Νίκη για την κεντροαριστερά στην Ιταλία στις δημοτικές εκλογές

Υπεροχή της κεντροαριστεράς στις δημοτικές εκλογές στην Ιταλία, με τον γραμματέα των Δημοκρατικών να κάνει λόγο για μία νίκη ολόκληρης της Ευρώπης.

Οι χθεσινές ιταλικές δημοτικές εκλογές έστειλαν ισχυρό πολιτικό μήνυμα: μείωση των ποσοστών της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων, νίκη της κεντροαριστεράς, αλλά και οριακή ενίσχυση της άκρας δεξιάς.

Οι προοδευτικοί υποψήφιοι κερδίζουν στον πρώτο γύρο τους δήμους του Μιλάνου, της Νάπολης και της Μπολόνια.

Στις δυο τελευταίες περιπτώσεις, ξεπερνώντας το 60% των ψήφων, και σε συνεργασία με τους «πεντάστερους».

Στην Ρώμη η απερχόμενη δήμαρχος των Πέντε Αστέρων, Βιρτζίνια Ράτζι, έρχεται μόλις τέταρτη στην προτίμηση των πολιτών.

Στο δεύτερο γύρο περνά ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς, Ενρίκο Μικέτι, και ο κεντροαριστερός πρώην υπουργός οικονομικών, Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι.

Κύριος στόχος τους θα είναι να μειώσουν το ποσοστό της αποχής, κυρίως στις πιο φτωχές περιοχές της πόλης.

Τέλος στην αυτόνομη πορεία για τα Πέντε Αστέρια

Σύμφωνα με όλους τους παρατηρητές, η χθεσινή ψήφος ενισχύει την κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι, δεδομένης της υπεροχής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.

«Κέρδισε η Ιταλία, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, τα δεδομένα άλλαξαν», δήλωσε ο γραμματέας των Δημοκρατικών, Ενρίκο Λέτα.

Από την άλλη, τα Πέντε Αστέρια, στην ιταλική πρωτεύουσα περνούν από το 35% του 2016, στο 11% των ψήφων.

Είναι σαφές ότι η αυτόνομη πορεία τους τελείωσε και ότι η μελλοντική συνεργασία τους με την κεντροαριστερά, αποτελεί υποχρεωτική επιλογή με στόχο την πολιτική επιβίωση.

Όσο για την κεντροδεξιά, έχασε σε πολλές μεγάλες πόλεις και ελπίζει να πάρει «ρεβανς» με την Ρώμη, στο δεύτερο γύρο.

Αλλά τα προβλήματα είναι εμφανή: Η παράταξη είναι ουσιαστικά χωρίς ηγεσία και η Λέγκα περνά βαθιά κρίση.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να ζητηθεί και η αντικατάσταση του Ματέο Σαλβίνι.

Η άκρα δεξιά των Αδελφών της Ιταλίας μπορεί να ενισχύεται, αλλά δεν πρόκειται για μία πολιτική δύναμη που να μπορεί να στοχεύσει στην διακυβέρνηση της χώρας.

Είναι, ουσιαστικά, μια υπερβολικά συντηρητική συμμαχία και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι -ο οποίος κάποτε επέβαλε μια σχετικά κεντρώα γραμμή- δεν διαθέτει πλέον την αναγκαία δύναμη για να παίξει καθοριστικό, ενωτικό ρόλο.