Νέα πρόκληση Κιλιτσντάρογλου: Η Ψέριμος είναι ελληνική ή τουρκική; (βίντεο)

Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έκανε νέα προκλητική αναφορά στην Ψέριμο, θέτοντας ευθέως θέμα στην κυβέρνηση της Τουρκίας, ζητώντας επίσημη απάντηση για το εάν το νησί είναι τουρκικό ή ελληνικό…

Μιλώντας σε συνέδριο του κόμματός του, ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανού Λαϊκού Κόμματος, ο οποίος κατά το παρελθόν έκανε λόγο για 18 νησιά και νησίδες του Αιγαίου, που «επέτρεψε ο Ερντογάν να καταληφθούν από την Ελλάδα», επιτέθηκε εκ νέου στην τουρκική κυβέρνηση αυτή τη φορά, θέτοντας θέμα Ψερίμου.

Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε στα tourkikanea, με ελληνικούς υπότιτλους, ο Κιλιντσάρογλου μιλάει σε συνέδριο του κόμματός του και επιτίθεται και πάλι στον Ερντογάν θέτοντας θέμα κυριότητας της Ψερίμου.

Eξαπoλύει βολές στον πρόεδρο Ερντογάν και στην κυβέρνηση Γιλντιρίμ, γιατί “δεν παίρνει απάντηση στα ερωτήματα” που τους έχει θέσει εδώ και καιρό για την κυριότητα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο Πέλαγος, που ο αριθμός τους ενίοτε αυξομειώνεται από 18 έως 152, και όπως υποστηρίζει δεν αναφέρονται σε καμία συνθήκη μετά το 1913.

Τόνισε χαρακτηριστικά ότι: «Φτάσαμε σε τέτοιο σημείο ώστε να ρωτάμε για τα νησιά του Αιγαίου. Ναι τα νησιά του Αιγαίου. Ρωτάω λοιπόν, αυτό το νησί, η Ψέριμος, σε ποιον ανήκει τελικά; Είναι δικό μας ή της Ελλάδας. Βγες και δώσε μια απάντηση. Εγώ ρωτάω και αυτός μου απαντάει πήγαινε και ρώτα αυτούς που τα παρέδωσαν. Κοιτάξτε κουβέντα, δηλαδή παραδέχεται ότι τα έχει παραδώσει».

Και συνεχίζει απευθυνόμενος πάντα στον Ερντογάν και στον Γιλντιρίμ: «Θα σου μιλήσω σαν σε ένα παιδι δημοτικού, αυτό το νησί, η Ψέριμος ανήκει σε εμάς ή στην Ελλάδα; Τόσο απλά ρωτάω. Το παραδώσαμε αλλά όχι εμείς, λέει. Εγώ ξέρω τι έχεις παραδώσει εσύ, κάτσε και δώσε μου μια απάντηση σαν άνθρωπος. Απάντησε μην απειλείς».

Συνθήκη της Λωζάνης

Τα νησιά που διεκδικούν οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι δεν αναγράφονται ονομαστικά στη Συνθήκη της Λωζάνης, άρα αφού δεν αναφέρονται με τα ονόματά τους παραμένουν υπό οθωμανική-τουρκική κυριαρχία.

Μόνο όμως που η Συνθήκη της Λωζάνης είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιους ισχυρισμούς ή «ερμηνείες»:

«Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν» (Άρθρο 12).

Δηλαδή, η Τουρκία κρατά μόνο Ίμβρο, Τένεδο, το νησιωτικό σύμπλεγμα των Λαγουσών (ή Μαυρυών) και όσα νησιά ή βραχονησίδες μέχρι τρία μίλια απόσταση από τις ακτές της.

Όλα τα άλλα τα έχει χάσει. Σε ό,τι αφορά τα Δωδεκάνησα, που με τη Συνθήκη της Λωζάνης παραχωρήθηκαν στην Ιταλία και η Ιταλία μας τα παρέδωσε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Συνθήκη της Λωζάνης είναι επίσης σαφής:

«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)» (Άρθρο 15).

Και γίνεται ξανά σαφής στο άρθρο 16: «Η Τουρκία δήλοι ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή δια της παρούσης Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων».

Σε απλή απόδοση: Η Τουρκία έχει παραιτηθεί από ό,τι απέχει πέρα από τρία μίλια από τις ακτές της. Και το σημειώνουμε αυτό διότι μεταξύ των νησιών που διεκδικεί είναι και η Γαύδος νοτιοδυτικά της Κρήτης.