Times: Ο Ερντογάν στρατιωτικός υπερασπιστής του ισλαμισμού σε κάθε μέρος της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Το άρθρο του Ντόμινικ Λόσον (Dominic Lawson) στη βρετανική εφημερίδα The Times ξεκινά με την υπενθύμιση πως στη Γερμανία η άρνηση του Ολοκαυτώματος αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει στην Τουρκία σε σχέση με τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Ακόμα και λογοτέχνες παγκοσμίου φήμης αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις όταν αναφέρονται σε αυτήν στα βιβλία τους.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας στέλνει τζιχαντιστές από τη Συρία να πολεμήσουν στο πλευρό του στρατού του Αζερμπαϊτζάν κατά των δυνάμεων της Αρμενίας.

Στέλνει επίσης μαχητικά αεροσκάφη για να ενισχύσει τις δυνάμεις των Αζέρων.

Η κίνηση αυτή αποτελεί την τελευταία ένδειξη πως ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να αναδειχθεί σε κύριο στρατιωτικό υπερασπιστή του ισλαμισμού σε κάθε σύγκρουση σε κάθε μέρος της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι πως όλες αυτές είναι ενέργειες κυβέρνησης χώρας μέλους του ΝΑΤΟ.

Αυτό μόνο η Γαλλία το αναδεικνύει.

Η ανικανότητα του ΝΑΤΟ να καταδικάσει με ανακοινώσεις, ή με πράξεις την τουρκική στρατηγική, οδήγησε το γάλλο Πρόεδρο να πει πως το ΝΑΤΟ είναι «εγκεφαλικά νεκρό».

Ο Γάλλος Πρόεδρος ήταν αυτός που την προηγούμενη εβδομάδα κατήγγειλε την πρακτική της Τουρκίας να στείλει μισθοφόρους ισλαμιστές να εμπλακούν στη σύρραξη για το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ο ίδιος σημείωσε: «Είναι ένα πολύ σοβαρό καινούριο γεγονός, το οποίο αλλάζει την κατάσταση».

Στον αντίποδα, αιδήμονα σιωπή τηρεί η βρετανική κυβέρνηση.

Η στάση της κυβέρνησης εξοργίζει τον αρθρογράφο, καθώς υπενθυμίζει πως, οι Βρετανοί σε πολλές περιπτώσεις γοητεύθηκαν από τον αρμενικό λαό.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων αποτέλεσε προτύπωση των πολιτικών περί «ζωτικού χώρου» (Lebensraum) του Χίτλερ.

Η στάση της βρετανικής κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο ακατανόητη αν σκεφτεί κανείς πως ο προπάππους του σημερινού Βρετανού Πρωθυπουργού υπήρξε δημοσιογράφος, ο οποίος έφτασε μέχρι το αξίωμα του υπουργού Εσωτερικών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Υπήρξε ο μόνος που θέλησε να βοηθήσει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, ο αρθρογράφος θέτει τρία ερωτήματα:

Είναι ο Ερντογάν ο άνθρωπος προς τον οποίον θα πρέπει να πωλεί όπλα η βρετανική κυβέρνηση και μάλιστα να αυξάνει και τις ποσότητες;

Πώς θα ένιωθε ο Βρετανός Πρωθυπουργός αν αυτά τα όπλα χρησιμοποιούνταν από την Τουρκία, προκειμένου να σκοτωθούν περισσότεροι Αρμένιοι;

Και τί θα έλεγε ο προπάππους του;