Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ζαν Μαρκ Ερό δήλωσε ότι εργάζεται για την υποβολή ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για την επιβολή εκεχειρίας στο Χαλέπι, σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε χώρα εναντιωθεί σε αυτό, θα θεωρηθεί συνένοχη στην διάπραξη εγκλημάτων πολέμου.
Σε ομιλία του προς τους Γάλλους βουλευτές, ο κ. Ερό κατηγόρησε την κυβέρνηση της Συρίας, που υποστηρίζεται από τη Ρωσία και το Ιράν, ότι διεξάγει «ολοκληρωτικό πόλεμο» ενάντια στον λαό της, κάτι που το Παρίσι δεν μπορεί να παρακολουθεί άπραγο.
«Αυτήν ακριβώς την στιγμή, προτείνουμε την συζήτηση ψηφίσματος για την παύση των εχθροπραξιών στο Χαλέπι», τόνισε ο κ. Ερό.
«Αυτό το ψήφισμα θα οδηγήσει όλους ενώπιον των ευθυνών τους: εκείνοι οι οποίοι δεν θα το ψηφίσουν, θα κριθούν υπεύθυνοι για τη συνέργεια τους σε εγκλήματα πολέμου», σημείωσε.
«Δεν θα επιτρέψουμε το Χαλέπι να μετατραπεί στην Γκουέρνικα του 21ου αιώνα», επισήμανε ο Γάλλος υπουργός, αναφερόμενος στον αδιάκριτο βομβαρδισμό αμάχων στην πόλη Γκουέρνικα από τη ναζιστική γερμανική αεροπορία κατά την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.
Το Χαλέπι είναι μια πόλη μοιρασμένη στη μέση. Η κυβέρνηση ελέγχει τις δυτικές συνοικίες και οι τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) τις ανατολικές.
Τις τελευταίες ημέρες το ανατολικό Χαλέπι βομβαρδίζεται σφόδρα ενώ η κυβέρνηση της Συρίας και οι σύμμαχοί της ετοιμάζουν μεγάλη χερσαία επίθεση για την κατάληψη των ανατολικών συνοικιών της πόλης και την ολοκληρωτική ήττα των τζιχαντιστών.
Οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες με αποτέλεσμα από τους κυβερνητικούς και ρωσικούς βομβαρδισμούς να σκοτώνονται πολίτες.
Στο περικυκλωμένο από τους κυβερνητικούς ανατολικό Χαλέπι δεν υπάρχουν “αντάρτες” παρά μόνο τρομοκράτες.
Ωστόσο, φαίνεται ότι η Δύση (που επίσης ευθύνεται για εκατόμβες νεκρών αμάχων στη Συρία) δεν θέλει το Χαλέπι να περάσει πλήρως υπό κυβερνητικό έλεγχο και επικαλείται “εγκλήματα πολέμου” για να σταματήσει η επίθεση.
Η Γαλλία στο παρελθόν είχε εξοπλίσει τους τζιχαντιστές της βορειοδυτικής Συρίας, όταν εκείνοι παρίσταναν ακόμα τους “μετριοπαθείς” και διακήρυτταν ότι αγωνίζονται για δημοκρατία.