Σουλτς: Οι πλούσιοι θα πληρώσουν περισσότερους φόρους – Θα μειώσουμε τη μερική απασχόληση

Οι πρόσφατες καλές δημοσκοπήσεις αναπτερώνουν τις ελπίδες του Μάρτιν Σουλτς για την επικράτηση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) και του ιδίου προσωπικά επί της καγκελαρίου Μέρκελ και του κόμματός της στις προσεχείς εθνικές εκλογές, γράφει σήμερα η εφημερίδα «Die Welt».

Όπως σημειώνει δε, το ρεαλιστικό σενάριο για να γίνει καγκελάριος είναι να συνασπισθεί με τους πράσινους (Die Gruenen) και την Αριστερά (Die Linke). Προς το παρόν όμως δεν φαίνεται να συγκεντρώνεται η απαιτούμενη πλειοψηφία βουλευτών, σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Η άνοδος όμως του SPD είναι ραγδαία (+8%) και η πτώση του Xριστινοδημοκρατικού κόμματος (CDU) καθόλου αμελητέα (-3%).

Αν μάλιστα εξελέγετο άμεσα ο/ η καγκελάριος τότε ο Μάρτιν Σουλτς θα επικρατούσε κατά κράτος, αφού θα ελάμβανε το 50% των ψήφων, ενώ η κ. Μέρκελ μόλις 34%, σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση του πρώτου δημόσιου γερμανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ARD.

Ο «Mr Eurobonds», όπως αποκαλείται σκωπτικά από τους χριστιανοδημοκράτες ο Μάρτιν Σουλτς επειδή τάσσεται υπέρ των ευρωομολόγων, επικρίνεται επίσης ότι είναι «άγραφο χαρτί» ως προς τα εσωτερικά θέματα της Γερμανίας.

Σύμφωνα όμως με Γερμανούς σχολιαστές, αυτό δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό αφού μπορεί να καταθέσει τη δική του πολιτική ατζέντα, δεδομένου μάλιστα ότι δεν έχει συμμετάσχει στην κυβέρνηση και δεν έχει δεσμευτεί με επιλογές του κόμματός του ως κυβερνητικού εταίρου.

Με τη συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel το οποίο κυκλοφορεί σήμερα, ο αντίπαλος της κ. Μέρκελ άνοιξε όμως εν μέρει τα χαρτιά του και σκιαγράφησε το προεκλογικό του πρόγραμμα, το οποίο θα αποφασιστεί οριστικά στο συνέδριο του κόμματός του τον Μάιο.

«Το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι «ένα διαρκές θέμα», είπε ο Μάρτιν Σουλτς στη συνέντευξη και υπογράμμισε την πρόθεσή του να καταστήσει τη Γερμανία δικαιότερη, να καταπολεμήσει την επισφαλή απασχόληση και να καλέσει του πλούσιους να πληρώσουν περισσότερα. «Ασφαλώς θα πρέπει να αυξήσουμε τη φορολογία των πολύ μεγάλων εισοδημάτων.

«Οι πολίτες οι οποίοι κερδίζουν το εισόδημά τους μετά από σκληρή δουλειά δεν θα πρέπει να είναι σε δυσμενέστερη θέση από εκείνους οι οποίοι απλώς αξιοποιούν τα χρήματα για να βγάλουν άλλα», είπε χαρακτηριστικά.

Ο υποψήφιος καγκελάριος συμπλήρωσε επίσης ότι «εκατομμύρια πολιτών αισθάνονται ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτήν τη χώρα.

Τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται κι οι καταβολές μπόνους επίσης, όπως άλλωστε και οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας τις οποίες και πρέπει να καταπολεμήσουμε».

Η μερική απασχόληση και η εκμίσθωση εργατικού δυναμικού (ενν. τους δανεικούς εργαζόμενους) είχαν προβλεφθεί κάποτε «για να ξεπεραστούν σε συγκριμένες φάσεις παραγωγής οι στενωποί».

Ορισμένοι όμως εργοδότες το εκμεταλλεύτηκαν για να συμπιέσουν τους μισθούς, επισήμανε ο Μάρτιν Σουλτς και τόνισε ότι «θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τις άδειες για τέτοιου είδους απασχόληση, εάν είχαμε την απαιτούμενη πλειοψηφία».

Παράλληλα αποστασιοποιήθηκε προσεκτικά και από τη λεγόμενη «ατζέντα (λιτότητας) 2010» του πρώην καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Το μεταρρυθμιστικό πακέτο του ήταν «η σωστή απάντηση σε μια φάση στασιμότητας, αλλά κάναμε επίσης και λάθη.

Θα έπρεπε να είχαμε αυξήσει ταυτόχρονα τον κατώτερο μισθό και να είχαμε επιβαρύνει περισσότερο τους πολύ πλούσιους», είπε χαρακτηριστικά.

Ο προαλειφόμενος ως καγκελάριος της Γερμανίας πρόσθεσε επίσης:

«Αφήσαμε για ένα πάρα πολύ μεγάλο διάστημα όλο τον τομέα κατασκευών ακινήτων στα χέρια των κερδοσκόπων. Ήταν λάθος. Kακό ήταν επίσης το ότι χλευάστηκε επί μακρόν η επιδότηση της κατοικίας ως ντροπιαστική κρατική ελεημοσύνη».

Ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είπε τέλος στη συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel ότι αμφιβάλλει αν ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θα είναι και μετά τις εκλογές υπουργός Εξωτερικών:

«Νομίζω πως θα απογοητεύσω τον Ζίγκμαρ σε αυτό το θέμα, διότι επιδιώκω την εκλογή μου ως καγκελαρίου και επειδή δεν νομίζω ότι θα έχουμε την απόλυτη πλειοψηφία, ο εταίρος μας θα διεκδικήσει το υπουργείο Εξωτερικών (σημ. είθισται στη Γερμανία το δεύτερο κόμμα ενός κυβερνητικού συνασπισμού να καταλαμβάνει το αξίωμα αυτό).