Παράδειγμα προς μίμηση: Η Φινλανδία μειώνει σε 6ωρο και 4ημερο το ωράριο εργασίας

Ενθουσιασμό έχει προκαλέσει η πρόθεση της πρωθυπουργού της Φινλανδίας της 34χρονης Σάνα Μαρίν που ηγείται του κεντροαριστερού συνασπισμού που κυβερνά, να εντάξει στη Φινλανδία την εξάωρη εργασία ημερησίως επί τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.

Για την Σάνα Μαρίν, το γεγονός ότι είναι νέα και γυναίκα δεν παίζει μεγάλο ρόλο:

«Ποτέ δεν σκέφτηκα την ηλικία ή το φύλο μου.

»Σκέφτομαι περισσότερα τα κίνητρα που με έφεραν στην πολιτική».

Η Μαρίν θέλει «μικρότερο ωράριο εργασίας».

Το πιο σημαντικό για την Μαρίν είναι το ερώτημα πόσο χρόνο θα πρέπει να εργάζονται οι Φινλανδοί.

Πλέον μπορεί να εφαρμόσει όσα είχε εξαγγείλει προ των εκλογών και έτσι απαιτεί πολύ μικρότερο ωράριο εργασίας.

Στη προηγούμενη θέση της ως Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, είπε:

«Γιατί να μην είναι το επόμενο βήμα η εξάωρη εργασία ημερησίως επί τέσσερις ημέρες την εβδομάδα;

»Είναι οι οκτώ ώρες πραγματικά η απόλυτη αλήθεια;

»Πιστεύω ότι οι άνθρωποι αξίζουν να περνούν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους, τους αγαπημένους τους, τα χόμπι και άλλες πτυχές της ζωής, όπως τον πολιτισμό.

»Αυτό θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα για εμάς στην επαγγελματική ζωή».

Στη Φινλανδία, η οχτάωρη εργασία ημερησίως επί πέντε ημέρες την εβδομάδα είναι το συνηθισμένο στην επαγγελματική ζωή των ανθρώπων.

Η αριστερή συμμαχία, με την οποία η Μαρίν σχημάτισε πρόσφατα συνασπισμό, ζήτησε να δοκιμαστεί η εξάωρη εργασία. 

Το παράδειγμα του Γκέτεμποργκ αποδεικνύει ότι η εξάωρη εργασία κρατούν ευτυχισμένους και υγιείς τους ανθρώπους

Το σουηδικό παράδειγμα δείχνει τον δρόμο για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί το εξάωρο.

Συγκεκριμένα, στο Γκέτεμποργκ, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας, το 2015, είχε εφαρμοστεί η εξάωρη εργασία για τους μεγαλύτερους ηλικιακά, αλλά και στα νοσοκομεία, χωρίς, βέβαια, αυτό να έχει επιπτώσεις στις απολαβές των υπαλλήλων.

Τα αποτελέσματα δύο χρόνια αργότερα: Οι εργαζόμενοι ήταν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί.

Με τη μείωση των ωρών εργασίας, οι υπηρεσίες επεκτάθηκαν, έγιναν περισσότερες προσλήψεις, κάτι που αύξησε τα φορολογικά έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές συνολικά και οι ασθενείς ήταν πιο ικανοποιημένοι.

Το κόστος παρέμεινε σταθερό: Προσλήφθηκαν περισσότεροι υπάλληλοι, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα περισσότερα φορολογικά έσοδα.

Επιπρόσθετα, το σύστημα προνοίας δέχθηκε μικρότερη πίεση, αφού υπήρξαν λιγότεροι ασθενείς, ενώ εξοικονομήθηκαν χρήματα από την παροχή λιγότερων ανέργων και επιδομάτων ανεργίας.