Στην Αλβανία οι Τσάμηδες διεκδικούν πολιτικό ρόλο με μίσος στην Ελλάδα

Στην Αλβανία οι ανθέλληνες Αλβανοτσάμηδες του ακροδεξιού κόμματος PDIU διεκδικούν ρόλο μετά την «ανατροπή» του Έντι Ράμα.

Σύμφωνα με την αλβανική εφημερίδα «ΜΑΡΟ», αφού «το Σοσιαλιστικό Κόμμα εγκατέλειψε την “τσαμουριά”», το PDIU προσχώρησε στον συνασπισμό της αντιπολίτευσης με δύο γραπτές συμφωνίες.

Η «ΜΑΡΟ», κατηγορεί τον Έντι Ράμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ότι «μιλούσαν για τσαμουριά και “τσάμικο” και εκμεταλλεύτηκαν τους τσάμηδες και το κόμμα τους PDIU».

Όσο χρειαζόντουσαν τις ψήφους τους στη Βουλή, μετά τους άδειασαν.

«Ενώ τώρα, αφού τους πήραν και τους βουλευτές τους, έχουν δύο χρόνια που δεν μιλούν πια το “τσάμικο”».

Ο Μπάσα υπέγραψε αλυτρωτικές συμφωνίες με τους Τσάμηδες;

Στη συνέχεια γράφει ότι ο πρόεδρος του PDIU, Σπετίμ Ιντρίζι (Shpetim Idrizi), εγκατέλειψε τον συνασπισμό με το Σοσιαλιστικό Κόμμα στις 18 Σεπτεμβρίου 2018.

Τώρα, γράφει η ίδια εφημερίδα, υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με τον πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος Λουλζίμ Μπάσα.

Η Συμφωνία προβλέπει τι θα κάνει ο υποψήφιος πρωθυπουργός όταν το Δημοκρατικό Κόμμα γίνει κυβέρνηση στην Αλβανία (σ.σ: δηλαδή τι θα κάνει ο Μπάσα για το «τσάμικο»).

Πρόκειται, γράφει η εφημερίδα, για μεγάλη νίκη των Αλβανοτσάμηδων.

Διότι για πρώτη φορά ένας πολιτικός ηγέτης δέχτηκε γραπτή συμφωνία ως προς το «ιδιοκτησιακό και ανθρωπιστικό πρόβλημα των Αλβανών της τσαμουριάς».

Πριν λίγες ημέρες, συνεχίζει, το κόμμα των τσάμηδων υπέγραψε και δεύτερη Συμφωνία (σ.σ: τη Συμφωνία των αντιπολιτευόμενων κομμάτων).

Αυτή προβλέπει ότι το κόμμα των τσάμηδων PDIU θα καθίσει με την κυβερνητική πλειοψηφία από τις αρχές της κυβερνητικής θητείας.

Από τη θέση αυτή θα μπορεί να ζητά λογαριασμό από τον πρωθυπουργό για το «τσάμικο».

«Έλληνας και Τσάμης στην ίδια πλευρά»

Από την πλευρά της η φιλοκυβερνητική «ΤΕΜΑ», συνεχίζει τις επιθέσεις της σε βάρος του προέδρου του ελληνικού κόμματος ΚΕΑΔ, Βαγγέλη Ντούλε, και του προέδρου του κόμματος των τσάμηδων PDIU, Σπετίμ Ιντρίζι.

Ένας Έλληνας και ένας τσάμης, σχολιάζει η εφημερίδα, στον ίδιο συνασπισμό.

Οι δύο άσπονδοι εχθροί, που κάποια στιγμή σχεδόν ήρθαν στα χέρια, τώρα ενωμένοι στην ίδια πολιτική αντιπολιτευόμενη παράταξη.

Η εφημερίδα κατηγορεί ειδικά τον Ιντρίζι ότι δεν νοιάζεται για το «τσάμικο» αλλά για την πάρτη του.

Υπενθυμίζει ότι βουλευτής αναδείχθηκε για πρώτη φορά με τις ψήφους του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Τι είναι το «τσάμικο ζήτημα»

Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».

Από τις ακρότητες που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές Αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός αντιδρά.

Είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.

Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.

Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας.

Ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.

Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς.

Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.

Διέφυγαν στην Αλβανία

Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία.

Ο λόγος ήταν η δοσιλογική τους δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.

Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).

Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).

Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.

Καταδικάστηκαν ως δοσίλογοι

Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.

Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.