Παράδεισος για «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος η Γερμανία

Παράδεισο αποτελεί για μαφιόζους και δικτάτορες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος η Γερμανία σύμφωνα με το λεγόμενο δίκτυο φορολογικής δικαιοσύνης «Tax Justice Network», ένα δίκτυο μη κυβερνητικών οργανώσεων με έδρα το Βερολίνο.

Στον λεγόμενο «δείκτη παραοικονομίας» του δικτύου, η Γερμανία καταλαμβάνει την 7η θέση παγκοσμίως. Στην τελευταία έκθεση πριν από δυο χρόνια η ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης καταλάμβανε την 8η θέση.

Σύμφωνα με τη Deutsche Welle, στο μικροσκόπιο των μη κυβερνητικών οργανώσεων μπήκαν 112 χώρες και περιοχές του πλανήτη.

Στο επίκεντρο των ερευνών τέθηκε κυρίως το ερώτημα πώς μπορεί κανείς να αποκρύψει σε μια χώρα ακίνητα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία.

Στο πλαίσιο αυτό ελέγχθηκαν οι σχετικές νομοθεσίες και ισχύοντες κανονισμοί των υπό εξέταση χωρών.

Την πρώτη θέση της λίστας καταλαμβάνει, όπως αναμένετο, η Ελβετία, την οποία η έκθεση βαφτίζει «μητέρα όλων των φορολογικών παραδείσων».

Ακολουθούν οι ΗΠΑ, οι νήσοι Κέιμαν, το Χονγκ-Κονγκ και η Σιγκαπούρη.

«Όσον αφορά τα εδώ χρήματα ξένων δικτατόρων θα έκανα λόγο ακόμη και για καρτέλ σιωπής στη γερμανική πολιτική», σχολιάζει ο Μάρκους Μάιντσερ, επικεφαλής του σχετικού πρότζεκτ του δικτύου.

Μεταξύ αυτών που κρύβουν ή έχουν κρύψει χρήματα στη Γερμανία βρίσκονται ο πρόεδρος του Καμερούν, ο πρώην ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν αλλά και ο πρώην λίβυος ηγέτης Καντάφι.

Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι στη Γερμανία δεν υπάρχει μια δημόσια κεντρική βάση δεδομένων ακινήτων. «Αυτό προσελκύει ξένους δικτάτορες στο να διοχετεύσουν τα χρήματά τους σε ακίνητα στη Γερμανία».

Αφετέρου υπάρχουν πολλά παραθυράκια στη νομοθεσία που υιοθέτησε το Βερολίνο έπειτα από σχετική ευρωπαϊκή οδηγία και η οποία αναγκάζει μεν τις επιχειρήσεις να γνωστοποιούν τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους, εντούτοις δεν βάζει προσκόμματα στη δημιουργία εταιριών-μαϊμού.

Πλήγμα για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες

Η παράνομη κίνηση κεφαλαίων πλήττει πρωτίστως τις χώρες του νότιου ημισφαιρίου, ειδικά τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι οποίες σύμφωνα με υπολογισμούς του ΔΝΤ, χάνουν ετησίως περί τα 100 με 200 δισ. δολάρια σε φορολογικά έσοδα.

Αυτό οφείλεται σε δυο κυρίως λόγους: αφενός πλούσιοι επιχειρηματίες ή δικτάτορες μεταφέρουν μέσω εικονικών επιχειρήσεων μαύρο χρήμα στο εξωτερικό.

Αφετέρου παραποιούν τις τιμές προϊόντων που εξάγονται ορίζοντας για παράδειγμα τις τιμές πρώτων υλών σε πολύ χαμηλά επίπεδα έτσι ώστε το κέρδος που προκύπτει από την πώληση να εμπίπτει εκτός της χώρας παραγωγής σε κάποιον φορολογικό παράδεισο.

Συχνά, όπως επισημαίνουν ειδικοί, οι απώλειες που καταγράφονται σε ορισμένες χώρες λόγω φοροαποφυγής, ξεπερνούν κατά πολύ τα ποσά που εισπράττουν οι ίδιες στο πλαίσιο αναπτυξιακής βοήθειας.