Πώς το παρακράτος του Ερντογάν στήνει εμφύλιο στην Τουρκία ενόψει εκλογών

Η έκρηξη στο σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας και η εκατόμβη νεκρών συνέβαλε τα μέγιστα στην κλιμάκωση της μάχης στο εσωτερικό της Τουρκίας που πλέον τείνει να λάβει και επίσημα το χαρακτήρα εμφυλίου και επιβεβαιώνει ότι η γειτονική χώρα διανύει μία σκοτεινή περίοδο κατά την οποία το επίσημο κράτος φαίνεται να έχει αντικατασταθεί από τους παρακρατικούς και παραθεσμικούς μηχανισμούς του βαθέως ισλαμισμού.

Το τρομοκρατικό χτύπημα είκοσι μέρες πριν τις επαναληπτικές εκλογές στην Τουρκία την 1η Νοεμβρίου, χαρακτηρίστηκε από την κυβέρνηση «τυφλό», χαρακτηρισμό τον οποίο ωστόσο δεν δέχονται οι Κούρδοι.

Το φιλοκουρδικό Κόμμα της Ελευθερίας των Λαών (HDP) κατηγορεί ευθέως και ανοιχτά το καθεστώς Ερντογάν για το χτύπημα, με τον επικεφαλής του Σελαχατίν Ντεμιρτάς να κάνει λόγο για «κράτος μαφία» και «κατά συρροή δολοφόνο». Από την πλευρά του ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, προερχόμενος από το ισλαμιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν, Αχμέτ Νταβούτογλου, κάνει λόγο για προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας ενόψει των επαναληπτικών εκλογών και προετοιμάζει το έδαφος για διεξαγωγή τους σε καθεστώς πρωτοφανούς στρατοκρατίας.

Η στοχοποίηση του Ισλαμικού Κράτους για το χτύπημα στην Άγκυρα, η οποία διέρρευσε το απόγευμα της Κυριακής από τις υπηρεσίες ασφαλείας της γείτονος στο Reuters, δεν αποτέλεσε έκπληξη για κανέναν. Διεθνείς παρατηρητές, όπως σημειώνει το newsbeast, σημειώνουν ότι το χτύπημα στην τουρκική πρωτεύουσα αποτελεί τη δεύτερη πράξη του βαθέως ισλαμικού λόμπι της Τουρκίας, μετά από το αντίστοιχο της 20ης Ιουλίου στο Σουρούτς, στην κουρδική επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ.

Η έκρηξη στο Σουρούτς, η οποία είχε στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 30 Κούρδους και είχε τραυματίσει πάνω από 100, είχε αποτελέσει ιδανική αφορμή για τον Πρόεδρο τότε Ερντογάν για να ξεκινήσει μπαράζ αεροπορικών επιδρομών κατά των Κούρδων και του PKK στις νοτιοδυτικές επαρχίες της χώρας και στα εδάφη του ιρακινού Κουρδιστάν.

Πογκρόμ εναντίον των Κουρδικών πληθυσμών

Το πογκρόμ εναντίον των κουρδικών πληθυσμών διόλου τυχαία εξαπολύθηκε την ώρα που η χώρα βάδιζε προς τις κάλπες και ενώ το HDP διαφαινόταν ότι θα αποτελέσει τον μεγάλο νικητή των εκλογών αφού πιθανότατα θα εμπόδιζε την εξασφάλιση της απαιτούμενης διευρυμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, όπερ και εγένετο, ώστε να προχωρήσει στη συνταγματική αναθεώρηση και να ανακηρύξει εαυτόν «σουλτάνο» και άτυπα ιδεολογικό πατέρα του πανισλαμισμού.

Πέραν αυτού, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το καθεστώς του βλέπει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τον ίδιο όσο και για τη συνοχή της Τουρκίας να συγκεντρώνεται στα ανατολικά της χώρας του και επιχειρεί μέσα από επιθετικές και σπασμωδικές κινήσεις να λάβει θέση ισχύος. Το φλερτ με τους τζιχαντιστές και το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο τείνουν να επιβεβαιώσουν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κομπάνι δεκάδες βίντεο και ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας, έχει απομονώσει διπλωματικά την Άγκυρα.

Ο εφιάλτης του Ερντογάν γίνεται πραγματικότητα

Ο Ερντογάν με αφορμή την έκρηξη στο Μεσανατολικό είδε τον εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα, μέσα από την αποστασιοποίηση των «συμμάχων» Αμερικανών από την Τουρκία και την επίσημη στήριξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι προσβλέπουν μέσα από την ανάδειξή τους ως μία δημοκρατική δύναμη σταθερότητας στην περιοχή στο σχηματισμό του πρώτου κουρδικού κράτους εντός των συριακών εδαφών, βασισμένο στα καντόνια.

