Με τον Μαδούρο τελειώνει ο “Τσαβισμός”;

Ιστορική μέρα για τη Βενεζουέλα σήμερα καθώς κρίνεται το μέλλον της χώρας μετά από μία 17ετία κυριαρχίας της πολιτικής του Τσάβες η οποία συνεχίζεται ακόμη και μετά το θάνατο του.

Η 17η χρονιά της πολιτικής του που συνεχίζεται από τον διάδοχο που όρισε πριν πεθάνει, φαίνεται για πρώτη φορά να κινδυνεύει από πολιτική ανατροπή καθώς η δεξιά της χώρας μοιάζει να ανακάμπτει.

Το πολιτικό πείραμα που ξεκίνησε το 1998 με την εκλογική νίκη του Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα σηματοδότησε μια αριστερή στροφή σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Η προεκλογική εκστρατεία ήταν όπως κάθε φορά πολωμένη. Ο Τσάβες έδινε το δικό του «παρών» μέσα από τις ομιλίες του Μαδούρο, αλλά και τα τηλεοπτικά προγράμματα, όπου γίνονταν συνεχείς αναφορές στο έργο και την κληρονομιά του.

Αυτή ακριβώς την κληρονομία θέλει να συνεχίσει ο Μαδούρο, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι ο «τσαβισμός υπάρχει και χωρίς τον Τσάβες».

Ο Νικολάς Μαδούρο ήταν οδηγός λεωφορείων πριν ασχοληθεί με την πολιτική. Αναρριχήθηκε γρήγορα στα υψηλά αξιώματα και σύντομα έγινε μέλος του κύκλου του Τσάβες.

Ήταν αντιπρόεδρος της χώρας από τον Οκτώβριο του 2012 και υπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 2006 μέχρι τον θάνατο του μέντορα του και έκτοτε είναι Πρόεδρος της χώρας.

Ως υπουργός Εξωτερικών βελτίωσε θεαματικά τις σχέσεις της Βενεζουέλας με την Κούβα, ενώ αυξήθηκε η παραδοσιακή ένταση με τις ΗΠΑ.

Μια ματιά στον “Τσαβισμό”

Συνδυάζοντας την πολιτική ιδεολογία του “Μπολιβαριανισμού” (απελευθερωτικό κίνημα βασισμένο στις αρχές του Σιμόν Μπολίβαρ) σε συνδυασμό με αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε “Σοσιαλισμό για τον 21ο αιώνα”, ο Τσάβες επέβαλε νέο Σύνταγμα, περιφερειακά δημοκρατικά συμβούλια, την κρατικοποίηση σειράς στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, και με τα έσοδά τους αύξησε τις κυβερνητικές δαπανών στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, ενώ μείωσε το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας.

Απομάκρυνε επιτυχώς τη χώρα του από τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και συνεργάστηκε στενά με τις κυβερνήσεις της Κίνας, της Κούβας και της Ρωσίας.

Ο Τσάβες κατάφερε να διατηρήσει την πολύ υψηλή δημοφιλία του χρηματοδοτώντας προγράμματα κρατικής πρόνοιας δια μέσου των εσόδων από την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων.

Ήταν σφοδρός πολέμιος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, αν και ποτέ δεν διέκοψε την παροχή πετρελαίου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Καλλιέργησε μια επαναστατική αλλά αμφιλεγόμενη, για πολλούς, εικόνα έχοντας πολιτική φιλία με προσωπικότητες όπως ο Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ…