Το Charlie Hebdo γνωστό ως περιοδικό για τις σατιρικές δημοσιεύσεις του που το κατέστησαν και στόχο των τζιχαντιστών με τα γνωστά αποτελέσματα, κυκλοφόρησε ένα ακόμη τεύχος αυτή τη φορά πιο σοκαριστικό από ποτέ.
“Μπαμπά πού είσαι;” αναρωτιέται η καρικατούρα του Βέλγου μουσικού Stromae με τη σημαία της χώρας του στο φόντο. Τον μουσικό τον περιβάλλουν τα μέλη του σώματος του που απαντούν: “Εδώ, επίσης εδώ και εδώ”…
Στο πλαίσιο πάνω αριστερά γράφει “Το Βέλγιο αποπροσανατολισμένο” και είναι μια αναφορά σε τραγούδι του Stromae που αφιέρωσε στον πατέρα του, αγνοούμενο στη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994 και αφορά τις ευθύνες του Βελγίου στη σφαγή της Ρουάντα. Ουσιαστικά το Charlie Hebdo επισημαίνει πως υπάρχει έμμεση σύνδεση στις πράξεις των Ευρωπαίων στο παρελθόν και τις τρομοκρατικές επιθέσεις της εποχής μας ως εκδίκηση για όσα έχουν κάνει Ευρωπαϊκές χώρες σε μουσουλμάνους ανά τον κόσμο.
Στις 7 Απριλίου 1994, μία ημέρα μετά την κατάρριψη του ιδιωτικού αεροπλάνου του προέδρου της χώρας Ζιβενάλ Χαμπιαριμάνα, εξτρεμιστές της φυλής των Χούτου ξεκίνησαν μια πρωτοφανή συστηματική αιματηρή εκστρατεία εξόντωσης της κοινότητας των Τούτσι, όπως και των πολιτικών τους αντιπάλων, ανεξαρτήτως της εθνοτικής τους ταυτότητας.
Το βράδυ της 6ης Απριλίου 1994 το αεροπλάνο που μετέφερε τον πρόεδρο της χώρας κατερρίφθη, οδηγώντας τον ίδιο και όλους τους επιβαίνοντες στον θάνατο. Οι εξτρεμιστές Χούτου κατηγόρησαν το RPF και αμέσως ξεκίνησαν μια καλά οργανωμένη εκστρατεία σφαγής κατά των Τούτσι. Από την πλευρά του το RPF έκανε λόγο για προβοκάτσια προκειμένου να ξεκινήσει η εκκαθάριση εναντίον τους. Λίστες με κυβερνητικούς αντιπάλους παραχωρήθηκαν στις πολιτοφυλακές των Χούτου – οι ίδιοι και οι οικογένειές τους δολοφονήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Χιλιάδες γυναίκες που ανήκαν στη φυλή των Τούτσι απήχθησαν για να γίνουν σκλάβες του σεξ.
Οδοφράγματα στήθηκαν παντού: κανείς Τούτσι δεν περνούσε ζωντανός. Οπλα και λίστες θανάτου παραδόθηκαν σε τοπικά «τάγματα θανάτου», τα οποία γνώριζαν πού ακριβώς να βρουν τα θύματά τους. Το ρατσιστικό πογκρόμ εναντίον των Τούτσι ήταν πρωτοφανές: εκτιμάται ότι στη γενοκτονία δολοφονήθηκε περίπου το 70% των Τούτσι – δηλαδή περίπου το 20% του πληθυσμού της χώρας. Οι εξτρεμιστές Χούτου έστησαν προπαγανδιστικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες, καλώντας τον κόσμο να «εξολοθρεύσει τις κατσαρίδες», δηλαδή να σκοτώσει τους Τούτσι. Τα ονόματα των στόχων ανακοινώνονταν στο ραδιόφωνο.
Παρότι τα Ηνωμένα Έθνη και το Βέλγιο διατηρούσαν δυνάμεις στη Ρουάντα, δεν δόθηκε ποτέ εντολή να συνδράμουν προκειμένου να μπει τέλος στη γενοκτονία. Ένα χρόνο μετά το αμερικανικό φιάσκο στη Σομαλία και τον χαμό Αμερικανών στρατιωτών, η Ουάσιγκτον δεν ήταν διατεθειμένη να εμπλακεί και σε άλλη αφρικανική χώρα.
Οι Βέλγοι και οι περισσότεροι κυανόκρανοι αποσύρθηκαν και οι Γάλλοι, σύμμαχοι της κυβέρνησης των Χούτου, έστειλαν δυνάμεις προκειμένου να δημιουργήσουν μια ζώνη ασφαλείας, αλλά κατηγορούνται από τη σημερινή κυβέρνηση της Ρουάντα, όχι μόνο ότι δεν έκαναν αρκετά προκειμένου να σταματήσουν τη σφαγή αλλά και ότι συνέδραμαν σε αυτή – κατηγορία που μετά βδελυγμίας αντικρούει το Παρίσι…