Ένα τέτοιο σενάριο είναι εφιαλτικό για το τουρκικό καθεστώς καθώς θεωρείται νομοτελειακή συνέπεια η αποσχιστική κίνηση και των Κούρδων της Τουρκίας, οι οποίοι ανέρχονται σχεδόν στο ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας (πάνω από 20.000.000). Αντίστοιχο διπλωματικό «χειμώνα» αποπνέει η στάση που τηρεί το ΝΑΤΟ, η ΕΕ αλλά και η Σαουδική Αραβία απέναντι στην Τουρκία. Την ίδια ώρα, η Άγκυρα βλέπει τον οικονομικό – ενεργειακό σύμμαχό της, τη Ρωσία, με την οποία κόντεψε να φτάσει σε θερμό επεισόδιο για τις υπερπτήσεις πάνω από το τουρκικό FIR, να σφυροκοπά τους συμμάχους, Σύρους αντικαθεστωτικούς, επισφραγίζοντας την πλήρη απομόνωσή της στην υπόθεση της Συρίας. Έφτασε

Λίγους μήνες μετά, το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Άγκυρα αυτή τη φορά δείχνει δύο μόλις 24ωρα μετά να δρομολογεί παρόμοιες αντιδράσεις του τουρκικού καθεστώτος. Παρά το γεγονός ότι το PKK κήρυξε μονομερή εκεχειρία με επίσημη ανακοίνωσή του, ώστε να συνδράμει με αυτόν τον τρόπο στην ενίσχυση του φιλοκουρδικού HDP ενόψει των εκλογών, υπό την προϋπόθεση να μην δεχθούν επιθέσεις, η τουρκική αεροπορία εξαπέλυσε νέο μπαράζ αεροπορικών επιδρομών στα νοτιοανατολικά της χώρας, διασφαλίζοντας ουσιαστικά ότι η εμφύλια σύρραξη θα συνεχιστεί αδιάκοπα καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Την ίδια ώρα στο εσωτερικό μέτωπο, προκειμένου να περισώσει την κυριαρχία του και να κυνηγήσει την αυτοδυναμία του ο Ερντογάν μετέρχεται ανερυθρίαστα αντιδημοκρατικών πρακτικών όπως διώξεις εναντίον του αντιπολιτευόμενου Τύπου και δημοσιογράφων που «τολμούν» να ασχοληθούν με τα δεκάδες οικονομικά σκάνδαλα που ξεκινούν από τις παρυφές της κυβέρνησής του και φτάνουν μέχρι το στενό οικογενειακό του περιβάλλον. Πέραν αυτού, οι τουρκικές πόλεις, ειδικά στα νοτιοανατολικά της χώρας αλλά ακόμα και στην πρωτεύουσα, μοιάζουν πυριτιδαποθήκη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί. Οι οργισμένες μαζικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος Ερντογάν που ακολούθησαν την φονική επίθεση της Άγκυρας μπορεί να μην οδήγησαν σε γενικευμένες συμπλοκές, ωστόσο αρκεί ένα τυχαίο περιστατικό – ή ακόμα και μία προβοκάτσια από Τούρκους ισλαμοεθνικιστές – για να ξεσπάσουν νέα επεισόδια, αντίστοιχα με το ένοπλο «αντάρτικο πόλεων» που είχε πυροδοτηθεί τον περασμένο Οκτώβριο και μέσα σε αυτά να πορευθεί η χώρα σε μία ταραχώδη προεκλογική περίοδο με… αμφίβολη τη διεξαγωγή αλλά και αμφισβητούμενο το αποτέλεσμα των εκλογών.

Μέχρι τότε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απολαμβάνει – πλην όχι αναπαυτικά – το μυθικής χλιδής Λευκό Παλάτι που έχτισε ως αντίπαλο δέος του Λευκού Οίκου για τον πανισλαμισμό, μηχανορραφώντας τις επόμενες κινήσεις του για να ανακόψει την πορεία του HDP και να καταφέρει τη συνταγματική αναθεώρηση που θα τον καταστήσει σουλτάνο, καταρρίπτοντας όλα τα συνταγματικά και κοινοβουλευτικά «εμπόδια».

Πάντως, όλες οι δημοσκοπήσεις στην γείτονα δείχνουν ότι το φιλοκουρδικό κόμμα του Ντεμιρτάς, όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά παρουσιάζει εκ νέου συσπείρωση, γεγονός που δείχνει ότι η έκρυθμη κατάσταση στην Τουρκία για κλιμακωθεί και μετά τις εκλογές. Το εφιαλτικό σενάριο για τον Ερντογάν, που είναι ένας συνασπισμός όλων ανεξαιρέτως των πολέμιών του, δηλαδή της κεμαλικής Κεντροαριστεράς και της τουρκικής ακροδεξιάς μαζί με την ανοχή του HDP ώστε να εξοστρακιστούν οι ισλαμιστές από την εξουσία δεν φαντάζει πλέον τόσο μακρινό.

Το ερώτημα που θα απαντηθεί το προσεχές διάστημα, είναι μέχρι πού θα φτάσει ο Ερντογάν για να προασπίσει το όραμά του και να αποφύγει τις δεκάδες δικαστικές περιπέτειες που θα ξεκινήσουν από τη στιγμή της πτώσης του από τον προεδρικό θώκο.