Κουρδικός Διάδρομος: Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του Ερντογάν που απειλεί με διαμελισμό την Τουρκία

Προτεραιότητα της Άγκυρας είναι να ανακοπεί πάση θυσία η έξοδος των Κούρδων στη Μεσόγειο. Η κάθε τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, από το καλοκαίρι του 2016 και μετά, αποσκοπεί πρώτιστα σε αυτό.

Ο λεγόμενος Κουρδικός Διάδρομος, δηλαδή η λωρίδα γης που εκτείνεται κατά μήκος των νότιων συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία και το Ιράκ, έχει αξιολογηθεί από το ισλαμιστικό καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Τουρκία.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, επανειλημμένα και με δημόσιες δηλώσεις του, έχει αντιταχθεί σφόδρα στην υπόσταση οποιασδήποτε μορφής (αυτόνομης ή ομόσπονδης) κουρδικής επικράτειας στη βόρεια Συρία.

Αυτό που λέγεται ανοιχτά και επίσημα είναι ότι μια αυτόνομη κουρδική επικράτεια στη βόρεια Συρία και ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο βόρειο Ιράκ απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, επειδή θα αποτελέσουν το “κακό παράδειγμα” για τους Κούρδους της Τουρκίας, που είναι η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού στα νοτιοανατολικά της χώρας, υποκινώντας τους να διεκδικήσουν δυναμικότερα την ένωση τους με τα ελεύθερα εδάφη τους.

Οι τουρκικές ανησυχίες περί απόσχισης του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν δεν είναι αβάσιμες, ωστόσο, ο Κουρδικός Διάδρομος είναι η ταφόπλακα της Τουρκίας και δίχως να προκαλέσει κάποια τρομερή απόσχιση, διαμελισμό ή διχοτόμησή της.

Διότι η Άγκυρα γνωρίζει ότι ο Κουρδικός Διάδρομος πριν τη διαλύσει πρώτα θα την περιθωριοποιήσει και θα υποβαθμίσει κατά πολύ τη γεωπολιτική της θέση.

Ένας αξιόπιστος σύμμαχος της Δύσης

Η ισλαμιστική Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απομακρύνεται με μεγάλη ταχύτητα από τη Δύση. Η κυρίαρχη νεο-οθωμανική ατζέντα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ολοκληρωτικά αντιδυτική.

Αντιθέτως, οι Κούρδοι αναδείχτηκαν μέσα από τον πόλεμο ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος ως ο κατεξοχήν αξιόπιστος εταίρος της Δύσης.

Το Κουρδιστάν, λόγω γεωγραφικής θέσης, μπορεί να αντικαταστήσει την Τουρκία σε ό,τι αφορά τη διασφάλιση των δυτικών γεωπολιτικών συμφερόντων σε Μέση Ανατολή και Μεσοποταμία και μάλιστα με μεγαλύτερη ασφάλεια από ό,τι μπόρεσε ποτέ η Τουρκία να εγγυηθεί.

Δεν είναι μόνο ότι οι Κούρδοι οικοδομούν κοσμικές -δηλαδή φιλοδυτικές- κοινωνίες με ισότητα ανδρών και γυναικών και θρησκευτική ελευθερία για όλους.

Οι Κούρδοι είναι ένα αρχαίο έθνος της περιοχής, είναι οι απόγονοι των Μηδών. Ως τέτοιοι θεωρούνται ιρανικό (άριο) έθνος, δηλαδή συγγενικό των ευρωπαϊκών εθνών.

Οι Κούρδοι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι ελευθερόθρησκοι και ο μουσουλμανισμός τους είναι επιφανειακός.

Η αρχαία εθνική κουρδική θρησκεία, ο Ζωροαστρισμός, έφτασε ζωντανός μέχρι τις ημέρες μας είτε στην “κανονική” μορφή του, είτε μέσα από παρακλάδια όπως των Γιαζίντι ή των Γιαρσανιστών.

Μετά την επίθεση που δέχτηκαν οι Κούρδοι από το Ισλαμικό Κράτος και τον τζιχάντ (ιερό πόλεμο) που τους κηρύχτηκε, χιλιάδες εγκατέλειψαν και συνεχίζουν να εγκαταλείπουν το Ισλάμ ασπαζόμενοι τη ζωροαστρική θρησκεία.

Ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που γνωρίζει τι συμβαίνει ανεξάρτητα εάν μπορεί να το αναλύσει, είχε “κατηγορήσει” σε μια ρητορική του έκρηξη τους ηγέτες των Κούρδων σοσιαλπατριωτών ως “άθεους” ή “ζωροαστριστές”. Νόμιζε ότι έτσι θα τους έθιγε, αλλά μάλλον τους “ανέβασε” στα μάτια των δυτικών που παρακολουθούν με εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ένα μελλοντικό κουρδικό κράτος, ζωροαστρικό ανάμεσα σε μουσουλμανικά, με κοσμικό δημοκρατικό πολίτευμα απέναντι σε σουνιτικές ή σιιτικές ισλαμικές “δημοκρατίες”, είναι το ιδανικό σενάριο για τη Δύση και κυρίως για το ολομόναχο Ισραήλ, που επιτέλους θα αποκτήσει έναν σύμμαχο στη Μέση Ανατολή που θα μπορεί να τον εμπιστευθεί γιατί αμφότεροι θα “βράζουν στο ίδιο καζάνι”.

Για αυτό και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, έσπευσε μόνος -αλλά και δίχως να πολυνοιάζεται για τη γνώμη των άλλων- να υποστηρίξει ανοιχτά την κουρδική ανεξαρτησία.

Αλλά και οι Αμερικανοί, που γνώρισαν τους Κούρδους τα τελευταία τρία χρόνια ως συμπολεμιστές ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, βρήκαν επιτέλους την ησυχία τους με τον “αξιόπιστο εταίρο” (όπως τους αποκαλούν), που επί δεκαετίες ολόκληρες αναζητούσαν και δεν έβρισαν ούτε μεταξύ των Τούρκων, ούτε μεταξύ των Αράβων.

Η αμερικανική εύνοια προς τους Κούρδους θεωρείται “σκανδαλώδης” από την Άγκυρα και δεν αναχαιτίζεται ούτε από τουρκικές γκρίνιες, ούτε από τουρκικές απειλές.

Μάλιστα, όσο η Τουρκία “ερωτοτροπεί” με Ρωσία και Ιράν, τόσο ανεβαίνουν οι κουρδικές μετοχές στην Ουάσιγκτον.

Πολεμικός χάρτης της Συρίας και του Ιράκ όπως ήταν διαμορφωμένος μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 2017. Με κίτρινο χρώμα είναι τα εδάφη που ελέγχουν οι Κούρδοι. Με ανοιχτό κίτρινο χρώμα στο βόρειο Ιράκ είναι τα εδάφη υπό τον έλεγχο της αυτόνομης κυβέρνησης του Ιρακινού Κουρδιστάν και με το πορτοκαλί υπό τον έλεγχο του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK). Στη Συρία όλα τα κίτρινα εδάφη είναι υπό τον έλεγχο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). Η γαλάζια ζώνη στη βορειοδυτική Συρία είναι η τουρκική σφήνα για να κόψει τον κουρδικό διάδρομο μεταξύ της Εφρίν (δυτικά) και Μανμπίτζ (ανατολικά). Επίσης διακρίνεται και η δεύτερη τουρκική εισβολή στην επαρχία της Ιντλίμπ. Τα πράσινα εδάφη στη βορειοδυτική Συρία, είναι η επαρχία της Ιντλίμπ, που ελέγχεται από την Αλ Κάιντα και φιλότουρκους ισλαμιστές. Οι Κούρδοι θα βγουν στη Μεσόγειο ευθεία, μέσα από το τουρκικό έδαφος στο Χατάι. Στα άλλα χρώματα, κόκκινο τα εδάφη που ελέγχει η Δαμασκός ή η Βαγδάτη και μαύρο το Ισλαμικό Κράτος.

Κουρδικός Διάδρομος

Οι Κούρδοι είναι ένα αρχαίο “ινδοευρωπαϊκό” έθνος που υπολογίζεται ότι αριθμεί μεταξύ 35 και 40 εκατομμύρια.

