Guardian: Τα πέντε πράγματα που μάθαμε από τις ευρωεκλογές

Οι ψηφοφόροι ανταμείβουν τους Πράσινους και την άκρα δεξιά, ενώ τα κεντρώα κόμματα αισθάνονται ότι η δύναμή τους εξασθενίζει, γράφει η εφημερίδα Guardian, τονίζοντας ότι πέντε πράγματα μάθαμε από τα αποτελέσματα των εκλογών σε ολόκληρη την Ευρώπη:

1. Οι παραδοσιακοί κεντρώοι χώροι εξασθένησαν σημαντικά. Ήταν μια κακή νύχτα για την κεντροαριστερή Ευρώπη. Η Σοσιαλδημοκρατική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προβλέπεται ότι θα χάσει 41 έδρες, από 191 το 2014, σε 150 τώρα. Τα αποτελέσματα δεν ήταν πολύ καλύτερα για την κεντροδεξιά με το κόμμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) να προβλέπεται να συρρικνωθεί από 221 έδρες σε 179, αν και θα παραμείνει η μεγαλύτερη ομάδα.

2. Οι Πράσινοι απολαμβάνουν κύμα υποστήριξης. Οι Πράσινοι στη Γερμανία σχεδόν διπλασίασαν τις έδρες τους και τερμάτισαν δεύτεροι με 21%, μπροστά από τους Σοσιαλδημοκράτες. Πολλά από τα κέρδη προήλθαν από τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.

3. Η άκρα δεξιά δεν έφτασε στο ύψος των προσδοκιών που είχαν αναπτυχθεί. Παρά την ισχυρή εμφάνιση σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ιταλία, η ευρέως προβλεφθείσα νίκη της ακροδεξιάς δεν υλοποιήθηκε πλήρως.

4. Εμφανίζεται ένα νέο μεσαίο έδαφος. Ενώ τα κλασσικά κεντρώα κόμματα χάνουν έδαφος σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η συνολική εικόνα είναι ότι οι τέσσερις κοινοβουλευτικές ομάδες που καταλαμβάνουν το μεσαίο χώρο της ΕΕ χάνουν λιγότερες από 20 έδρες, εξασφαλίζοντας 505 έδρες από 751, σύμφωνα με μία προβολή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό οφείλεται σε ισχυρές επιδόσεις από τα κόμματα της Ομάδας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών στο κοινοβούλιο. Το κόμμα En Marche του προέδρου Μακρόν στη Γαλλία περιλαμβάνεται σε αυτό την ομάδα ενώ και οι Φιλελεύθεροι (Lib Dems) στη Βρετανία συνέβαλαν επίσης στην αύξηση της υποστήριξης για την ομάδα των Φιλελευθέρων για την Ευρώπη (ALDE), η οποία φαίνεται να έχει κερδίσει 40 έδρες.

5. Συμμετοχή: ο μεγάλος νικητής. Οι αξιωματούχοι της ΕΕ ενθουσιάστηκαν από την αύξηση της συμμετοχής στο 51%, από 43% το 2014. Ήταν η πρώτη ανάστροφη τάση μείωσης της συμμετοχής από την πρώτη άμεση ψηφοφορία στην ΕΕ το 1979.