Θρησκόληπτοι λένε ότι βρέθηκε το νερό του κατακλυσμού και ότι ο Σατανάς απέδρασε στην Αλάσκα

Οι Ρώσοι επιστήμονες που έκαναν τη βαθύτερη γεώτρηση του κόσμου, στη χερσόνησο Κόλα στη βορειοδυτική Ρωσία, έφτασαν το 1989 σε βάθος 12.262 μέτρων.

Η γεώτρηση αυτή ήταν ένα φιλόδοξο επιστημονικό πρόγραμμα των Σοβιετικών που αποσκοπούσε στην καλύτερη κατανόηση του εσωτερικού του πλανήτη.

Για το μεγάλο έργο επιλέχθηκε ένα απομονωμένο σημείο στην χερσόνησο Κόλα, κοντά στα τότε σοβιετικοφινλανδικά σύνορα.

Οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν τη γεώτρηση στις 24 Μαΐου του 1970 ενώ οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν ήταν πραγματικά μνημειώδεις.

Το πρόγραμμα έκλεισε στα τέλη του 2006 λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Ακόμα και σήμερα είναι η βαθύτερη γεώτρηση στον πλανήτη μας αν και οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί από το 2008.

Τρυπώντας οι σοβιετικοί προς το εσωτερικό της Γης λέγεται ότι ανακάλυψαν σε βάθος 12 χιλιομέτρων ένα υπόγειο ωκεανό.

Ωστόσο, η ανακάλυψη αυτών των υπόγειων υδάτων έχουν εξιτάρει τη φαντασία φανατικών χριστιανών στην Αμερική που ισχυρίζονται ότι είναι τα νερά του κατακλυσμού που χάθηκαν στα έγκατα της Γης.

Βεβαίως τα συγκεκριμένα νερά κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν ισχυρίζεται ότι έχουν καμία σχέση με τον κατακλυσμό που περιγράφεται σε όλες τις εθνικές μυθολογίες (εκτός των λαών της Αφρικής)- αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους θρησκόληπτους που προσπαθούν να αποδείξουν τις θρησκευτικές τους μυθολογίες αδιαφορώντας για το τι λέει η επιστήμη.

Το 2014 μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα βάθη της Γης, στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας.

Αυτό το «ρεζερβουάρ» του νερού, που φαίνεται διαχρονικά σταθερό, βρίσκεται σε βάθος έως 700 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια, στην ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεωφυσικής Στίβεν Τζέικομπσεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις εκτιμούν ότι το νερό βρίσκεται «κλειδωμένο» (μοριακά παγιδευμένο) μέσα σε γαλαζωπά πετρώματα, τους ρινγκουδίτες.

Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο πέτρωμα με κρυσταλλική δομή, που σχηματίζεται από ολιβίνη κάτω από πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες.

Η ύπαρξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων υπόγειου νερού, ρίχνει πιθανώς νέο φως στον αέναο υδρολογικό κύκλο της Γης, στην προέλευση των θαλασσών και στο γιατί οι ωκεανοί έχουν λίγο-πολύ διατηρήσει το μέγεθός τους εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Μερικοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι το νερό έφτασε στη Γη εξ ουρανού, από παγωμένους κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας.

Όμως η νέα ανακάλυψη ενισχύει μια εναλλακτική πιθανότητα, να «αναδύθηκαν» σταδιακά οι ωκεανοί από τα έγκατα της πρώιμης Γης, χάρη και στη συνεχή ανακύκλωση των τεκτονικών πλακών.

«Οι ενδείξεις είναι καλές ότι το νερό της Γης προήλθε από το εσωτερικό της», δήλωσε ο Τζέικομπσεν.

Οι Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 σεισμογράφους για να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που γέννησαν πάνω από 500 σεισμοί στις ΗΠΑ.

Αυτά τα κύματα διαπερνούν το εσωτερικό του πλανήτη μας (ακόμη και τον πυρήνα) και έτσι αποτελούν στην ουσία το καλύτερο μέχρι σήμερα τρόπο που διαθέτουνοι γεωλόγοι για να «ακτινογραφούν» -αν και έμμεσα- τι συμβαίνει στα έγκατα της Γης.

Μετρώντας την ταχύτητα διάδοσης των υπόγειων σεισμικών κυμάτων σε διαφορετικά βάθη, οι επιστήμονες συμπέραναν την πυκνότητα και συνεπώς το είδος των πετρωμάτων που τα κύματα διέσχιζαν.

Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα (ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα από ό,τι ένα άνυδρο).

Οι σεισμικές αυτές παρατηρήσεις συμπληρώθηκαν από πειράματα στο εργαστήριο, από τα οποία οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ένυδροι ρινγκουδίτες σε βάθη της τάξης των 700 χλμ. είναι σαν «σφουγγάρια» που, υπό υψηλή πίεση και θερμοκρασία, λιώνουν σταδιακά και έτσι «ζουλάνε» το νερό που έχουν προηγουμένως απορροφήσει, ωθώντας το έξω από το πέτρωμα.

«Είναι ένα πέτρωμα με νερό μέσα και γύρω του, σχεδόν σαν να ιδρώνει», είπε χαρακτηριστικά ο Τζέικομπσον.

Αν και η μελέτη των σεισμικών κυμάτων από τον Αμερικανό επιστήμονα αφορά το υπέδαφος μόνο των ΗΠΑ, πιστεύει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και ήδη σκοπεύει να επεκτείνει τη σεισμική μελέτη του σε άλλες χώρες επίσης.

Όπως είπε, «θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό το βαθύ απόθεμα νερού. Αν δεν βρισκόταν εκεί, θα ήταν στην επιφάνεια της Γης και τότε μόνο οι κορυφές των βουνών θα βρίσκονταν πάνω από το νερό». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science»

Χριστιανοί υποστηρίζουν ότι βγήκε “δαίμονας” από πετρελαιοπηγή στην Αλάσκα

Εκτός όμως από τις “βιβλικές” ερμηνείες που προσπαθούν να δώσουν οι φανατικοί χριστιανοί στα υπόγεια νερά του πλανήτη, μια ακόμα τρελή θεωρία κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Λένε ότι ο Σατανάς “διέφυγε” στην επιφάνεια του κόσμου μας μέσω μιας πετρελαιοπηγής στο Φέρμπανκς (Fairbanks) της Αλάσκα και αυτό λένε ότι συνέβη γιατί η γεώτρηση έφτασε πολύ βαθιά.

Η Weekly World News αναφέρει τη “μαρτυρία” του Τζον Μέριτ (John Merritt), που φέρεται να εργάζεται για την BP:

“Εάν δεν το είχα δει με τα μάτια μου δεν θα το πίστευα. Ένας γιγάντιος δαίμονας έχει διαφύγει, το σώμα του έβγαινε [από τη γεώτρηση] επί εβδομάδες”.

Εννοείται ότι όλα αυτά είναι παλαβομάρες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.