Ερντογάν: Η πολιτική ανέλιξη ενός Τούρκου Σουλτάνου

Η αδιαφιλονονίκητη νίκη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τον πρώτο γύρο των εκλογών ενισχύει την παντοδυναμία του, μπορεί να σκορπά ενθουσιασμό στους υποστηρικτές του όμως προκαλεί αμηχανία στους αντιπάλους.

Πώς όμως ο “επτάψυχος” γερόλυκος ξεκίνησε την πολιτική του πορεία και κατορθώνει να μην χάνει την εκλογική του βάση ακόμη και μετά από τα απανωτά σκάνδαλα του έπληξαν ακόμη και μέλη της οικογενείας του το τελευταίο διάστημα;

Από την μία πλευρά κατηγορείται για αυταρχισμό και για οικογενειοκρατία όμως το ισχυρό όπλο του Ερντογάν είναι η οικονομία.

Όταν ανέλαβε την Τουρκία η οικονομία της χώρας είχε καταρρεύσει.

Μια δεκαετία μετά η οικονομία της Τουρκίας αν και είναι ασταθής, πολλοί μιλάνε για φούσκα των ακινήτων,έχει καταφέρει να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση της μέσης τουρκικής οικογένειας.

Με την εκλογή του στην προεδρία και την ενίσχυση του ρόλου του προέδρου σε ένα σύστημα προεδροκεντρικό, όπως λέει ο ίδιος, γίνεται ακόμη πιο δυνατός.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα σχεδόν τριπλασιάστηκε στα 11 χρόνια της πρωθυπουργίας του. Ο αριθμός όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας υποχώρησε σημαντικά από 20%, στο 2,3%. οι επενδύσεις από το εξωτερικό σημείωσαν ρεκόρ. Οι εξαγωγές τετραπλασιάστηκαν.

Ο Ερντογάν αύξησε τον προϋπολογισμό για την παιδεία. Έχτισε σχολεία,αεροδρόμια, δρόμους και σιδηροδρόμους. Προχώρησε και σε έργα πιο “φαραωνικά”, τρίτο αεροδρόμιο στην Κωνσταντινούπολη, τρίτη γέφυρα και υποθαλάσσια σήραγγα στο Βόσπορο.

Ο ισλαμιστής Ερντογάν θα παραμείνει στην εξουσία περισσότερα και από τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, που παρέμεινε στην εξουσία για 15 χρόνια(1927-1938). Με τα έντεκα της πρωθυπουργίας του και τα πέντε που θα κάνει ως πρόεδρος θα συμπληρώσει τα 16.

Για πρώτη φορά έπειτα από την εποχή του Κεμάλ, η Τουρκία έχει έναν πρόεδρο εκλεγμένο από το λαό, ο οποίος θα κάνει κουμάντο χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Ο Ερντογάν όμως ξεκίνησε από χαμηλά ως προστάτης των μη προνομιούχων και εχθρός των ελίτ για να εξελιχθεί σε αδιαμφισβήτητο ισλαμιστή άρχοντα.

Πρόεδρος της νεολαίας στο κόμμα του ισλαμιστή Ερμπακάν, έπειτα δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, από τη δημαρχία στη φυλακή κυνηγημένους από τους κοσμικούς και από τη φυλακή στην εξουσία.

Μεγάλωσε στη φτωχική συνοικία Κασίμπασα της Κωνσταντινούπολης και ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Εάν δεν τον είχε εμποδίσει ο πατέρας του, μπορεί και να γινόταν.

Προέρχεται από συντηρητική ισλαμική οικογένεια και από φοιτητής δείχνει τις αντικομμουνιστικές και αντισημητικές του τάσεις.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ηγείται της νεολαίας του κόμματος Εθνικής Σωτηρίας του ισλαμιστή Νετζμετίν Ερμπακάν.

Τότε το βαθύ κράτος διαλύει τις ισλαμικές παρατάξεις, όποτε χρειάζεται.

Ο Ερντογάν εκλέγεται δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης το 1994 ως το 1998.

Μετά την ανατροπή του Ερμπακάν και την απαγόρευση του κόμματος Ευημερίας, ο Ερντογάν περνάει τέσσερις μήνες στη φυλακή το 1999 με την κατηγορία της υποκίνησης θρησκευτικού και φυλετικού μίσους.

Το 2001 ιδρύει μαζί με τον Μπουλέντ Αρίντς και τον Αμπντουλάχ Γκιουλ το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το 2002 εκλέγεται θριαμβευτικά στην εξουσία.

Δίνει φωνή στους μη προνομιούχους και ταρακουνάει τα θεμέλια της χώρας.

Ακόμη και το έμβλημα του νέου κόμματος, ο λαμπτήρας αντικατοπτρίζει τον αγώνα ενάντια στη διαφθορά του παλαιού βαθέος κράτους.

Η εξέγερση του πάρκου Γκεζί ήταν η πρώτη μεγάλη κρίση της θητείας του Ερντογάν.

Ήταν οι πιο βίαιες διαδηλώσεις στη χώρα εδώ και δεκαετίες με αφορμή την καταστροφή ενός μικρού πάρκου της Κωνσταντινούπολης, αλλά εξελίχθηκαν σε κριτική για το σχέδιο ισλαμοποίησης και συντηρητικοποίησης της τουρκικής κοινωνίας.

Ακόμη μία “μαύρη σελίδα” στην πρωθυπουργία του ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό ατύχημα στην ιστορία της Τουρκίας, η καταστροφή ενός ορυχείου στην πόλη Σομά, που οδήγησε στον θάνατο εκατοντάδες εργάτες.

Αποκαλύφθηκε και η αλαζονεία του Ερντογάν, ο οποίος παρά τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στο ορυχείο χαρακτήρισε την τραγωδία “συνηθισμένα πράγματα” και “μοίρα των ανθρακωρύχων”.

Ο Ερντογάν απαγορεύει την πώληση αλκοόλ από τα καταστήματα λιανικής από τις 10 το βράδυ ως τις έξι το πρωί, τη διαφήμιση αλκοόλ, απαγορεύεται το κάπνισμα στους οδηγούς και κόβονται σκηνές από ταινίες που θεωρούν ότι προωθούν το αλκοόλ.

Κατάργησε τις δωρεάν αμβλώσεις, τα φιλιά στο μετρό, ενώ ο Ερντογάν τάχθηκε κατά της ύπαρξης μεικτών φοιτητικών κοιτώνων.

Η πρόσφατη δήλωση του αντιπροέδρου Αρίντς ότι μία γυναίκα δεν πρέπει να γελάει δυνατά σε κόσμο,αλλά να διατηρεί την ευπρέπειά της προκάλεσε έντονες αντιδράσεις.

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης είναι φιμωμένα και έτσι τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν το μόνο μέσο αντίδρασης των Τούρκων πολιτών.

Εν κατακλειδι ο Ερντογάν με όπλο την σχετική οικονομική ευμάρεια του μέσου Τούρκου προχωρά στην μουσουλμανική άλωση της πολιτικής σκηνής της Τουρκίας και τώρα ως άλλος Πολιορκητής ρίχνει και το τελευταίο κάστρο του κοσμικού κράτους.

Η Τουρκία μαζί με τον Ερντογάν κατέληξε μια μουσουλμανική χώρα της Μέσης Ανατολής προχορώντας σε ένα απίστευτο διχασμό της τουρκικής κοινωνίας με βάση την θρησκεία.

Όμως η αχίλλειος πτέρνα του Ερντογάν είναι και η αποτύπωση των αποτελεσμάτων του εκλογών.

Αν προσέξετε τον χάρτη υπάχρουν τρεις Τουρκίες.

Η μία Τουρκία είναι όλα τα παράλια της Μικρής Ασίας όπου οι εκπρόσωποι του κοσμικού κράτους και οι ψηφοφόροι τους δεν θέλουν να δουν ζωγραφιστό τον Ερντογάν και την μουσουλμανική σέκτα που το στηρίζει.

Η δεύτερη Τουρκία είναι όλη η ενδοχώρα, η στέπα της Ανατολίας όπου αγρότες στην πλειονότητά τους ενισχύθηκαν από τον Ερντογάν και τώρα τον στηρίζουν λυσσαλέα.

Και η τρίτη Τουρκία είναι το Κουρδιστάν όπου ο εκπρόσωπός τους Ντερμιτάς σάρωσε στις περιοχές αυτές.

Τώρα ο νέος Σουλτάνος της Άγκυρας έχει να κυβερνήσει τρεις χώρες.

Θα τα καταφέρει; Ο χρόνος θα δείξει.