα χέρια της Χεζμπολάχ, καθιστώντας έτσι τη Χεζμπολάχ πλέον τον παντοδύναμο πάροχο ενέργειας για τους Λιβανέζους.

Αυτό θα αύξανε τον στραγγαλισμό της χώρας από την τρομοκρατική οργάνωση.

Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ φαίνεται να διεκδικούν επιρροή.

Αλλά δεν είναι απολύτως σαφές εάν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας για τον Λίβανο εκτός του άμεσου ελέγχου της Χεζμπολάχ και του Ιράν δεν ωφελεί επίσης τη Χεζμπολάχ και το Ιράν.

Η οικονομία του Λιβάνου βρίσκεται σε ερείπια, κάτι που φαίνεται κακό για το Ιράν, επειδή δείχνει ότι ένα σύστημα που κατέχεται από το Ιράν είναι ένα σύστημα χρεοκοπίας.

Αλλά από τη σωτηρία του Λιβάνου δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Χεζμπολάχ θα ωφεληθεί και θα εκτρέψει πόρους σε άλλες άθλιες δραστηριότητες.

Εν ολίγοις, εάν ο Λίβανος μπορεί να αναλάβει το βάρος της ευθύνης για τη μείωση της ενεργειακής κρίσης, μέσω των ενεργειακών συμφωνιών μεσολάβησης των ΗΠΑ, τότε η Δύση θα εξουσιοδοτήσει τη Χεζμπολάχ δίνοντάς της την ελευθερία να κάνει άλλα πράγματα.

Αυτό είναι το catch-22 του Λιβάνου. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι χώρες για να προσπαθήσουν να στηρίξουν τον στρατό ή τα οικονομικά του Λιβάνου, στο τέλος, η Χεζμπολάχ πάντα ωφελείται.

Η λογική ότι οποιαδήποτε συμφωνία με την οποία αέριο ή άλλα προϊόντα πετρελαίου ή ενέργειας φτάνουν στον Λίβανο από κάποια εναλλακτική πηγή, όπως από ή μέσω Ιορδανίας, δεν βλάπτει απαραίτητα το Ιράν, τη Χεζμπολάχ και το συριακό καθεστώς.

Αυτό συμβαίνει επειδή το συριακό καθεστώς, η Χεζμπολάχ και το Ιράν έχουν ήδη αφαιμάξει τον Λίβανο όταν πρόκειται να καταστρέψουν την οικονομία του και να κατασπαράξουν τη χώρα όπως ένα μεγάλο φίδι καταπίνει τη λεία του.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ένας πόλεμος προσφορών μεταξύ του Ιράν και των ΗΠΑ, ή των εταίρων των ΗΠΑ στην περιοχή, για την παροχή ενεργειακών αναγκών στον Λίβανο θα αποκόψει πραγματικά το Ιράν ή θα μειώσει τον ρόλο της Χεζμπολάχ.

Για χρόνια χύνονταν χρήματα στον στρατό του Λιβάνου υποτίθεται ως αντίβαρο στη Χεζμπολάχ και η Χεζμπολάχ το χρησιμοποιούσε μόνο ως τρόπο για να ελέγξει περισσότερο χώρο στο νότιο Λίβανο, ανοιχτά, κάτω από τα μάτια του λιβανικού στρατού.

Κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου, η Χεζμπολάχ ακολούθησε την εξωτερική πολιτική του Λιβάνου και έστειλε δυνάμεις στη Συρία.

Τώρα λειτουργεί κοντά στα Υψίπεδα του Γκολάν.

Όσο περισσότερα χρήματα έχει λάβει ο λιβανέζικος στρατός, τόσο περισσότερη δύναμη έχει αποκτήσει και η Χεζμπολάχ.

Δεν είναι σαφές γιατί μια περίπλοκη ενεργειακή συμφωνία που θα μπορούσε να ενδυναμώσει το συριακό καθεστώς, δεν θα βοηθήσει επίσης κατά κάποιο τρόπο τη Χεζμπολάχ.

Το ότι η Ρωσία θα υποστήριζε μια τέτοια συμφωνία για να δώσει στο συριακό καθεστώς δύναμη και νέα επιρροή δεν προκαλεί έκπληξη.

Το αν αυτό θα μπορούσε να σταθεροποιήσει την περιοχή, να συνδέσει τον Λίβανο με τη Συρία και την Ιορδανία και έτσι να μειώσει τις πιθανότητες για περισσότερες συγκρούσεις, είναι ένα άλλο ερώτημα.

Περιφερειακές χώρες όπως η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράκ, καθώς και η Ιορδανία, ήθελαν να βρουν έναν τρόπο να επαναφέρουν τη Συρία στον Αραβικό Σύνδεσμο και να υποστηρίξουν τη σταθερότητά του.

Η ιδέα είναι να απομακρυνθεί από το Ιράν.

Μέχρι στιγμής υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι συνέβη.

Το αν η Ρωσία και άλλες χώρες, όπως η Ιορδανία, θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό το έργο μέσω της ενέργειας είναι ένα καλό ερώτημα.

Το ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία ενδέχεται να συμφωνήσουν σε αυτό το μονοπάτι θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε άλλα θέματα, όπως η Ουκρανία.

Πηγή: Jerusalem Post, Σεθ Φράντζμαν