Ο Σαράτζ παραιτήθηκε γιατί δεν άντεξε τις αφόρητες πιέσεις του Ερντογάν για ξεπούλημα της Λιβύης

Ο Φαγιέζ αλ Σαράτζ, ο ισλαμιστής Τουρκολίβυος (οθωμανικής καταγωγής) πρωθυπουργός της διοίκησης της Τρίπολης (GNA) της Λιβύης, αποφάσισε να παραιτηθεί πέρσι εξαιτίας των αφόρητων πιέσεων του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εξυπηρετήσει τουρκικά επιχειρηματικά συμφέροντα, γράφει ο Λεβέντ Κενέζ στην ιστοσελίδα Nordic Monitor.

Όπως υποστήριξε σε βίντεό του ο Τούρκος μαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ, ο Φαγιέζ αλ Σαράτζ βρέθηκε ανάμεσα στις απαιτήσεις του Ερντογάν υπέρ τουρκικών επιχειρηματικών συμφερόντων και των επιχειρηματιών της Λιβύης που τον είχαν υποστηρίξει και οι οποίοι προφανώς διαφωνούσαν με το ολοκληρωτικό ξεπούλημα στους Τούρκους.

«Γνώρισα έναν Τούρκο υπουργό τον οποίο δεν θα κατονομάσω.

»Μου είπε ότι ο πρόεδρος μας ζήτησε [από τον Σαράτζ] να αναθέσει αυτές τις προσφορές σε αυτές τις [τουρκικές] εταιρείες.

»Ο άντρας παραιτήθηκε. Όλοι ρώτησαν γιατί. Έμαθα τον λόγο μόνο αφού μου τον είπε αυτός ο υπουργός.

»Ο άντρας [Σαράτζ] παραιτήθηκε αφού οι οικονομικοί υποστηρικτές του ρώτησαν τι θα έπρεπε να κάνουν [αν όλες αυτές οι προσφορές ανατεθούν στην Τουρκία]», ανέφερε ο μαφιόζος Πεκέρ στο όγδοο βίντεο του, το οποίο το είδαν 11 εκατομμύρια άνθρωποι την μέρα που δημοσιεύτηκε.

Διεθνείς παρατηρητές είχαν υποθέσει ότι ο Σαράτζ αντιμετώπιζε πίεση τόσο από τους διαδηλωτές όσο και από ισχυρούς πολιτικούς του στρατοπέδου του, ιδίως από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Φατί Μπασάγκα, ο οποίος συχνά αναφερόταν ως ο άνθρωπος της Άγκυρας στη Λιβύη.

Η τουρκική αντίδραση στην παραίτηση του Σαράτζ φάνηκε να επιβεβαιώνει τη διαφωνία μεταξύ των δύο ηγετών.

Παρά το γεγονός ότι ο Ερντογάν δήλωσε ότι «μια τέτοια εξέλιξη», ακούγοντας τα νέα, «είναι ενοχλητική», ο εκπρόσωπός του, Ιμπραήμ Καλίν, δήλωσε λίγες ημέρες αργότερα ότι, ο Σαράτζ είχε από πριν ενημερώσει την Τουρκία ότι μπορεί να επέλεγε μία τέτοια κίνηση.

«Οι συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης δεν θα επηρεαστούν από την παραίτηση, δεδομένου ότι είναι αποφάσεις της κυβέρνησης και όχι αποφάσεις ενός ατόμου», είχε υποστηρίξει τότε ο Καλίν.

Ειδικότερα, έστειλε σαφές μήνυμα, δηλώνοντας ότι «… η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) είναι ήδη πρόθυμη να συνεργαστεί με τουρκικές εταιρείες σε επενδύσεις σε υποδομές, κατασκευές νοσοκομείων, στην υγεία, στις μεταφορές και σε άλλους τομείς όπως η ενέργεια».