Οι ισχυρές και πολυπληθείς κουρδικές ένοπλες δυνάμεις, σε ένα μελλοντικό ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, θα είναι οι ακρίτες του δυτικού κόσμου και οι εγγυητές των δυτικών συμφερόντων σε μια στρατηγικής σημασίας περιοχή που δεν θέλει να ηρεμήσει.

Η ενέργεια από τη Μεσοποταμία θα μεταφέρεται με ασφάλεια μέσα από τα κουρδικά εδάφη και θα “βγαίνει” στη Μεσόγειο, από όπου θα συνεχίζει υπό ελληνική και ισραηλινή προστασία προς την Ευρώπη.

Ούτε αντάρτικα, ούτε τζιχάντ, ούτε ισλαμικοί μεγαλοϊδεατισμοί για περασμένα οθωμανικά μεγαλεία ή χαλιφάτα θα απειλούν ή θα διαταράσσουν την τροφοδοσία της Ευρώπης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Τα αρχαία έθνη του Λεβάντε, δηλαδή Έλληνες (Ελλάδα και Κύπρος), Ισραηλινοί, Κούρδοι (με τους Ασσύριους μαζί), δηλαδή οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της περιοχής, θα αποκαταστήσουν τον δυτικό κόσμο εκεί που ήταν πριν το πρώτο χαλιφάτο.

Στην ίδια συμμαχία εντάσσεται και η Αίγυπτος, που με 10% του πληθυσμού της Κόπτες -δηλαδή χριστιανούς απογόνους των αρχαίων Αιγυπτίων- ανήκει δικαιωματικά στα αρχαία έθνη, ενώ η “ήσυχη” Ιορδανία συμμετέχει επίσης στο ίδιο κλαμπ όχι μόνο γιατί η χώρα “κρατήθηκε” εκτός τζιχαντιστικής τρέλας αλλά και γιατί ο Βασιλιάς της είναι εξ αίματος απόγονος του Προφήτη, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους μουσουλμάνους.

Όταν λοιπόν ο Κουρδικός Διάδρομος θα μεταφέρει την ενέργεια της Μεσοποταμίας στην Ευρώπη -μέσω προφανώς του EastMed- η Τουρκία θα αποδυναμωθεί ακόμα περισσότερο ως ενεργειακός κόμβος.

Ήδη εξάλλου απομονώθηκε από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου, εξαιτίας της σθεναρής στάσης του Νίκου Κοτζιά στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στο Κραν Μοντάνα και τα σχέδιά της να μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη προσκρούουν σε αμερικανικό τείχος. Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να ακούνε για Turkish Stream και το λένε δημόσια. Ένας αγωγός TAP θα της μείνει. Αντιθέτως, εκείνη που αναβαθμίζεται σε ενεργειακό κόμβο είναι η Ελλάδα.

Το μόνο -προς το παρόν- πρόβλημα που υπάρχει στον χάρτη είναι πώς θα βγουν οι Κούρδοι στη Μεσόγειο.

Ο βρετανικός Gurdian, σε δημοσίευμα του πριν επτά μήνες, υπέθεσε ότι ο Κουρδικός Διάδρομος θα βγει από τη Μεσόγειο μέσω Συρίας.

Ότι δηλαδή θα ακολουθήσει τη διαδρομή μέσω των βορειοδυτικών επαρχιών Ιντλίμπ και Λαοδίκειας (Λαττάκειας).

Ο χάρτης του Guardian που δείχνει τον Κουρδικό Διάδρομο, τον ονομάζει εμπορική οδό, να βγαίνει στη Μεσόγειο μέσω των επαρχιών Ιντλίμπ και Λαττάκειας. Ο συντομότερος όμως δρόμος για να βγουν οι Κούρδοι στη θάλασσα είναι η ευθεία, μέσω της τουρκικής επαρχίας Χατάι.

Για να κλείσουν την “έξοδο” αυτή στη Δύση, Ρώσοι, Ιρανοί και Τούρκοι πήραν την απόφαση στην Αστάνα να εισβάλουν από κοινού στην επαρχία της Ιντλίμπ, που ελέγχεται από φιλοτουρκικές ισλαμιστικές οργανώσεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) και της Αλ Κάιντα, με πρόσχημα να πατάξουν τους τζιχαντιστές της Ταχρίρ Αλ Σαμ (όπως ονομάζεται η Αλ Κάιντα στη Συρία) και να επιβάλλουν μια “ζώνη αποκλιμάκωσης”.

