Προς δεξιά-ακροδεξιά κυβέρνηση η Αυστρία με πρωθυπουργό τον 31χρονο Σεμπάστιαν Κουρτς

Σε κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ δεξιών και ακροδεξιών αναμένεται να οδηγηθεί η Αυστρία μετά τις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται αύριο Κυριακή, με νικητή το Λαϊκό Κόμμα υπό τον 31χρονο Σεμπάστιαν Κουρτς.

Το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων της Αυστρίας (FPO) έχει στόχο να συμμετάσχει στον κυβερνητικό συνασπισμό λιγότερο από ένα χρόνο μετά τις προεδρικές εκλογές, στις οποίες ο υποψήφιός του πέρασε στον δεύτερο γύρο.

Το κόμμα του Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε φαίνεται να συγκεντρώνει το 25% των ψήφων, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.

Πρόκειται για διπλάσιο ποσοστό από αυτό της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος που κατάφερε να εισέλθει στη Μπούντεσταγκ για πρώτη φορά, μια ακόμη απόδειξη της ανόδου των δεξιών εθνικιστικών κομμάτων στην Ευρώπη.

Ο Κουρτς, επικεφαλής του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (OVP), εμφανίζεται νικητής στις αυριανές εκλογές καταγράφοντας στις δημοσκοπήσεις ποσοστό μεγαλύτερο του 30% εδώ και καιρό.

Ο ίδιος τονίζει ότι δεν αποκλείει κανένα ενδεχόμενο, όμως μια νέα κυβέρνηση συνασπισμού με τους Σοσιλαδημοκράτες (SPO) μοιάζει αδύνατη μετά το τέλος της τρέχουσας βουλευτικής περιόδου που σημαδεύτηκε από πολλές αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων.

Κυβερνήσεις συνασπισμού μεταξύ του SPO και του OVP βρίσκονται στην εξουσία περισσότερα από τα μισά χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκπροσωπώντας κάποτε το 80% του εκλογικού σώματος.

Ωστόσο ο συνασπισμός κατάφερε να σώσει με δυσκολία την πλειοψηφία του το 2013.

«Εκστρατεία ασφυξίας του FPO»

Το FPO, που ιδρύθηκε από πρώην ναζί με τη συμμετοχή φιλελεύθερων, εκμεταλλεύθηκε την κούραση των Αυστριακών από τον συνασπισμό αυτό για την άνοδό του.

Σύμφωνα με τον Γάλλο πολιτικό αναλυτή Πατρίκ Μορό, που ειδικεύεται στην Αυστρία, ο Κουρτς διεξάγει «μια εκστρατεία ασφυξίας του FPO», προσπαθώντας να το ανταγωνιστεί στο βασικό του ζήτημα: την εχθρότητα στη μετανάστευση και το ισλάμ.

Ο Στράχε, 48 ετών, δηλώνει ότι η υποδοχή των προσφύγων θα πρέπει να είναι προσωρινή, ενώ θέλει να καταργηθεί η οικονομική βοήθεια που τους παρέχεται.

Ο Κουρτς, υπουργός Εξωτερικών από το 2013, απαντά προτείνοντας την κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων σε κάθε αλλοδαπό που ζει στη χώρα για λιγότερα από πέντε χρόνια.

Το μεταναστευτικό διχάζει τους Σοσιαλδημοκράτες

Ο Κρίστιαν Κερν, ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος που ανέλαβε τα ηνία της χώρας τον Μάιο του 2016 εμφανίζεται ως ο μεγάλος χαμένος των βουλευτικών εκλογών, με το κόμμα του να δίνει μάχη στήθος με στήθος με το ακροδεξιό FPO, όμως πάντα να εμφανίζεται πίσω του στις δημοσκοπήσεις.

Ο 51χρονος Κερν θεωρούνταν από τους αναλυτές «ο καλύτερος υποψήφιος του SPO εδώ και καιρό», όμως η προεκλογική του εκστρατεία αμαυρώθηκε από μια σειρά ατυχών επεισοδίων και παραιτήσεων.

Μέχρι το τελικό σκάνδαλο: την αποκάλυψη ότι ένας πρώην σύμβουλος του κόμματος συμμετείχε σε μια εκστρατεία δυσφήμησης του Κερν.

«Το μεταναστευτικό διχάζει και το SPO μεταξύ μιας αριστερής πτέρυγας υπέρ των προσφύγων και μιας δεξιάς πτέρυγας που ζητεί πιο αυστηρή πολιτική», σημειώνει η αναλύτρια Αλεξάντρα Ζιγκλ.

Η Αυστρία, μια πλούσια χώρα 8,7 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες που δέχθηκε σε διάστημα δύο ετών τους περισσότερους πρόσφυγες αναλογικά με τον πληθυσμό της, προκαλώντας συζητήσεις για το κόστος των επιδομάτων που τους παρέχονται και την ικανότητα ενσωμάτωσής τους.

Το 2000 η συμμετοχή του FPO στην κυβέρνηση του συντηρητικού καγκελαρίου Βόλφγκανγκ Σούσελ είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό στην Ευρώπη, αλλά και την επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ.

Όμως το ακροδεξιό κόμμα φρόντισε να αλλάξει τη ρητορική του, ενώ τα εθνικιστικά κόμματα έχουν σημειώσει άνοδο σε όλη την Ευρώπη.

Το FPO τάσσεται υπέρ της προσέγγισης της Αυστρίας με την ομάδα του Βίζεγκραντ, χώρες της οποίας, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο Κουρτς με τις προτάσεις του για τη μετανάστευση και την αφοσίωσή του στην εθνική κυριαρχία έχει, σύμφωνα με τον Μορό, «σχεδόν αντιδιαμετρικά αντίθετες απόψεις με αυτές του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μαρκόν και πολύ διαφορετικές από αυτές της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ».