Οι Βούλγαροι γιόρτασαν τη νίκη τους επί του Βυζαντινού Στρατού

«Αυτήν την ημέρα [σ.σ. 20 Αυγούστου], πριν από 11 αιώνες, οι Βούλγαροι πολεμιστές προκάλεσαν μια αποφασιστική ήττα στο πανίσχυρο Βυζάντιο.

»Αυτήν την ημέρα την τιμούμε, καθώς ο θρίαμβος στο πεδίο της μάχης έφερε στο προσκήνιο την κυριαρχία των βουλγαρικών όπλων και την εμπιστοσύνη στη Βουλγαρία.

»Η νίκη στον ποταμό Αχελώο, ήταν καθοριστική για το μέλλον της βουλγαρικής κρατικής υπόστασης.

»Διατήρησε το έθνος, το ενίσχυσε και ακολούθησε μία άνευ προηγουμένου άνθιση της Βουλγαρίας, που άφησε τα χνάρια της στα χρονικά του ευρωπαϊκού πολιτισμού», δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρούμεν Ράντεφ.

Να σημειώσουμε ότι εκείνοι οι Βούλγαροι ήταν μια τουρκική φυλή που καμία σχέση δεν είχαν με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Οι σημερινοί Βούλγαροι είναι σλαβόφωνοι ελληνικής και θρακικής καταγωγής που “εκβουλγαρίστηκαν”, η δε τουρκική βουλγαρική φυλή που εισέβαλε στα Βαλκάνια τον μεσαίωνα έχει εξαλειφθεί φυλετικά εδώ και πάρα πολλούς αιώνες.

Ο Ράντεφ συμμετείχε στην εθνική γιορτή της Βουλγαρίας στις 20 Αυγούστου για τα 1100 χρόνια από τη νίκη του Τσάρου Συμεών του Μεγάλου κατά του Βυζαντινού Στρατού στον Αχελώο ποταμό, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου του Προέδρου.

Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, δήλωσε ότι η Χρυσή Εποχή του Συμεών έγινε δυνατή επειδή η Βουλγαρία ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τη θέση της στα Βαλκάνια με τη δύναμη του βουλγαρικού σπαθιού και να γίνει μία από τις πρώτες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Η αλήθεια είναι ότι η Βουλγαρία ποτέ δεν έγινε μια από τις πρώτες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει κακό σπυρί για το Βυζάντιο.

«Χωρίς μια ισχυρή στρατιωτική ιστορία, σπάνια επιβιώνουν τα έθνη. Η ιστορία είναι αναγκαία για ύπαρξη της ελευθερίας και για αυτήν απαιτείται δύναμη και θέληση. Χρειαζόμαστε ενότητα», δήλωσε ο αρχηγός του κράτους, τονίζοντας ότι «παρά την αλλαγή των εποχών αυτό το ιστορικό απόφθεγμα είναι διαχρονικό.

Μιλώντας στην τελετή, ο αρχηγός του βουλγαρικού κράτους, τόνισε ότι ο Συμεών θα παραμείνει στην ιστορία της Βουλγαρίας ως ένας «Μεγάλος», όχι μόνο ως στρατιωτικός ηγέτης, αλλά ένας σοφός, φωτισμένος πολιτικός και δημιουργός.

Οι Πρωτοβούλγαροι και οι σημερινοί Βούλγαροι

Για τους προγόνους των Βουλγάρων, τους «Πρωτοβουλγάρους», δεν έχουμε ίδιες καταγραφές. Ό,τι γνωρίζουμε προκύπτει από τη συγκριτική μελέτη βυζαντινών, αραβικών, περσικών, ινδικών και ρωσικών πηγών της εποχής ή από ανασκαφές.

Κατά την κυρίαρχη θεωρία πρόκειται για τουρκικό νομαδικό φύλο καταγόμενο από την κεντρική Ασία, το οποίο μιλούσε μία αρχαία τουρκική γλώσσα, πρόγονο της σημερινής τσουβασικής, και σταδιακά μεταξύ 2ου – 4ου αιώνα μ.Χ. εγκαταστάθηκε στη στέπα βορείως της Αζοφικής Θάλασσας.

Η τουρανική καταγωγή των Πρωτοβουλγάρων επιβεβαιώνεται από το όνομά τους («bulģa» που σημαίνει «ανακατεύω»), τους τίτλους της ιεραρχίας τους (όπως διασώζονται σε ελάχιστες επιγραφές), τη θρησκεία τους (σαμανιστική με ανώτατο ον τον Τένγκρι), το ημερολόγιό τους (δωδεκαετές), που είναι ίδια με αυτά των άλλων τουρκικών και μογγολικών φύλων της εποχής.

Οι σημερινοί Βούλγαροι προέρχονται κυρίως από τρεις φυλετικές ομάδες, διαφορετικής καταγωγής και αριθμού, που αφομοιώθηκαν και σχημάτισαν μια Σλαβόφωνη εθνότητα κατά την Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία.

Τους αυτόχθονες λαούς των ύστερων Ρωμαϊκών επαρχιών: τους Θρακορωμαίους και τους Θρακοβυζαντινούς, από τους οποίους έλαβαν πολιτιστικά και εθνικά στοιχεία.

Τους Πρώιμους Σλάβους, από τους οποίους κληρονόμησαν τη βάση της γλώσσας.

Τους Πρωτοβουλγάρους, από τους οποίους κληρονόμησαν το εθνώνυμο και την πρώτη κρατική υπόσταση.