Ανακαλύφθηκε η μυθική Υπερβορεία στη Ρωσία;

Στη βορειοδυτική Ρωσία ανακαλύφθηκαν τα ερείπια αρχαίου αστεροσκοπείου και μυστηριώδεις επιγραφές σε λίθους.

Αρκετοί τα θεωρούν απομεινάρια του αρχαίου πολιτισμού της Υπερβορείας, μιας απόκρυφης χώρας σαν τη Σαμπάλα και την Ατλαντίδα. Ωστόσο, επιστήμονες υποστηρίζουν ότι απλά τα έφτιαξε η φύση.

Η Σεϊντόζερο είναι ένα από τα πιο μυστικιστικά μέρη της βορειοδυτικής Ρωσίας.

Τριγυρισμένη από βουνά, είναι κρυμμένη μέσα στην καρδιά της χερσονήσου Κόλσκι.

Η ονομασία της σημαίνει «ιερή λίμνη» στη γλώσσα του γηγενούς πληθυσμού, Σαάμι.

Τη σέβονται σαν έναν ιδιαίτερο τόπο όπου επιτρέπεται να έρθεις μόνο αν είναι αναγκαίο, προκειμένου να επικοινωνήσεις με το Μεγάλο Πνεύμα, και να ζητήσεις συμβουλή ή προστασία.

Στη Σεϊντόζερο δεν αποτολμά ο καθένας να πάει μόνο και μόνο από περιέργεια. Πόσο μάλλον, αφού η διαδρομή περνά μέσα από ένα σκοτεινό φαράγγι και ένα επικίνδυνο πέτρινο πέρασμα.

Απαντες αντιμετωπίζουν τη λίμνη με σεβασμό, καθώς με αυτή συνδέονται εκατοντάδες ιστορίες για παράξενα, μυστικιστικά φαινόμενα, και την ιδιαίτερη γαλήνια ατμόσφαιρα.

Τη Σεϊντόζερο προστατεύει ο γίγαντας Κούιβα, η γιγαντιαία ανθρώπινη φιγούρα που είναι αποτυπωμένη σ’ ένα βράχο. Η ακριβής προέλευσή της, παραμένει άγνωστη.

Οι θρύλοι των Σαάμι αναφέρουν ότι τον κακό γίγαντα τιμώρησαν οι θεοί, χτυπώντας τον με κεραυνούς και μετατρέποντάς τον σε βράχο.

Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι συγκεκριμένα εδώ έχουν διατηρηθεί τα ίχνη της Υπερβορείας, ενός μυθικού πολιτισμού που μνημονεύεται στα αρχαιοελληνικά κείμενα, ανάλογου με τη Σαμπάλα και την Ατλαντίδα.

Οι ελληνικοί μύθοι

Στους αρχαιοελληνικούς θρύλους αναφέρεται ότι τη χώρα των Υπερβορείων, ενός λαού που διέθετε γνώσεις αποκρυφισμού και ήταν «κοντά» στους θεούς, την επισκεπτόταν συχνά ο ίδιος ο Απόλλωνας ο οποίος προσωποποιούσε τον Ήλιο.

Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας αναζητούν επιβεβαίωση στις γλωσσικές αντιστοιχίες.

Η πρόεδρος της κοινωνικής οργάνωσης του Μούρμανσκ «Υπερβορεία», Βαλεντίνα Σαρίποβα, λέγει ότι «η χερσόνησος ονομάζεται “Κόλσκι”, που ηχεί το ίδιο με τον σλαβικό θεό του ήλιου Κολιαντά, ενώ η “Υπερβορεία” σε μετάφραση από τα αρχαία ελληνικά σημαίνει “πέρα από τον βόρειο άνεμο”».

Τουρίστες και μελετητές των μυστηριωδών φαινομένων βρίσκουν συχνά στην περιοχή της Σεϊντόζερο πέτρες με ασυνήθιστα σωστή μορφή, που μοιάζουν με ερείπια αρχαίων κτισμάτων.