Η Τουρκία έχει ήδη “κόψει” τον Κουρδικό Διάδρομο βορειότερα, εισβάλλοντας στις 24 Αυγούστου 2016 στα βόρεια της επαρχίας του Χαλεπιού με την επιχείριση “Ασπίδα του Ευφράτη” και καταλαμβάνοντας μια ζώνη μεταξύ των κουρδικών καντονιών της Εφρίν και της Μανμπίτζ.

Η Τουρκία σχεδίαζε να πραγματοποιήσει και μια ακόμα εισβολή, στο βορειοδυτικό Ιράκ, με την ονομασία “Ασπίδα του Τίγρη”, καταλαμβάνοντας την περιοχή Σιντζάρ των Κούρδων Γιαζίντι, δυτικά της Μοσούλης στα σύνορα με τη Συρία, ώστε να έκοβε με μια ακόμα “σφήνα” τον Κουρδικό Διάδρομο.

Οι Τούρκοι ονομάζουν τις επιχειρήσεις τους “Ασπίδες” υποδηλώνοντας ότι είναι αμυντικές εκστρατείες στους σχεδιασμούς διαμελισμού ή περιθωριοποίησής τους.

Στην ανατολική Μεσόγειο οι Τούρκοι πραγματοποιούν και τη θαλάσσια επιχείριση “Ασπίδα της Μεσογείου”, όπως ονομάζουν τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η “Ασπίδα του Τίγρη” δεν αποτολμήθηκε από την Άγκυρα, ενώ η “Ασπίδα της Μεσογείου” ναυάγησε από τα γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ υπό την προστασία γαλλικών, αμερικανικών, ελληνικών και ισραηλινών πολεμικών πλοίων.

Η εισβολή στην Ιντλίμπ, με τη Ρωσία και το Ιράν, είναι η ύστατη προσπάθεια να σταματήσουν τους Κούρδους. Μόνο που οι Κούρδοι δεν θα βγουν από εκεί που νομίζει ο Gurdian και οι τρεις “εγγυητές” της “αποκλιμάκωσης”.

Κουρδικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι ο επόμενος στόχος των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) είναι να διώξουν τους Τούρκους και να ενώσουν τα εδάφη της Μανμπίτζ με την Εφρίν. Και μετά; Τα κουρδικά σύνορα στην Εφρίν, στο άκρο της βορειοδυτικής Συρίας, απέχουν 30 χλμ σε ευθεία γραμμή από τη Μεσόγειο.

Μεταξύ των Κούρδων και της θάλασσας μεσολαβεί η τουρκική επαρχία του Χατάι, δηλαδή η Αντιόχεια με το λιμάνι της Αλεξανδρέττας.

Η επαρχία Χατάι προσαρτήθηκε στην Τουρκία το 1939. Η Συρία δεν αναγνώρισε ποτέ την προσάρτησή της στην Τουρκία και τουλάχιστον μέχρι το 2009 τη θεωρούσε συριακό έδαφος.

Ο Πατριάρχης Αντιόχειας, ο θρησκευτικός ηγέτης των χριστιανών της Συρίας, έχει την έδρα του στη Δαμασκό επειδή θεωρείται εξόριστος λόγω τουρκικής κατοχής.

Οι υπό κουρδική διοίκηση Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις απεικονίζουν στη σημαία τους τον χάρτη της Συρίας που συμπεριλαμβάνει την επαρχία Χατάι.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, ανεξάρτητα εάν το έχουν λάβει ή όχι οι αποδέκτες.

Οι Κούρδοι δεν θα βγουν στη Μεσόγειο από τη Λαοδίκεια, οι Κούρδοι θα βγουν στη θάλασσα από την Αντιόχεια και την Αλεξανδρέττα.

Η σημαία των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που απεικονίζει τον χάρτη της Συρίας συμπεριλαμβανομένης και της επαρχίας Χατάι της Τουρκίας.