Guardian: Γιατί συχνά η τρομοκρατία είναι οικογενειακή υπόθεση

Τις υπόγειες διαδρομές της τρομοκρατίας επιχειρεί αναλύσει με άρθρο του ο Guardian φέρνοντας στην επιφάνεια εντυπωσιακά στοιχεία. «Η χρήση του όρου “αδελφός” μεταξύ των εξτρεμιστών είναι συχνά κυριολεκτική» γράφει ο Guardian σε ένα εκτενές άρθρο του στο οποίο επιχειρεί να αναλύσει-απαντήσει στο ερώτημα γιατί όλο και πιο συχνά οι δράστες τρομοκρατικών επιθέσεων κυρίως στην Ευρώπη έχουν δεσμούς αίματος μεταξύ τους.

Για τη Βρετανική εφημερίδα «η στρατολόγηση τρομοκρατών είναι ιδιαίτερα κοινωνική», αφού συχνά γονείς και αδέλφια ενώνουν τις δυνάμεις τους με αποτέλεσμα να μιλάμε για «Τζιχάντ από την οικογένεια».

«Οι μαχητές συχνά αποκαλούν ο ένας τον άλλον “αδελφό” για λόγους αλληλεγγύης, προσκόλλησης σε μια κοινή αιτία, αίσθησης μια κοινής ταυτότητας αλλά «εξαιρετικά συχνά ο όρος είναι απολύτως ακριβής».

Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν μαζί, ανδρώθηκαν και ριζοσπαστικοποιήθηκαν στο ίδιο περιβάλλον. Τελευταίο κομμάτι στο παζλ του τρόμου τα αδέλφια Χαλίντ και Ιμπραήμ Ελ Μπακράουι που αιματοκύλησαν χθες τις Βρυξέλλες.

Ο Ιμπραήμ και Σαλάχ Αμπντεσλάμ αιματοκύλησαν τον περασμένο Νοέμβριο το Παρίσι, ένας τρίτος αδελφός, ο Μοχάμεντ, συνελήφθη στις Βρυξέλλες και πέρασε αρκετές ώρες υπό κράτηση πριν αφεθεί ελεύθερος. Μιλώντας μετά την απελευθέρωσή του, αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με τις δράσεις των αδελφών του.

Ο Βέλγος Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ, με Mαροκινή καταγωγή, ο οποίος σύμφωνα με τις Γαλλικές αρχές ήταν ο εγκέφαλος των επιθέσεων στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, στρατολόγησε το δικό του 13χρονο αδελφό, ο οποίος ταξίδεψε στη Συρία και βιντεοσκοπήθηκε σε ένα φορτηγό να σέρνει Σύριους στρατιώτες.

«Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα, σε διάφορες χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους» γράφει ο Guardian. οι δύο αδελφοί Κουασί που τον Ιανουάριο του 2015 αιματοκύλησαν το Σαρλί Εμπντό, οι αδελφοί Τσαρνάεφ που τον Απρίλιο του 2013 τοποθέτησαν βόμβες στον μαραθώνιο της Βοστώνης σκοτώνοντας τρεις θεατές, μεταξύ των οποίων ένα 8χρονο παιδί και τραυματίζοντας 264 άτομα, οι αδελφοί Μεράχ, με τον Μοχάμεντ να σκοτώνει σκοτώνει επτά ανθρώπους στη νοτιοδυτική Γαλλία το 2012, μεταξύ των οποίων τρία παιδιά και τον δάσκαλό τους σε εβραϊκό σχολείο και τον αδελφό του Αμπντελκαντές Μεράχ, 29 ετών, να θεωρείται πιο μπλεγμένος στο ριζοσπαστικό Ισλάμ.

Σύμφωνα με τον Guardian οι αδελφικές σχέσεις είναι επίσης κοινό στοιχείο μεταξύ όσων ταξιδεύουν στη Συρία, το Ιράκ ή άλλες εμπόλεμες ζώνες, με σκοπό να ενταχθούν στην ISIS. «Λίγοι ταξιδεύουν μόνοι: σχεδόν όλοι κάνουν το ταξίδι με τους στενούς φίλους ή μέλη της οικογένειας.

Τρία αδέλφια ηλικίας 17 έως 21, από το Brighton, έφυγαν από το Ηνωμένο Βασίλειο για να ενταχθούν στην al-Nusra Front, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, στη Συρία. Ο Aseel Μουτάνα, ένας 17χρονος μαθητής ταξίδεψε με τον μεγαλύτερο αδελφό του, έναν φοιτητή ιατρικής, για να ενταχθούν στην ISIS.

Τον περασμένο Οκτώβριο, το βρετανικό δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα δύο αδέλφια του Iftekhar Jaman, ο οποίος μίλησε για «τζιχάντ πέντε αστέρων» στο BBC, είχαν περάσει δύο χρόνια δίνοντας βοήθεια και συμβουλές σε άτομα που ήθελαν να ταξιδέψουν στη Συρία. Και οι δύο είχαν καταδικαστεί για τρομοκρατικά εγκλήματα.

Για τη Βρετανική εφημερίδα αυτό το «όραμα της τζιχάντ από την οικογένεια μπορεί να είναι σοκαριστικό, αλλά δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη». Όπως γράφει σύμφωνα με έρευνα του New America, ενός thinktank στις ΗΠΑ, έδειξε ότι περισσότερο από το ένα τέταρτο των Δυτικών μαχητών της ISIS έχουν μια οικογενειακή σύνδεση.

Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι από όλους αυτούς τα τρία πέμπτα συνεχίζουν να έχουν έναν συγγενή ο οποίος μάχεται στη Συρία.

Σύμφωνα με άλλη πρόσφατη μελέτη, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβανία, ένα εκπληκτικό 64% όσων με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν εμπλακεί παγκοσμίως με την τρομοκρατία η οικογένεια και οι φίλοι γνώριζαν την πρόθεσή τους.

Σύμφωνα με τον Guardian το οικογενειακό περιβάλλον είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες ριζοσπαστικοποίησης ατόμων. Ο άλλος είναι οι φίλοι και το διαδίκτυο και πολλές φορές οι παράγοντες αυτοί, δηλαδή η αίσθηση μιας ομάδας ή μια οικογένειας, είναι ισχυρότεροι παράγοντες ακόμη και από τη Θρησκεία, στο όνομα της οποίας κάνουν ό,τι κάνουν.

Σε κάθε περίπτωση, καταλήγει ο αρθρογράφος, η αποκωδικοποίηση του μηχανισμού ο οποίος παρασύρει τους ανθρώπους αυτούς στη ριζοσπαστικοποίηση, τον εξτρεμισμό και εν τέλει σε μαζικές δολοφονικές ενέργειες, είναι κομβικής σημασίας για την αντιμετώπιση του φαινομένου.