Η Σαρίποβα ανέφερε στην RBTH ότι «πρόσφατα ανακαλύφθηκαν υπολείμματα αστεροσκοπείου και συγκεκριμένα πέτρες, στις οποίες έχουν φτιαχτεί βαθουλωτές γραμμές που κατευθύνονται ακριβώς προς τον Πολικό Αστέρα, ενώ σε πολλούς βράχους έχουν χαραχτεί αρχαίες γραφές ή ρουνικά σύμβολα».

Στη χερσόνησο Κόλσκι ανακαλύπτονται και άλλα πράγματα, τα οποία προκαλούν απορίες στους ερευνητές. Από τις αρχές ακόμη του περασμένου αιώνα ο επιστήμονας, Αλεξάντρ Μπάρτσενκο, βρήκε στην περιοχή της Σεϊντόζερο μια μυστηριώδη είσοδο που οδηγεί κάτω απ’ τη γη. Τα στοιχεία των αποστολών του κρίθηκαν απόρρητα.

Την είσοδο στη σπηλιά δεν την είδε ποτέ πια κανείς, ενώ τον ίδιο τον επιστήμονα τον εκτέλεσαν. Στις μέρες μας τις έρευνές του συνέχισε η ρωσική κοινωνική οργάνωση «Kosmopoisk». Οι μετέχοντες στην αποστολή ανακάλυψαν και αυτοί μερικά σπήλαια, αλλά για την ώρα εντελώς συνηθισμένα.

Ο Ρώσος ερευνητής ανώμαλων φαινομένων, Βαντίμ Τσερνομπρόβ, θεωρεί ότι σε αυτό το θέμα μπορεί να μπει μια τελεία μόνο αφότου βρεθούν όλες οι υπόγειες είσοδοι.

Ο ίδιος αναμένει να βρεθεί οτιδήποτε, ενώ όσον αφορά τις αρχαίες πόλεις πιστεύει πως, έστω και αν βρεθούν κτίσματα, τότε αυτά θα βρίσκονται κάτω απ’ τη γη είτε κάτω απ’ το νερό. Ελπίζει λοιπόν, ότι κάποιοι από τους θρύλους θα αποδειχθούν αληθινοί.

Μήνυμα θεών ή πειράματα γεωλόγων;

Μόνο χαμόγελα προκαλούν στους επιστήμονες οι ενθουσιώδεις λάτρεις που ψάχνουν στο ρωσικό Βορρά τη μυστική χώρα. Ο όμορφος θρύλος, πάντως, προσελκύει στην περιοχή πολλούς τουρίστες, κάτι που σημειωτέον, μεταφράζεται και σε έσοδα.

Όπως αφηγείται ο διευθυντής του Γεωλογικού Ινστιτούτου του επιστημονικού κέντρου του Κόλσκι, διδάκτωρ Γιούρι Βοϊτεχόβσκι, «παλαιότερα συνέβη μια αστεία ιστορία.

Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών είχαν δοκιμάσει ένα νέο τρυπάνι από τη Φιλανδία, κάνοντας στις πέτρες σειρές από τρύπες. Οι ανιχνευτές της Υπερβορείας έβγαλαν το συμπέρασμα ότι πρόκειται για κάποια αρχαία γραφή υπό τη μορφή λάκκων, στην οποία το νόημα εκφράζεται από το βάθος των τρυπών.

Ο θόρυβος γύρω από αυτό συντηρήθηκε μερικά χρόνια, μέχρι να τους εξηγήσουν την αληθινή αιτία. Παραδείγματα όπως αυτό όμως, δεν τους διδάσκουν τίποτα».

Σύμφωνα με τον επιστήμονα, η εμφάνιση λίθων σωστού σχήματος και σχεδίων στους βράχους, εξηγείται από τις φυσικές ιδιότητες των πετρωμάτων σε αυτά τα βουνά.

