Λόγω της δίκης του στη Γερουσία, την οποία δεν θα μπορέσει να αποφύγει, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι εξαιρετικά πιεσμένος και εκνευρισμένος, όσο και να θέλει να πείσει για το αντίθετο.
Αυτή η κακή ψυχολογική του κατάσταση, που τον αναγκάζει να ομιλεί κάθε ώρα και λεπτό για τη διαδικασία της καθαίρεσης και να βρίζει με σκαιότατους χαρακτηρισμούς την πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόσι, τον καθιστά επικίνδυνο.
Το Κογκρέσο έγινε ο εφιάλτης του, γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου.
Χθες ανέβασε επικίνδυνα τους τόνους με το Ιράν και το Ιράκ με αφορμή την επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία της Βαγδάτης, την οποία ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο την χαρακτήρισε τρομοκρατική πράξη, χρεώνοντας το σχεδιασμό της στην Τεχεράνη.
Ο κ. Τραμπ απείλησε το Ιράν λέγοντας ότι θα φροντίσει να «πληρώσει πολύ μεγάλο τίμημα» για την επίθεση στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες διαδηλωτές που θεωρούνται Σιίτες, άρα φιλο-Ιρανοί.
Το σύνθημα «θάνατος στην Αμερική» ακούστηκε μετά από πολλά χρόνια και θύμισε την πολιορκία της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη, το 1979.
Λίγες ώρες μετά αναγκάστηκε να τα πάρει -όπως πάντα συμβαίνει- όλα πίσω, καθώς προφανώς τον πληροφόρησαν ότι πρόκειται για εμπρηστικές δηλώσεις που θα βάλουν μεγαλύτερη φωτιά στη Μέση Ανατολή.
Στο μεταξύ είχε διατάξει την αποστολή Αμερικανών πεζοναυτών στην περιοχή, ενώ οι πληροφορίες διίστανται.
Τα αμερικανικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι η αποστολή αφορά 4 χιλιάδες κομάντος, ενώ ακούστηκε ότι διατάχθηκε επιχείρηση αποστολής στρατιωτών στη Βαγδάτη, οι οποίοι έσωσαν την πρεσβεία από κατάληψη.
Η αλήθεια είναι ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα χρειάστηκαν οι Αμερικανοί. Αυτό είναι μία πραγματικότητα.
Αλλά προβληματίζει διπλωμάτες και στρατιωτικούς η βιασύνη του κ. Τραμπ, σε τέτοιες περιπτώσεις, να κινδυνολογεί και να απειλεί.
Και δεν έχουν αμφιβολία ότι το κάνει επειδή πιστεύει ότι η τρομοκρατική απειλή μπορεί να αλλάξει τη συζήτηση στην Αμερική για τη δίκη του στη Γερουσία.
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η υπόθεση του προκαλεί ζημία.
Κατ’ άλλους, ότι τον βοηθά και μπορεί να του χαρίσει την προεδρία για μία ακόμα τετραετία. Είναι άβυσσος η ψυχή των Αμερικανών πολιτών.
Η Αμερική βρίσκεται σε μία κατάσταση «πολιορκίας».
Και αυτή η πραγματικότητα αφήνει εκτεθειμένη την υπερδύναμη σε διεθνές επίπεδο.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκμεταλλεύεται την κατάσταση και έχει αρχίσει να ελέγχει τη Μέση Ανατολή σε ανησυχητικό βαθμό και να αποτελεί απειλή και στην ανατολική Μεσόγειο.
Ο κ. Τραμπ βρίσκεται σε αντίθεση με τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας, Μάικ Πομπέο και Μαρκ Έσπερ, οι οποίοι τον συμβουλεύουν σωστά, αλλά δεν τους ακούει.
Στο τέλος τρέχει και δεν προλαβαίνει. Η αποστολή, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, των αμερικανικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, δείχνει το τεράστιο λάθος του να αποσύρει τους Αμερικανούς στρατιώτες από τη Βόρεια Συρία.
Είναι θλιβερός ο τρόπος άσκησης της εξωτερικής πολιτικής από το Λευκό Οίκο.
Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας αποφάσισε να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο για να «κτίσει» στον στρατιωτικό διάλογο που ξεκίνησε με τον Κύπριο ομόλογό του, Νίκο Χριστοδουλίδη.
Η ψήφιση του νόμου East Med ACT έχει λύσει τα χέρια της αμερικανικής διπλωματίας, η οποία προχωρεί στην υλοποίηση των αμερικανικών στόχων.
Δεν υποστηρίζει κανείς ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν την Τουρκία -προς το παρόν τουλάχιστον- αλλά η δημιουργία ενός άλλου παράλληλου άξονα από το Ισραήλ, μέσω της Κύπρου να φτάνει στην Αθήνα, είναι μια δραματική εξέλιξη.
Ας λέμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομα τους.
Αλλά, αυτό που δικαιολογημένα ανησυχεί την Αθήνα και τη Λευκωσία, αλλά και τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου είναι ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον κ. Πομπέο, ο οποίος είναι πλήρως ενημερωμένος για την υπογραφή στην Αθήνα της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού East Med.
Παρά την ευφορία για την υπογραφή στην Αθήνα, είναι ορατή και δικαιολογημένη η ανησυχία.
Η ευκολία με την οποία αλλάζει αποφάσεις ο κ. Τραμπ -κάτι που είδαμε και χθες με την περίπτωση της απειλής εναντίον του Ιράν- αναγκάζει τους ηγέτες του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Διότι η Τουρκία, αλλά και η Ρωσία καραδοκούν…
Πηγή: ethnos.gr