Το Κρεμλίνο θέλει υπό την επιρροή του τη Συρία

Η Μόσχα προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη νέα φάση της εντεινόμενης κρίσης στη Συρία. Οι δυτικές κυβερνήσεις πάντως δεν εγείρουν ισχυρές ενστάσεις. Απλώς ακολουθούν, αναφέρει η Deutsche Welle.

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο του Κρεμλίνου και στην άλλη τηλεφωνική γραμμή είναι ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Άσαντ, Ουαλίντ Αλ Μουαλίμ, τότε μάλλον αυτό είναι δείγμα ότι η συριακή κρίση εισέρχεται σε μια νέα φάση.

O υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι δήλωσε το Σάββατο, ότι τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του συριακού, υπογραμμίζοντας ότι «είναι σημαντικός ο διάλογος με την Μόσχα».

Η Ρωσία πράγματι θα μπορούσε να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή συνδράμοντας με στρατιωτική δύναμη, στο πλευρό του προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Μια στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας δεν αναμένεται ωστόσο άμεσα. Προς το παρόν δεν κρίνεται αναγκαία, είπε ο Αλ Μουαλίμ.

Εάν όμως αλλάξει η κατάσταση, μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα ζητηθεί βοήθεια από τη Μόσχα. «Εάν υπάρξει αντίστοιχο αίτημα, φυσικά θα τεθεί προς συζήτηση», είπε σχετικά ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ στο πρακτορείο Ria Novosti.

Σύμφωνα με τον Πάβελ Μπαέβ, πολιτικό επιστήμονα από το Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη του Όσλο, η στρατιωτική επιρροή της Ρωσίας είναι αμφιλεγόμενη και η στήριξη των ελπίδων του συριακού στην ρωσική στρατιωτική της ισχύ, υπερβολική.

Διπλωματική επιτυχία του καθεστώτος Άσαντ

Δίχως αμφιβολία, πάντως, και μόνο το γεγονός ότι η Μόσχα είναι δεκτική στο να ακούσει ένα αίτημα από την πλευρά Άσαντ, είναι ένα σημαντικό βήμα που δίνει «ανάσα» στη συριακή κυβέρνηση. Και μόνο η ανακοίνωση του Κρεμλίνου είναι μια επιτυχία για τον Σύρο πρόεδρο, όχι τόσο σε στρατιωτικό, αλλά σε διπλωματικό επίπεδο.

Οι κυβερνήσεις της Δύσης έχουν αποκλείσει την κυβέρνηση Άσαντ. Ωστόσο τελευταία αρχίζει διστακτικά να υποστηρίζεται ότι μόνο με τον Άσαντ και όχι δίχως αυτόν μπορεί να κερδηθεί ο πολέμους κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Στο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσία ήδη βρίσκονται σε συνομιλίες για μια από κοινού αντιμετώπιση του ισλαμιστικού κινδύνου.

Ένας τέτοιος συντονισμός των διεθνών προσπαθειών νοείται μόνο υπό τον όρο ότι ο Άσαντ παραμένει στην εξουσία. Η Ρωσία έχει αυτήν την άποψη εξαρχής, ενώ η Δύση μόλις πρόσφατα αρχίζει να μετατοπίζεται από τις αρχικές της θέσεις.

Υπέρ της συνεργασίας με τη Ρωσία για την εξεύρεση «συμβιβασμού» απέναντι στο «συριακό ζήτημα» τάχθηκε αυτή την εβδομάδα και ο βρετανός υπ. Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο αυστριακός ομόλογός του Σεμπάστιαν Κουρτς. Προτεραιότητα όλων φαίνεται να είναι πρωτίστως η ανάσχεση της ορμητικής δύναμης των εξτρεμιστών του Ισμαλικού Κράτους, χωρίς ωστόσο να ξεχνιούνται τα εγκλήματα της κυβέρνησης Άσαντ.

Πολιτική ισχύος θέλει να ασκήσει η Ρωσία

Στο μεταξύ, στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο Pώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναμένεται να μιλήσει στα Ηνωμένα Έθνη για την κατάσταση στη χώρα του.

Σύμφωνα με αναλυτές θεωρείται δεδομένο ότι θα αναφερθεί στη Συρία, όπου η Ρωσία αναμφίβολα έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα.

Σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή Αλεξάντερ Μαλασένκο, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στους New York Times, η Ρωσία προσπαθεί με κάθε τρόπο να ισχυροποιήσει τη θέση της στη διεθνή πολιτική.

Ο ίδιος αναφέρει: «Οι δραστηριότητες της Ρωσίας στη Συρία υποδηλώνουν ότι η χώρα θέλει να επιστρέψει στη Μέση Ανατολή όχι ως υπερδύναμη, αλλά ως εναλλακτικός εξισορροπητικός παράγοντας απέναντι στις ΗΠΑ και τις άλλες δυτικές κυβερνήσεις».

Αυτή τη φορά η Ρωσία δείχνει να ακολουθεί αυτόν τον στόχο πιστά, σε αντίθεση με κράτη της Δύσης, τα οποία έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο στη Συρία. Αρχικά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μία ελεύθερη ζώνη από αεροπορικές επιθέσεις και δεν ήταν σε θέση να πάρουν ξεκάθαρη πολιτική θέση απέναντι στον πόλεμο στη Συρία.

Παράλληλα αποτίμησαν λάθος την τότε συριακή αντιπολίτευση, μέρος της οποίας μετεξελίχθηκε σε Ισλαμικό Κράτος.

Πλέον, μετά την αποκάλυψη του φριχτού προσώπου του Ισλαμικού Κράτους η ρωσική θεώρηση των πραγμάτων φαίνεται να δικαιώνεται.

«Ο Πούτιν γνωρίζει ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη πλέον δεν βλέπουν την αλλαγή της κυβέρνησης στη Δαμασκό με τόση θέρμη όπως παλιά, αλλά επικεντρώνονται περισσότερο στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους», εκτιμά ο Αϊχάμ Καμέλ, επικεφαλής του Τμήματος Μέσης Ανατολής του Ινστιτούτο Eurasia Group του Λονδίνου.

Στην πράξη η Ρωσία, σε αντίθεση με τη Δύση, δεν είχε ανέκαθεν ηθικούς προβληματισμούς απέναντι στον Άσαντ και τον πόλεμο στη Συρία. Για το λόγο αυτό η διεθνής πολιτική αναφορικά με την εξεύρεση λύσης τείνει να καθορίζεται ολοένα περισσότερο από τη Ρωσία, και τον κύριό σύμμαχό της στην περιοχή, το Ιράν. Η Ευρώπη ακολουθεί.

Πηγή: dw.com