Ο Σαράτζ ανακοίνωσε την απόφασή του να παραιτηθεί τον Οκτώβριο του 2020 και παρέμεινε στο αξίωμα μέχρι να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή η νέα προσωρινή κυβέρνηση τον Μάρτιο του 2021.

Η Τουρκία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη στρατιωτική επιτυχία της ισλαμιστικής Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης, που αν και δεν είχε λάβει ποτέ ψήφο εμπιστοσύνης υποστηριζόταν από τον ΟΗΕ εναντίον της αντιπολίτευσης των κοινοβουλευτικών και κοσμικών με επικεφαλής τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.

Η Τουρκία δεν έστειλε μόνο όπλα, πυρομαχικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην GNA, αλλά και μετέφερε στη Λιβύη Σύρους μισθοφόρους και τζιχαντιστές για να πολεμήσουν εναντίον του Χαφτάρ.

Επιπλέον, στις 2 Ιανουαρίου 2020, το κοινοβούλιο της Τουρκίας εξουσιοδότησε την τουρκική κυβέρνηση να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη μετά από μία ανυπόστατη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την GNA για την ασφάλεια, την οποία δεν αναγνωρίζει η λιβυκή Βουλή.

Ο στόχος του Χαφτάρ για απελευθέρωση της Τρίπολης από τους τζιχαντιστές και το ισλαμιστικό καθεστώς του Σαράτζ έληξε απότομα μετά την παρέμβαση της Τουρκίας με μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 πολλαπλών χρήσεων, τα οποία κατασκευάστηκαν από την τουρκική εταιρεία Baykar Makina.

Η Baykar που κατασκευάζει τα ντρον διευθύνεται από τον γαμπρό του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ (Selçuk Bayraktar), που έχει παντρευτεί την κόρη του Ερντογάν, Σουμεγιέ (Sümeyye Erdoğan).

Ο Ερντογάν επανειλημμένα έχει πει ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου της Λιβύης είναι σημαντικοί παράγοντες για τα τουρκικά συμφέροντα.

Μιλώντας σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Σαράτζ στην Άγκυρα στις 4 Ιουνίου 2020, ο Ερντογάν αποκάλυψε το σχέδιό του για τα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης.

«Στόχος μας είναι να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων εξερεύνησης και γεώτρησης, προκειμένου να επωφεληθούμε από τους φυσικούς πόρους στο έδαφος της Λιβύης», είπε.

Η Τουρκία και το ισλαμιστικό καθεστώς της GNA τον Νοέμβριο του 2020 υπέγραψαν ένα σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας μαζί με μια συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης.

Η ναυτική συμφωνία, η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία μεσογειακή χώρα και δεν έχει επικυρωθεί ούτε από τη λιβυκή Βουλή, καθορίζει την υποτιθέμενη υφαλοκρηπίδα Τουρκίας-Λιβύης και την υποτιθέμενη αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), ενώ η συμφωνία ασφάλειας επιτρέπει στην τουρκική κυβέρνηση να αναπτύξει στρατεύματά της στη Λιβύη.

Πιο πρόσφατα, η Rönesans Holding, μία (ρωσο)τουρκική εταιρεία που ανήκει σε έναν σύμμαχο του Ερντογάν, η ίδια που έχτισε το προεδρικό του παλάτι, υπέγραψε αρκετές προσοδοφόρες συμφωνίες με τη Λιβύη, όπως για την κατασκευή ενός νέου τερματικού σταθμού στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Τρίπολης, τρεις σταθμούς παραγωγής ενέργειας και ένα εμπορικό κέντρο μετά τη συνάντηση του Ερντογάν με τον μεταβατικό πρωθυπουργό Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά στην Άγκυρα στις 13 Απριλίου. Ανακοινώθηκε επίσης ότι η τουρκική Aksa Enerji υπέγραψε συμφωνία κατασκευής εργοστασίων παραγωγής ενέργειας με τη λιβυκή εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας GECOL.