Μακρόν: Δεν θα παραχωρήσω τίποτε στους εθνικιστές Όρμπαν και Σαλβίνι

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν απάντησε τη Τετάρτη στους ηγέτες της Ουγγαρίας και της Ιταλίας Βίκτορ Ορμπάν και Ματέο Σαλβίνι ότι «έχουν δίκιο» να τον βλέπουν ως τον «κύριο αντίπαλό» τους στην Ευρώπη στο ζήτημα των μεταναστών.

«Δεν θα παραχωρήσω τίποτε στους εθνικιστές και σ’ αυτούς που προωθουν αυτόν τον λόγο μίσους. Αν θέλουν να βλέπουν στο πρόσωπό μου τον κύριο αντίπαλό τους, έχουν δίκιο», δήλωσε απαντώντας σε δημοσιογράφους στη διάρκεια της επίσκεψής του στη Δανία.

Χθες Τρίτη στο Μιλάνο, ο ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν αποκάλεσε «ήρωά» του τον Ιταλό υπουργό Εσωτερικών και χαρακτήρισε αντίθετα κύριο αντίπαλό του στην Ευρώπη τον Εμανουέλ Μακρόν.

«Υπάρχουν αυτή τη στιγμή δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη και στο ένα ηγείται ο Μακρόν», υποστήριξε ο ούγγρος πρωθυπουργός.

Επτά μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, που αναμένεται ότι θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό από το ζήτημα αυτό, κατηγόρησε τον Γάλλο πρόεδρο ότι είναι «επικεφαλής πολιτικών δυνάμεων που υποστηρίζουν τη μετανάστευση» ενώ αυτός (ο Ορμπάν) θέλει «να σταματήσει την παράνομη μετανάστευση».

«Αν θεωρούν πως υπάρχει στη Γαλλία ο εχθρός του εθνικισμού, της πολιτικής του μίσους, της Ευρώπης που οφείλει να πληρώνει ό,τι μας συμφέρει και δεν επιβάλλει καμιάς μορφής ευθύνη και αλληλεγγύη, έχουν δίκιο», απάντησε σήμερα ο Μακρόν.

«Μέσα στις επόμενες ημέρες και τους επόμενους μήνες θα πρέπει να λάβουμε αποφάσεις σε βάθος για να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των μεταναστεύσεων, αυτό σημαίνει σοβαρότητα και πνεύμα ευθύνης, παραμένοντας προσδεμένοι στις αξίες μας, όπως το δικαίωμα του ασύλου, με μια αληθινή πολιτική ένταντι των χωρών προέλευσης και εσωτερικά. Δεν είναι αυτό που προτείνουν οι κύριοι Ορμπάν και Σαλβίνι», δήλωσε.

Στις 20 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στο Σάλτσμπουργκ ένα ευρωπαϊκό συμβούλιο αφιερωμένο στη ζήτημα αυτό που διαιρεί τους 27.

«Διαμορφώνεται μια ισχυρή αντίθεση ανάμεσα σε εθνικιστές και προοδευτικούς» στην Ευρώπη, συνέχισε ο Γάλλος ηγέτης ο οποίος πραγματοποιεί περιοδεία στη Δανία και τη Φινλανδία για να αναζητήσει συμμάχους ώστε να δημιουργήσει ένα «προοδευτικό τόξο» στην Ευρώπη έναντι των εθνικιστικών και λαϊκιστικών κυβερνήσεων.