Στην Αλβανία λένε ότι ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος ήταν… Αλβανός

Στην Αλβανία μπορεί να μην έχουνε στον ήλιο μοίρα αλλά συνεχίζουν να παίζουν με τη φωτιά του εθνικισμού.

Η νέα πρόκληση αφορά άρθρο για τον κορυφαίο Έλληνα ζωγράφο Νίκο Εγγονόπουλο.

Η κυριακάτικη εφημερίδα Shqiptarja.com, σε άρθρο της με τίτλο «Εγγονόπουλος, ένα μεγάλο όνομα που ενώνει δύο λαούς», επιχειρεί να εμφανίσει τον κορυφαίο Έλληνα ζωγράφο ως… αλβανικής καταγωγής.

Το εθνικιστικό κόμπλεξ στην Αλβανία

Οι κομπλεξικοί και δίχως ταυτότητα Αλβανοί εθνικιστές αγωνίζονται να δώσουν κάποια «αίγλη» στη φάρα τους.

Για να το πετύχουν αυτό σφετερίζονται σπουδαίους Έλληνες. Ακόμα και σύγχρονους.

Ο Εγγονόπουλος, ο σπουδαγμένος στα Παρίσια, προφανώς και θα θεωρούσε εξωφρενικά κακόγουστη την αλβανοποίησή του.

Το άρθρο

Η κυριακάτικη φιλοκυβερνητική Shqiptarja.com, αφιέρωσε άρθρο στο έργο του Νίκου Εγγονόπουλου, γραμμένο από το συνεργάτη της Μιχαλάκη Κιλέρη.

Αυτός ο Μιχαλάκης Κιλέρης, με το ελληνικό όνομα, καλό είναι να μας μιλήσει για τη δική του καταγωγή αντί του Εγγονόπουλου.

Ο Έλληνας καλλιτέχνης, ποιητής και ζωγράφος, γράφει η εφημερίδα, είναι από τους πιο επώνυμους της τέχνης και των γραμμάτων του 20ου αιώνα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.

Ο αρθρογράφος για το άρθρο του, επικαλείται το έργο «Έλληνες ζωγράφοι» του Στέφανου Μπουλανίκιου, που εξέδωσε η «Μέλισσα».

Ο Εγγονόπουλος, σύμφωνα με το άρθρο, «έχει ελληνο-γερμανο-αρβανίτικη καταγωγή».

Φιλοτέχνησε, συνεχίζει, ένα σουρεαλιστικό πορτραίτο του Σκεντέρμπεη, έχει και άλλα έργα όπως πορτραίτο για τον αρβανίτη Μερκούρη Μπούα, «Μέγας Αλέξανδρος και Έλληνες Λακεδαιμόνιοι» κ.ά.

Σκεντέρμπεης

Ο Εγγονόπουλος φιλοτέχνησε τον Σκεντέρμπεη επειδή τον θεωρούσε Έλληνα ήρωα. Όχι Αλβανό.

Πολλοί πριν οι Σκοπιανοί σφετεριστούν τον Μέγα Αλέξανδρο, οι Αλβανοί σφετερίστηκαν τον «Αλέξανδρο Μπέη» (αυτό σημαίνει Σκεντέρμπεης) όπως αποκαλούνταν ο Γεώργιος Καστριώτης.

Η Ελλάδα δεν αντέδρασε ποτέ σε αυτή την καπήλευση. Επέτρεψε στην Αλβανία να πάρει τον Σκεντέρμπεη.

Ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες ιστορικές πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα:

Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.

Ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει:

«Οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες, εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».

Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.

Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει:

«Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».

Τι είπε στον Πάπα

Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β’ τονίζει:

«Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον …

»Μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».

Θεωρούνταν Έλληνας

Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.

Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη:

«Το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».

Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα.

Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco).

Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.

Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.

Ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του:

«Ζήτημα δεν είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης».

Τι σημαίνει Σκεντέρμπεης

Ο Γεώργιος Καστριώτης (1405 – 17 Ιανουαρίου 1468) το 1423 δόθηκε ως όμηρος στους Οθωμανούς Τούρκους, εξισλαμίστηκε και μορφώθηκε στην Εντιρνέ (Αδριανούπολη).

Του δόθηκε, από τον σουλτάνο Μουράτ Β’ το όνομα Ισκεντέρ, από τον Μ. Αλέξανδρο, και το αξίωμα του μπέη (απ’ όπου και το δεύτερο συνθετικό του ονόματος Σκεντέρμπεης).

Μερκούριος Μπούας

Ο Μερκούριος Μπούας υπήρξε μια σπουδαία πολεμική μορφή της Αναγέννησης.

Ήταν Έλληνας ιππότης και οπλαρχηγός των «Στρατιώτι».

Ο Μερκούριος Μπούας

Μια νεκροκεφαλή «κρυμμένη» δίπλα στο χέρι του Μερκούριου Μπούα, ένα σύμβολο των μυημένων στον Ορθό Λόγο πλατωνικών.

«Στρατιώτι» ονομάζονταν οι Έλληνες ιππότες στη Αναγέννησης του ελαφρού ιππικού. Αυτούς που ξέρουμε και ως «Ακρίτες».

Στρατιώτες αποκαλούνταν οι έφιπποι και όχι οι πεζικάριοι, όπως εννοούμε τη λέξη σήμερα.

Μετά την κατάλυση της Πόλης και του Μυστρά, χιλιάδες «Στρατιώτι» πέρασαν στην Ιταλία ως μισθοφόροι.

Ένα τάγμα τους έφτασε να υπηρετεί και τον Ερρίκο τον 8ο της Αγγλίας. Έφτασαν και μέχρι τη Σκωτία.

Αυτοί διέσωσαν πολλά από τα αρχαία ελληνικά βιβλία φυγαδεύοντάς τα στην Ιταλία.

Δεν ήταν απλοί πολεμιστές. Ήταν μυημένοι σε Τάγματα του ριζοσπαστικού πλατωνισμού αφοσιωμένα στην παλινόρθωση του Ελληνισμού.

Ο ίδιος ο Μπούας ήταν πλατωνικός, μυημένος στο πλατωνικό Τάγμα του Πλήθωνα Γεμιστού.

Αυτός ήταν που διέσωσε τους «Νόμους» του Πλήθωνα από την πυρά.

Οι «Στρατιώτι» τίμησαν παντού το όνομα των Ελλήνων.

Στην Αλβανία, αναζητώντας κάποιοι «ευγενική καταγωγή», σφετερίζονται και τους «Στρατιώτι».

Στην Ελλάδα, επειδή οι «Στρατιώτι» δεν ήταν και τόσο… χριστιανοί, τους έχουν «απαγορευμένους» από τα βιβλία ιστορίας.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορεί να τους καπηλεύεται η Αλβανία, επειδή ορισμένοι «Στρατιώτι» είχαν αρβανίτικη καταγωγή.

Διότι οι Αρβανίτες είναι Έλληνες και όχι Αλβανοί και επίσης οι ίδιοι οι «Στρατιώτι» δεν δήλωσαν ποτέ Αλβανοί. Δήλωναν μόνο Έλληνες.

Η σημαία του Μερκούριου Μπούα. Δικέφαλος αετός, τα τέσσερα Β των Παλαιολόγων, δάκρυα, και ο σταυρός «Χ» του Αγίου Ανδρέα. Οι μυημένοι στον Ελευθεροτεκτονισμό αναγνωρίζουν τα σύμβολα. Ο σταυρός του Αγίου Ανδρέα -που έχουν και οι Σκώτοι στη σημαία τους- παραπέμπει στο σύμβολο «Χ» του Αήττητου Ήλιου Απόλλωνα Μίθρα των Ρωμαϊκών Λεγεώνων. Μόνο με την Αλβανία δεν έχουν σχέση όλα αυτά.

Σπουδαίους «Στρατιώτι» δεν έβγαζε μόνο η Βόρεια Ήπειρος αλλά και τα Επτάνησα, η Πελοπόννησος, η Μακεδονία και η Κύπρος.

Έλληνες φοβεροί ανίκητοι πολεμιστές

Για πρώτη φορά γίνεται λόγος για το όνομά του Μερκούριου Μπούα μετά τη συμμετοχή του στην μάχη του Φόρνοβο το 1495 στην Ιταλική χερσόνησο.

Σε αυτή διακρίθηκε ως επικεφαλής σώματος Ελλήνων αρκεβουζιοφόρων και αργουλέτων.

Σύμφωνα με τον ιστορικό της εποχής Ενετό Μαρίνο Σανούτο, αλλά και σύγχρονους, όπως ο Κωνσταντίνος Σάθας, ο Μερκούριος Μπούας επιτέθηκε κατά του ιδίου του Γάλλου βασιλιά Καρόλου, τον οποίο και τραυμάτισε στο πρόσωπο.

Μετά την μάχη του Φόρνοβο η συμμαχία των ιταλικών κρατών διαλύθηκε.

Μόνο οι Ενετοί επέμεναν στον κατά της Γαλλίας πόλεμο, στέλνοντας μάλιστα τους Έλληνες μισθοφόρους να καταδιώξουν τους βαριά θωρακισμένους Γάλλους ιππείς μέχρι την έξοδο από το ιταλικό έδαφος.

Ο Ενετός ιστορικός Σανούτος μετά τη μάχη του Φόρνοβο σε έκθεσή του προς τις Αρχές της Ενετικής Δημοκρατίας αναφέρει:

«Οι Έλληνες στρατιώτες μόνοι, χωρίς την βοήθεια των πεζών, κέρδισαν την νίκη έναντι ισχυρών γαλλικών δυνάμεων».

