Ο Τζουζέπε Κόντε πιέζει την Ε.Ε. για «κορονο-ομόλογα» και θυμίζει την «απαράδεκτη θυσία» της Ελλάδας

Τη θέση του υπέρ της έκδοσης «κορονο-ομολόγων» από την Ευρωπαϊκή Ένωση επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε, εκφράζοντας επιφυλάξεις για τους όρους που θα επιβληθούν ως αντάλλαγμα για την στήριξη από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

«Δεν έχουμε ξεχάσει ότι οι Έλληνες υποχρεώθηκαν σε απαράδεκτες θυσίες προκειμένου να δανειστούν», λέει χαρακτηριστικά.

Δεν έχω πειστεί ότι οι όροι αυτή τη φορά θα είναι λιγότερο αυστηροί, δηλώνει ο κ. Κόντε σε συνέντευξή του στην Sueddeutsche Zeitung και επαναλαμβάνει ότι τα «κορονο-ομόλογα» θα ήταν ο μόνος τρόπος για να στείλει η Ευρώπη το μήνυμα ότι είναι «συμπαγής και ενωμένη».

Αναφέρει μάλιστα ότι η Ιταλία βρέθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο να αντιμετωπίζει μόνη το ξέσπασμα του κορονοϊού.

Η Ευρώπη θα χρειαστεί όλη την «δύναμη πυρός» της προκειμένου να ξεπεράσει το ιστορικό σοκ που προκαλεί η κρίση του κορονοϊού, προσθέτει ο Ιταλός πρωθυπουργός και, ενόψει της συνόδου κορυφής της ερχόμενης Πέμπτης, επαναλαμβάνει την έκκλησή του για κοινή ανάληψη χρέους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Βιώνουμε το ισχυρότερο σοκ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ευρώπη πρέπει να βρει μια απάντηση», δηλώνει και κάνει λόγο για την ανάγκη «πλήρους δύναμης πυρός» από την Ε.Ε., «με την έκδοση κοινών ομολόγων».

Σύμφωνα με τον Τζουζέπε Κόντε, η αντίθεση στα «κορονο-ομόλογα» από την Γερμανία και την Ολλανδία «πρέπει να αλλάξει».

Υπενθυμίζει μάλιστα ότι η Ιταλία έχει επιδείξει ιστορικά αλληλεγγύη προς χώρες «οι οποίες βρίσκονταν στα ερείπια των εξελίξεων μιας περιόδου», μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βοηθώντας προκειμένου να αναπτυχθεί ένα όραμα για το μέλλον, από το οποίο προήλθε το ευρωπαϊκό εγχείρημα».

Δηλώνει μάλιστα αποφασισμένος να συνεχίσει να προωθεί την ιδέα ενός «κοινού, φιλόδοξου και δίκαιου οικονομικού εργαλείου» όπως τα «κορονο-ομόλογα», τα οποία, όπως υποστηρίζει, δεν θα κοινοτικοποιήσουν προηγούμενα χρέη, αλλά θα είναι σχεδιασμένα ειδικά για την περίσταση και θα έχουν χρονικούς περιορισμούς.

Σημειώνει ακόμη ότι πολλές χώρες κοίταζαν μόνο το δικό τους συμφέρον.

«Για παράδειγμα, το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας είναι υψηλότερο από ό,τι προβλέπουν οι κανονισμοί της Ε.Ε.

»Με αυτό το πλεόνασμα, η Γερμανία δεν λειτουργεί ως ατμομηχανή, αλλά ως φρένο της Ευρώπης», υπογραμμίζει.