«Ο Ερντογάν έχει υποκύψει στο σύνδρομο του τυράννου» αποκλεισμένος στο «νέο-οθωμανικό παλάτι του»

Ο Ντέιβιντ Γκάρντνερ (David Gardner), συντάκτης διεθνών θεμάτων της εφημερίδας Financial Times, «εκτελεί» με συνοπτικές διαδικασίες σε κείμενο του τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Στον τίτλο του κειμένου γράφει: «Περικυκλωμένος από συκοφάντες, ο Ερντογάν χάνει επαφή με την πραγματικότητα και υποστήριξη». (Cocooned by sycophants, Erdogan sheds layers of reality and support).

«Η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών της Τουρκίας δείχνει πόσο εκτεθειμένος είναι ο Ερντογάν», σημειώνεται στον υπότιτλο.

Το δημοσίευμα αναφέρεται στην πρόσφατη παραίτηση του Τούρκου υπουργού Οικονομικών και γαμπρού του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ και στην κρίση που αντιμετωπίζει η τουρκική λίρα.

Σύμφωνα με το άρθρο, κάποιοι πιστεύουν ότι ο Νατζί Αγκμπάλ (Naci Agbal), ο νέος διοικητής της κεντρικής τράπεζας, ήταν αυτός που έπεισε τον Ερντογάν ότι οι λανθασμένες πολιτικές έθεταν σε κίνδυνο την οικονομία.

Και αυτό φαίνεται λογικό. Όχι μόνο ο Αλμπαϊράκ βοήθησε να δηλητηριαστεί το μυαλό του προέδρου εναντίον κάθε αντιπάλου αλλά τον απομόνωσε και από κάθε κριτική.

Ο Ερντογάν εδώ και καιρό έχει αποκλειστεί στο «νέο-οθωμανικό παλάτι του στη Άγκυρα», ηθελημένα έχει αποκοπεί από την ελεύθερη ροή πληροφοριών.

«Ο Ερντογάν έχει υποκύψει στο σύνδρομο του τυράννου που φαίνεται να πλήττει πολλούς αρχηγούς που προσκολλούνται στην εξουσία για πάνω από μια δεκαετία».

Υπενθυμίζεται ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι και ότι πριν το 2002 ο Ερντογάν είχε δημιουργήσει ένα μαζικό κίνημα.

«Αλλά χρειάστηκε μόνο μια δεκαετία στην εξουσία για να μπλοκάρουν οι συκοφάντες την ελεύθερη ροή ιδεών και πληροφοριών».

Όταν ο Ερντογάν έγινε πρωθυπουργός το 2003, ήταν σε θέση να γνωρίζει τα όνειρα και τις ελπίδες των Τούρκων.

Αλλά ως τα μέσα του 2013 οι Τούρκοι ξεσηκώθηκαν κατά της επέμβασης στον προσωπικό και πολιτικό χώρο – με την κυβέρνηση να τους λέει τι να φάνε και τι να πιουν και πόσα παιδιά να κάνουν.

Ο Ερντογάν απομακρύνθηκε από τους φιλελεύθερους και κοσμικούς συνταξιδιώτες των πρώτων κυβερνήσεών του και πρακτικά έδιωξε όλους τους συνιδρυτές του AKP.

Μετακινήθηκε στην προεδρία και τη μετέτρεψε σε πηγή κάθε εξουσίας και πελατείας, καταργώντας την πρωθυπουργία και τον κοινοβουλευτισμό.

Ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τον Γκιουλέν και μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εκδίωξε δεκάδες χιλιάδες οπαδούς του Γκιουλέν και τμήμα της αφρόκρεμας των πανεπιστημίων και της δημόσιας διοίκησης.

Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «καθώς ο κύκλος των διώξεων και εκπαραθυρώσεων συνεχίζεται, ο Ερντογάν έχει απαλλαγεί από σχεδόν όλους όσοι μπορεί να γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν την εσωτερική πολιτική.

»Αφαιρώντας τόσα στρώματα υποστήριξης, αυτός και το ΑKP είναι πλέον εξαρτημένοι από τους δεξιούς εθνικιστές λαϊκιστές.

»Ένα από τα πιο επιτυχημένα κυβερνώντα κόμματα της σύγχρονης εποχής αδειάζει και η έκτακτη αλλαγή της τουρκικής οικονομικής ηγετικής ομάδας δε φαίνεται πιθανό να το σταματήσει».