Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη στήνουν “άξονα” και η Δύση παρακολουθεί σε αφασία

Η επιτομή των περίπλοκων σχέσεων μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν περιγράφεται ίσως καλύτερα από το γεύμα που είχαν προ ημερών στην Αγία Πετρούπολη οι δύο ηγέτες με τα πιάτα πάνω στο τραπέζι να φέρουν δύο ζωγραφισμένα χέρια που σφίγγουν το ένα το άλλο.

Κάποιοι θεώρησαν πως αυτό θα μπορούσε να είναι μία άτυπη και σιωπηρή συμφωνία των δύο για κοινούς βομβαρδισμούς, το επόμενο διάστημα, κατά στόχων του ISIS στη Συρία.

Τουρκία και Ρωσία, πάντως, εστιάζουν τώρα την προσοχή τους στο πως μπορούν να εγκαταστήσουν έναν τριμερή μηχανισμό (trilateral mechanism) που να εμπλέκει στην επίλυση του συριακού ζητήματος τη Δαμασκό (Άσσαντ), το Ιράν (το οποίο ωθείται να αναλάβει δράση) και φυσικά το νέο ιδιότυπο μέτωπο της Μόσχας με την Άγκυρα.

Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Τζαβάντ Ζαρίφ, άλλωστε, αναμένεται να συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του αλλά και τον ίδιο τον Ερντογάν, σήμερα, στην Άγκυρα και οι διπλωματικές φήμες αναφέρουν πως Τουρκία, Ρωσία και Ιράν θα έρθουν σύντομα σε συμφωνία για συνεργασία στην αποκατάσταση της γεωπολιτικής ισορροπίας στη Συρία.

Για τη Δαμασκό και το καθεστώς Άσαντ η πιθανότητα εμπλοκής της Τουρκίας είναι μία χρυσή ευκαιρία, επισημαίνει το γνωστό αμερικανικό think tank Strattfor στη γεωπολιτική του ανάλυση για την περιοχή.

Άλλωστε, παρά τα όσα συνέβησαν, αναφέρει, με την απόπειρα πραξικοπήματος και την προσπάθεια του Ερντογάν να εγκαθιδρύσει ένα απολυταρχικό καθεστώς, η Τουρκία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή.

Μέχρι τώρα εφοδίαζε τους αντάρτες της αντιπολίτευσης που πολεμούσαν εναντίον του Άσαντ, οπότε μία συμφωνία με τις “ευλογίες” της Ρωσίας και τη συμμετοχή του Ιράν ίσως οδηγούσε στην άρση αυτής της βοήθειας προς την συριακή αντιπολίτευση, κάτι που θα ενίσχυε τις θέσεις των δυνάμεων του Άσαντ.

Το Strattfor είναι σαφές: Εάν η Δαμασκός (εν τέλει ο Βλαντιμίρ Πούτιν…) έπειθε τον Ερντογάν να αλλάξει την πολιτική της στη Συρία αυτό θα ήταν θεμελιώδες για να εξασφαλίσει τη νίκη κατά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Βεβαίως, αξιολογείται πως κάτι τέτοιο είναι ακόμα απίθανο.

Ακόμα, όμως, κι αν η Άγκυρα δεν εγκαταλείψει τους Σύρους αντάρτες, η εμπλοκή της σε κοινή δράση με τη Ρωσία και το Ιράν, με συγκεκριμένους ρόλους ο καθένας, περιλαμβάνοντας και τον ISIS αλλά και τους Κούρδους, είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Φαίνεται πως ο Ερντογάν, για να εξισορροπήσει τις πιέσεις που δέχεται από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε σε άλλα μέτωπα, αποφάσισε την ιδιαίτερης σημασίας γεωπολιτική κίνηση να αφήσει στην άκρη τις διαφορές του με τη Μόσχα και την Τεχεράνη στη Συριακή κρίση.

Για παράδειγμα, η Τουρκία, όπως και η Ρωσία, έχει ήδη κρίσιμα οικονομικά συμφέροντα στο Ιράν. Μόλις προχθές, άλλωστε, ο υπουργός Εμπορίου της Τουρκίας ανακοίνωσε πως μετά την άρση των μέτρων κατά του Ιράν, τον περασμένο Ιανουάριο, αυξήθηκαν κατά 30% οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Τώρα, και οι δύο πλευρές φαίνεται πως θέλουν να ενισχύσουν αυτή τη συνεργασία.

Πηγή: fortuno.gr με πληροφορίες από το Stratfor

Το TRIBUNE συμπληρώνει: Την ώρα που στήνεται μπροστά στα μάτια μας ο άξονας Μόσχας, Άγκυρας, Τεχεράνης, η Δύση εθελοτυφλεί, αρνούμενη να δει την πραγματικότητα και συνεχίζει να θεωρεί την Τουρκία σύμμαχο μέλος του ΝΑΤΟ που “καλά κάνει που ειρήνευσε με τον Πούτιν για να αποφευχθεί μια κρίση”. Αυτές τις εξυπνάδες, θα θέλαμε να ξέραμε, αυτοί που τις σκέφτονται πληρώνονται κάποιες χιλιάδες δολάρια τον μήνα για να τις διατυπώνουν;