Η επίθεση Τουρκίας, Σ. Αραβίας και Κατάρ στην Ευρώπη έχει ενεργοποιηθεί

Η 13η ισλαμική Σύνοδος Κορυφής με τίτλο “Ενότητα και Αλληλεγγύη για Δικαιοσύνη και Ειρήνη”, του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (IOC), ολοκλήρωσε τις εργασίες της στις 12 Απριλίου στην Κωνσταντινούπολη. Στη Σύνοδο Κορυφής προέδρευσε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου αναφέρθηκε στις “κατεχόμενες ισλαμικές επικράτειες”, όπως τις αποκάλεσε και είναι, σύμφωνα με τον Νταβούτογλου, η Παλαιστίνη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και η Κριμαία.

Όταν ο Νταβούτογλου αναφέρεται στην Παλαιστίνη εννοεί το Ισραήλ. Όταν αναφέρεται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ εννοεί τον αρμενικό θύλακα του Αζερμπαΐτζάν και τέλος όταν αναφέρεται στην Κριμαία πετάει το γάντι στη Ρωσία.

Να σημειωθεί εδώ ότι κανένα από τα τρία αυτά εδάφη δεν είναι ιστορικά ισλαμικό.

Ωστόσο, ο Νταβούτογλου έδωσε ξεκάθαρα το στίγμα του: εχθροί της Τουρκίας είναι το Ισραήλ, δηλαδή οι ΗΠΑ, και η Ρωσία.

Και δεν είναι εχθροί μόνο της Τουρκίας αλλά ολόκληρου του Ισλάμ.

Ο Νταβούτογλου εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με τις επικρατούσες συνθήκες σε αυτές τις “κατεχόμενες” περιοχές και ότι πρέπει να διασωθούν με πολιτιστικά, θρησκευτικά και άλλα μέσα, επειδή αυτές οι περιοχές έχουν ξεκοπεί από την ισλαμική Ούμμα. Ο Νταβούτογλου αποκάλεσε αυτό το ζήτημα ως ένα από τα κυρίως θέματα της Συνόδου Κορυφής.

Τι είναι όμως η Ούμμα στην οποία αναφέρθηκε ο Νταβούτογλου;

Σύμφωνα με τις αρχές του Ισλάμ η έννοια της Ούμμα περιλαμβάνει όλους τους πιστούς ανεξάρτητα εθνικής καταγωγής.

Επιπλέον, στο Ισλάμ το εγκόσμιο και το θρησκευτικό στοιχείο ταυτίζονται στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου τρόπου ζωής, όπου το θρησκευτικό και το πολιτικό δεν διαχωρίζονται.

Έτσι δημιουργήθηκε στον αραβικό κόσμο το χαλιφάτο, το οποίο στο πλαίσιο μιας αυτοκρατορικής δομής ένωνε όλους τους Άραβες.

Όταν όμως το Ισλάμ επεκτάθηκε και σε άλλους λαούς, η έννοια της Ούμμα έγινε προβληματική.

Οι Οθωμανοί Τούρκοι πήραν την έννοια αυτή από τους Άραβες και την ενσάρκωσαν στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι, το χαλιφάτο έφυγε από τους Άραβες και πέρασε στους Οθωμανούς Τούρκους μέχρι που ο Μουσταφά Κεμάλ το κατάργησε το 1924 με τη δημιουργία του κοσμικού κράτους στην Τουρκία.

Όταν ο Νταβούτογλου αναφέρεται στην Ούμμα αναφέρεται στο χαλιφάτο, στο ίδιο χαλιφάτο για το οποίο αγωνίζονται και οι τζιχαντιστές.

Όχι, δεν είναι μεταφορική η αναφορά του Νταβούτογλου στην Ούμμα, μια άλλη λέξη για τον ισλαμικό κόσμο, είναι κυριολεκτική.

Στην εν λόγω Σύνοδο Κορυφής συμμετείχε και ένας εκπρόσωπος των εξτρεμιστών Τούρκων Τατάρων της Κριμαίας, ο Μουσταφά Ντζεμίλεφ (Mustafa Dzhemilev), ο οποίος μάλιστα εμφανίστηκε ως ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος της Δημοκρατίας της Κριμαίας. Ο ίδιος Τάταρος εξτρεμιστής πήρε μέρος και σε ιδιαίτερη συνάντηση με τους Προέδρους της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν. Οι Τάταροι αποτελούν μόλις το 11% του πληθυσμού της Κριμαίας.

Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν επίσης συμμετείχε στη Σύνοδο Κορυφής.

Τον βασιλιά Σαλμάν υποδέχθηκε στις 11 Απριλίου, στο αεροδρόμιο της Άγκυρας, ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η υποδοχή αυτή ήταν εκτός πρωτοκόλλου. Σύμφωνα με το τουρκικό πρωτόκολλο, η επίσημη υποδοχή αξιωματούχων καλεσμένων του Προέδρου γίνεται στο Προεδρικό Μέγαρο.

Βεβαίως ο Ερντογάν είχε κάθε λόγο να υποδεχτεί τον Σαλμάν στο αεροδρόμιο. Η Σαουδική Αραβία είναι η πιο στενή σύμμαχος της Τουρκίας και χρηματοδότης του καθεστώτος Ερντογάν.

Τουρκία και Σαουδική Αραβία από κοινού “σχεδιάζουν” την παλινόρθωση του χαλιφάτου, από κοινού υποστηρίζουν και εξοπλίζουν τους τζιχαντιστές.

Οι “κακές γλώσσες” λένε ότι η Τουρκία είναι η “μισθοφόρος” της Σαουδικής Αραβίας.

Οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι τα σαλαφιστικά καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ χρησιμοποιούν το καθεστώς Ερντογάν ως την εμπροσθοφυλακή τους για την επέκτασή τους στην Ευρασία.

Πιθανώς να θεωρούν ότι η Τουρκία επειδή ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να τους βοηθήσει να επεκτείνουν την επιρροή τους στις ευρωπαϊκές χώρες.

Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, η συνεχιζόμενη μεταναστευτική κρίση θα μπορούσε να αλλάξει τον θρησκευτικό, πολιτισμικό και εθνολογικό χάρτη της Ευρώπης.

Η Τουρκία επίσης αποδέχτηκε τη στρατηγική για αποσταθεροποίηση του ρωσικού Καυκάσου και της Κριμαίας.

Έτσι, τα καθεστώτα Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ επισημοποίησαν τις δικές τους εξωτερικές πολιτικές, που είναι ανεξάρτητες και όχι σύμφωνες με την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στις γειτονικές περιοχές.

Το κυρίως εργαλείο τους είναι η αποσταθεροποίηση αντιπάλων και συμμάχων, χρησιμοποιώντας τον ισλαμικό εξτρεμισμό και ελέγχοντας τις μεταναστευτικές ροές.

Με στοιχεία από το South Front