Η ανθρωπότητα αναζητά εξωγήινη ζωή με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης

Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής είναι ένα από τα πιο τρελά όνειρα της σύγχρονης επιστήμης- ωστόσο, πρακτικά μιλώντας, η αναζήτηση αυτή είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς, πέρα από προγράμματα αποστολής και αναζήτησης σημάτων προηγμένων πολιτισμών (όπως το SETI), προϋποθέτει και την ανάλυση μακρινών εξωπλανητών, βάσει στοιχείων από τηλεσκόπια.

Η ανάλυση ενός εξωπλανήτη είναι χρονοβόρα διαδικασία- και για αυτό ερευνητές του University College London δημιούργησαν τον RobERt, μια τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να εξετάζει δεδομένα από το μακρινό διάστημα για ενδείξεις και ίχνη κατοικήσιμων πλανητών γρηγορότερα από τους ανθρώπους.

Όπως αναφέρει το Popular Science, η διαδικασία έχει ως εξής: Οι πλανήτες αντανακλούν ένα μικρό κλάσμα φωτός από γειτονικά άστρα. Καθώς αυτό το φως περνά από την ατμόσφαιρα, τα διάφορα αέριά της είτε το απορροφούν, είτε το αφήνουν να περάσει, σε συγκεκριμένα μήκη κύματος.

Επιστήμονες στον πλανήτη μας μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με τη σύνθεση της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, και ως εκ τούτου να συμπεραίνουν αν θα μπορούσε να υποστηρίξει ζωή- είτε πιθανές εξωγήινες μορφές ζωής, είτε ανθρώπους εξερευνητές στο μακρινό μέλλον.

Ο RobERt (Robotic Exoplanet Recognition) μπορεί να αναλύει τα δεδομένα αυτά από έναν εξωπλανήτη μέσα σε δευτερόλεπτα, χάρη σε ένα DBN (deep-belief neural network), το οποίο λειτουργεί παρόμοια με τον ανθρώπινο εγκέφαλο: Φιλτράροντας δεδομένα μέσα από πολλαπλά στρώματα «νευρώνων», ο καθένας εκ των οποίων φιλτράρει περισότερο τα αποτελέσματα, μέχρι το σύστημα να καταφθάνει σε αυτό που θεωρεί πως είναι η σωστή απάντηση (στην περίπτωση του RobERt, ποια αέρια είναι παρόντα σε ένα δεδομένο φάσμα).

Οι επιστήμονες «εκπαίδευσαν» το σύστημα δίνοντάς του 85.000 εξομοιωμένα φάσματα.

Όπως προέκυψε, ο RobERt βρήκε σωστά το μείγμα αερίων στο 99,7% των περιπτώσεων, ακόμα και όταν τα «πακέτα» των δεδομένων ήταν «δύσκολα».

Πέρα από την ανάλυση των εξωπλανητών και την εύρεση κόσμων που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή, το σύστημα μπορεί να βοηθήσει και στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αποτελώντας, στην ουσία, έναν «θεωρητικό αστρονόμο σε κουτί», που θα μπορούσε να εξαχθεί και για χρήση από διαστημικές υπηρεσίες του εξωτερικού.