Έλληνες «Στρατιώτι», με τα χαρακτηριστικά ημίψηλα καπέλα τους, εφορμούν ενάντια στους εχθρούς. Το ημίψηλο καπέλο, αναγνωριστικό του ελεύθερου ανθρώπου, θα εισαχθεί στη Δύση από τους Έλληνες ιππείς.

Ακόμη, ο δούκας του Μιλάνου έστειλε ευχαριστήριο επιστολή προς την Ενετική Γερουσία, ευγνωμονώντας για την αποστολή των Ελλήνων και αναφέροντας ότι «… οίτινες αποκλείσαντες τον εχθρό έσωσαν την χώρα».

Τελικά όταν, μετά τη μάχη του Φόρνοβο, έφτασαν στη Νοβάρρα και τα υπόλοιπα τμήματα των Ελλήνων στρατιωτών υπό τον Μερκούριο Μπούα, τα οποία κατεδίωκαν τον υποχωρούντα γαλλικό στρατό, οι αποκλεισμένοι στην Νοβάρρα Γάλλοι αναγκάστηκαν να παραδοθούν.

Επρόκειτο για την μεγαλύτερη νίκη που είχε πετύχει ποτέ τμήμα ιππικού σε πολιορκητική επιχείρηση.

Στη μάχη αυτή οι Γάλλοι υπέστησαν τουλάχιστον 800 απώλειες σε νεκρούς και αιχμαλώτους.

Ελληνική Αδελφότητα Βενετίας

Ο Μερκούριος Μπούας πολέμησε αρχικά στο πλευρό των Ενετών, από τους οποίους έλαβε πολλά χρήματα και γαίες.

Έπειτα πολέμησε στο πλευρό του Γερμανού αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού.

Αυτός του επέτρεψε να φέρει κατά τις μάχες δική του πολεμική σημαία.

Από τον εν λόγω αυτοκράτορα ονομάστηκε στρατηγός της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

Επίσης του αποδόθηκε ο τίτλος ευγενείας του πρίγκιπα του Λίχτενμπεργκ.

Επίσης χρίστηκε κόμης του Ιλαζ, της Σουαβίας, αλλά και κόμης της Γαλλίας, τόσο από τον Γερμανό αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό όσο και από τον Γάλλο βασιλέα Λουδοβίκο ΙΒ΄ για της προσφερόμενες σε αυτούς υπηρεσίες του.

Πρωτοστάτησε μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες αρχηγούς σωμάτων στρατιωτών στην ίδρυση της Ελληνικής Αδελφότητας στη Βενετία της Ιταλίας.

Επίσης, στην ανέγερση του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας, που αποτέλεσε έκτοτε σημείο αναφοράς των Ελλήνων.

Ο Ιωάννης Κορωναίος, πρωτοπαλίκαρο του Μπούα, λάτρης της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και της Ιλιάδας, συνέγραψε τα κατορθώματα του Μερκούριου Μπούα σε έμμετρο λόγο σε ένα μακροσκελές ομοιοκατάληκτο ποίημα με τον τίτλο Μερκουρίου ανδραγαθήματα.

Έτσι έφτασαν έως τις ημέρες μας σημαντικές πληροφορίες για την δράση του.

Ο Κορωναίος έγραψε και ένα μικρότερο ποίημα το οποίο απέστειλε στον Μ. Μπούα, επίσης σε ελληνική γλώσσα.

Από το γεγονός αυτό, καθώς και από ένα στίχο που λέει ότι τον Μπούα πολλοί τον νομίζουν ξένο, αλλά και από λατινικά κείμενα που αναφέρονται στα στρατιωτικά τμήματα του Μπούα ως Graeci.

Ο Μερκούριος Μπούας πέθανε το 1560 στην Ιταλία όπου και ετάφη κατόπιν δικής του επιθυμίας.

O τάφος του βρίσκεται στο Τρεβίζο, όπου υπηρέτησε ως διοικητής στρατιωτικής μονάδος. Το ταφικό του μνημείο φέρει την επιγραφή:

«Mercurio Bua Comiti E. Principibus Peloponnesi Epirotarum Equitum Ductori, Anno Salu. MDCXXXVII».

«Στον Κόμη Μερκούριο Μπούα, πρίγκιπα της Πελοποννήσου, διοικητή των Ηπειρωτών ιππέων».

Η οικογένεια των Μπούα ακόμα ζει στη Χειμάρρα ως υπερήφανοι Έλληνες.

Στην κεντρική εικόνα, ο Νίκος Εγγονόπουλος (αριστερά) και δεξιά ο πίνακας «Μερκούριος Μπούας», 1971 Λάδι σε καμβά, 55 x 45 εκ.