Στην επιστήμη αυτό ονομάζεται «ιδιαιτερότητα». Η πέτρα θραύεται σε συγκεκριμένα σημεία, αναλόγως το πώς είχε διαμορφωθεί. Έτσι εμφανίζονται πλάκες, κύβοι, που τα θεωρούν «αρχαία αστεροσκοπεία». Επίσης, λόγω διαφόρων επιδράσεων στις πέτρες, σχηματίζονται ρωγμές, μερικές φορές πολύ ασυνήθιστης μορφής.

«Κάποτε –συνεχίζει, αστειευόμενος ο Βοϊτεχόβσκι- έκανα ένα μικρό πείραμα. Πήγα στα βουνά και φωτογράφησα έναν πολύ σύνθετο ιστό αράχνης από ρωγμές στο βράχο. Σε αυτό το σχέδιο λοιπόν, βρήκα όλους τους ρούνους του σκανδιναβικού αλφαβήτου!».

Όπως και να’ χει, τους ονειροπόλους που πιστεύουν στη χώρα της αιώνιας ευτυχίας, τα συγκεκριμένα επιχειρήματα δεν τους πείθουν. Γι’ αυτούς η Υπερβορεία υπάρχει, αν όχι σαν ένα πραγματικό μέρος, έστω σαν τη χώρα του πνεύματος, τη Σαμπάλα, η οποία είναι αδύνατο να βρεθεί στον υλικό κόσμο.

Πηγή: Η Σύγχρονη Ρωσία

Σχετικά με την Υπερβορεία:

Στην ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με την παράδοση, οι Υπερβόρειοι ήταν ένας μυθικός λαός που ζούσε στα βουνά της Ελλάδας. Η χώρα τους ονομαζόταν Υπερβορεία κι εκεί ο Ήλιος έλαμπε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Οι Έλληνες πίστευαν πως ο Βορέας, ο θεός του βόρειου ανέμου, ζούσε στη Θράκη κι έτσι θεωρούσαν πως η Υπερβορεία ήταν μια αδιευκρίνιστη περιοχή κι ένα έθνος στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας. Απ’ όλους τους θεούς του Ολύμπου, οι Υπερβόρειοι έτρεφαν σεβασμό για το θεό του φωτός και του ήλιου, Απόλλωνα, ο οποίος περνούσε το χειμώνα μαζί τους. Οι Υπερβόρειοι λοιπόν έστελναν δώρα από τη μακρινή τους περιοχή, που κατέφταναν πρώτα στη Δωδώνη κι έπειτα έφταναν μέχρι το ναό του Απόλλωνα στη Δήλο, σύμφωνα με τον Παυσανία. Τη χώρα των Υπερβορείων επισκέφθηκαν επίσης ο Θησέας κι ο Περσέας, σύμφωνα με διάφορους μύθους.

Από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στους χάρτες η Υπερβορεία απεικονιζόταν γενικά σαν μια χερσόνησος ή ένα νησί πέρα από τα εδάφη της Γαλλίας. Μάλλον στη φαντασία των περισσότερων υπήρχε στα εδάφη της σημερινής Βρετανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Άλλες περιγραφές την τοποθετούν στην ευρύτερη περιοχή των Ουραλίων.

Η Υπερβορεία αποτελούσε terra incognita για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, οι οποίοι σε διάφορους θρύλους έλεγαν ότι οι άνθρωποι ζούσαν χίλια χρόνια και είχαν βρει την απόλυτη ευτυχία. Ο ήλιος ανέτειλε μόνο μια φορά ολόκληρο το χρόνο και η χώρα ήταν γεμάτη από χρυσάφι.

Κάποιοι θρύλοι μπορούν να γίνουν κατανοητοί σήμερα. Πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, από την εαρινή έως τη φθινοπωρινή ισημερία ο ήλιος μπορεί να λάμπει όλο το εικοσιτετράωρο. Στο Βόρειο Πόλο, ο ήλιος ανατέλλει μόνο μια φορά το χρόνο, οδηγώντας έτσι στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι για τους κατοίκους της περιοχής αυτής μια μέρα διαρκεί έναν ολόκληρο χρόνο κι έτσι το να ζει κανείς χίλια χρόνια σήμαινε ότι ζούσε χίλιες ημέρες.