Το απόγευμα της Τρίτης τζιχαντιστές στα βόρεια της επαρχίας Χάμα αποπειράθηκαν να διεισδύσουν στις θέσεις του συριακού στρατού κοντά στη χριστιανική πόλη Μαχάρντα (προφέρεται και Μαρντέ).
Με επικεφαλής της επίθεσης την ισλαμιστική οργάνωση Τζαΐς Αλ Ίζα (Στρατός της Δόξης), οι τζιχαντιστές ξεκίνησαν να κινούνται προς τη Μαχάρντα εφορμώντας από τις θέσεις τους στην υποτιθέμενη αποστρατικοποιημένη ζώνη περιμετρικά της επαρχίας της Ιντλίμπ.
Ωστόσο, οι τζιχαντιστές έγιναν αντιληπτοί από τον συριακό στρατό, που άρχισε να βάλει με σφοδρά πυρά εναντίον τους, ξεσπώντας μάχη που κράτησε αρκετή ώρα.
Σκοτώθηκαν δύο τζιχαντιστές και τραυματίστηκαν ακόμα δύο, ενώ η επιχείρισή τους να προσεγγίσουν τη Μαχάρντα δεν επιτεύχθηκε.
Ο συριακός στρατός δεν περιορίστηκε μόνο στην απόκρουση της επίθεσης, στη συνέχεια άνοιξε πυρ με το πυροβολικό χτυπώντας θέσεις της οργάνωσης Τζαΐς Αλ Ίζα στην Αλ Λατάμνα (προφέρεται και Λαταμίνα).
Η Τζαΐς Αλ Ίζα είναι μια ισλαμιστική οργάνωση, σύμμαχος της συριακής Αλ Κάιντα (Ταχρίρ Αλ Σαμ), που υποστηρίζεται από την Τουρκία, ενώ στο παρελθόν -πριν τον Τραμπ- είχε πάρει και αντιαρματικές ρουκέτες από τους Αμερικανούς.
Η πόλη Μαχάρντα έχει σε μικρή απόσταση τα ερείπια της ελληνιστικής πόλης Απάμειας, η οποία καταστράφηκε από τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη τον 6ο αιώνα. Μετά το 638, όταν οι Άραβες κατέλαβαν τη Συρία, η πόλη χτίστηκε ξανά και εγκαταστάθηκαν σε αυτή αραβικές φυλές. Το 1152 καταστράφηκε από σεισμό. Ισχυροί σεισμοί είχαν πλήξει και άλλες φορές την Απάμεια.
Από την Απάμεια λέγεται ότι καταγόταν ο νεοπλατωνικός Ιάμβλιχος, τον οποίο όμως διεκδικεί και η Κιννασρίν (Χαλκίδα) της επαρχίας του Χαλεπιού, της οποίας το πλήρες όνομα ήταν «Χαλκίς η προς Βήλω όρει». Η πόλη ήταν αποικία Χαλκιδέων της Εύβοιας.
Το Χαλέπι στα ελληνιστικά χρόνια μετονομάστηκε από τους Έλληνες σε Βέροια, ενώ προηγουμένως λεγόταν Χαλυβών (Χαλάμπ στα συριακά).
Όταν ο Σέλευκος Α΄ ο Νικάτωρ επανίδρυσε την πόλη, την οποία οικοδόμησε με το ελληνικό ιπποδάμειο σύστημα, έφερε και εγκατέστησε σε αυτή Έλληνες από τη Βέροια της Μακεδονίας και την ονόμασε Βέροια. Όταν κατέρρευσε η ελληνική κυριαρχία στη Συρία, η πόλη πήρε ξανά το ντόπιο όνομά της, «Χαλέμπ», αυτό που εμείς εξελληνίζουμε ως Χαλέπι. Η επιβίωση και τελικά επικράτηση του προελληνικού ονόματος οφείλεται προφανώς στο ότι οι ντόπιοι ουδέποτε είπαν το «Χαλέμπ» με το ελληνικό όνομα «Βέροια».
Αυτή η περιοχή της βορειοδυτικής Συρίας, μέχρι τις ακτές της Μεσογείου, ήταν όπου εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι Έλληνες άποικοι. Στην ίδια περιοχή, που περιλαμβάνει και μέρος του βόρειου Λιβάνου, κατοικούν μέχρι και σήμερα κοντά στα 2 εκ. Ελληνορθόδοξοι «Αντιοχείς», απόγονοι των ελληνορωμαϊκών πληθυσμών.