Η WSJ τα «χώνει» στον Ματαρέλα και προειδοποιεί για πιθανή έκρηξη λαϊκής οργής

Στην αποτροπή σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας στην Ιταλία από τον Πρόεδρο της χώρας Σέρτζιο Ματαρέλα, επειδή σύμφωνα με τον ίδιο απειλούσε τη συμμετοχή της Ιταλίας στο ευρώ, αναφέρεται η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, επισημαίνοντας ότι «οι Βρυξέλλες ενδέχεται να ανακουφιστούν προς το παρόν, αλλά αυτή η απόρριψη του πρόσφατου αποτελέσματος των εκλογών μπορεί να προκαλέσει ακόμη πιο λαϊκιστική οργή στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης».

Ο Πρόεδρος Ματαρέλα επέλεξε να απορρίψει μια κυβέρνηση, που σχηματίστηκε από τα δύο κόμματα, που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές, την κεντροδεξιά Λέγκα του Βορρά και το αριστερό Κίνημα των 5 Αστέρων.

«Η αιτιολόγησή του είναι η επιλογή για τη θέση του υπουργού Οικονομίας του 81χρονου ευρωσκεπτικιστή Πάολο Σαβόνα, που σύμφωνα με τον Ματαρέλα σχεδίαζε να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, κάτι που θα αποτελούσε συστημική απειλή για το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και την παγκόσμια οικονομία» γράφει η αμερικανική εφημερίδα.

Η WSJ τονίζει ωστόσο, ότι «ο κ.Σαβόνα δεν μπορούσε έτσι απλά να υπαγορεύσει την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ», σημειώνοντας ότι «μπορεί η Λέγκα και το Κίνημα των 5 Αστέρων να συμπεριλαμβάνονται στα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, ωστόσο είχαν μεταβάλλει τις απόψεις τους κατά την πρόσφατη εκστρατεία και είναι αμφίβολο, ότι θα είχαν πάει τόσο καλά, εάν υποστήριζαν την έξοδο από το ευρώ».

Υπογραμμίζει ακόμη, ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια εξόδου από το κοινό νόμισμα θα απαιτούσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο και το κόστος της εξόδου θα ήταν κεντρικό ζήτημα».

Το δημοσίευμα αναφέρει, ότι «οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, ότι η πλειοψηφία των Ιταλών εξακολουθεί να υποστηρίζει το ευρώ, ίσως επειδή πολλοί θυμούνται τη ζωή τους με μια συχνά υποτιμούμενη λίρα, που είχε μείωσε το βιοτικό τους επίπεδο.

»Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ανέρχεται σε 2 τρισ. δολάρια, στο 132% του ΑΕΠ, το υψηλότερο στον ανεπτυγμένο κόσμο μετά την Ιαπωνία και την Ελλάδα.

»Μια έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσε σπατάλη κεφαλαίων από την Ιταλία και οι ήδη αδύναμες τράπεζες της χώρας πιθανότατα θα κατέρρεαν.

»Η Ιταλία δεν είναι η μικρή Ελλάδα και τα κύματα οικονομικής κρίσης ενός Italexit θα έστελναν την Ευρώπη σε ύφεση και ίσως και τις ΗΠΑ».

Σημειώνει ακόμη, ότι «οι αυξανόμενοι πολιτικοί κίνδυνοι οδήγησαν εκ νέου το ευρώ σε πτώση, σε χαμηλά επίπεδα 6 μηνών, ενώ και η απόδοση των δεκαετών ομολόγων της Ιταλίας αυξήθηκε σε 2,63%, το υψηλότερο επίπεδο από το 2013.

»Ωστόσο, η κυβέρνηση συνασπισμού αριστεράς-δεξιάς θα ήταν πάντοτε επισφαλής, κυρίως επειδή οι ανταγωνιστικές οικονομικές ατζέντες των συμβαλλόμενων μερών είναι ασυμβίβαστες».

Η WSJ τονίζει, ότι «θα ήταν πιο σοφό για τον Πρόεδρο Ματαρέλα να αφήσει την κυβέρνηση να πέσει από τις εσωτερικές αντιφάσεις της.

»Ο πρόεδρος έχει τώρα παραδώσει στους λαϊκιστές περισσότερες αποδείξεις, ότι οι ελίτ δεν εμπιστεύονται τον ιταλικό λαό.

»Ο κ. Ματαρέλα ζήτησε από τον πρώην αξιωματούχο του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλι να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά είναι απίθανο να κερδίσει ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο.

»Ο πιθανότερος δρόμος προς τα εμπρός είναι νέες εκλογές, πιθανώς το φθινόπωρο και οι λαϊκιστές αναμένεται να θέσουν τώρα την ελιτίστικη περιφρόνηση για τη δημοκρατία στο επίκεντρο της εκστρατείας τους».

Σημειώνεται, ότι ο ηγέτης του Κινήματος των 5 Αστέρων Λουίτζι ντι Μάιο ζήτησε την Κυριακή να υποβληθεί πρόταση μομφής για τον Ματαρέλα, ενώ ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας σφυρηλατεί το εθνικιστικό συναίσθημα ενάντια στις Βρυξέλλες και τη γερμανική κυριαρχία. «Δεν πρόκειται για εκλογή», δήλωσε ο 45χρονος κ. Σαλβίνι.

«Θα είναι ένα δημοψήφισμα μεταξύ της Ιταλίας και εκείνων στο εξωτερικό που θέλουν να είμαστε υποτελείς, υποδουλωμένο έθνος, στα γόνατά μας».

Η Λέγκα έχει κερδίσει πολλές περιφερειακές εκλογές από τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Μαρτίου και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη και για τα δύο κόμματα.

Ο αριστερό-δεξιός συνασπισμός ενείχε κινδύνους, αλλά ήταν επιλογή του ιταλικού λαού.

Το πολιτικό αποτέλεσμα μετά από αυτήν την τελευταία έκφραση ελιτίστικης περιφρόνησης μπορεί να είναι χειρότερο για την Ιταλία και το ευρώ.