Αντετοκούνμπο: Ζητούσα 5 ευρώ για να πάρω ένα σουβλάκι – Δεν είχα να φάω

Για τις δυσκολίες που έχει βιώσει μίλησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τονίζοντας ότι υπήρξαν μέρες που πήγαινε για προπόνηση χωρίς να έχει φάει καθώς δεν είχε χρήματα.

Σε συνέντευξή του το contra.gr αναφέρθηκε στην επιμονή του που τον έκανε να φτάσει εκεί που είναι σήμερα.

«Πείσμωνα πολύ, νεύριαζα, έβαζα το κεφάλι κάτω και πήγαινα σε διπλανό γήπεδο για να κάνω μόνος μου προπόνηση.

»Έλεγα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα γίνω καλύτερος από αυτούς και δεν θα τους παίζω εγώ.

»Είναι αστείο αυτό το γεγονός, αναπολώ συχνά εκείνες τις μέρες σκεπτόμενος ότι δεν με έπαιζαν.

»Δουλειά, δουλειά, δουλειά, αυτό έκανα πάντα».

Δανεικά για ένα σουβλάκι και προπονήσεις με το γυναικείο τμήμα μπάσκετ

«Στη Στ’ Δημοτικού συνειδητοποίησα ότι έχω ταλέντο. Υπήρχαν και άνθρωποι δίπλα μου που με έκαναν να το πιστέψω, αλλά δεν θα σου πω ψέματα, ήμουν ‘σκύλος’, θα έκανα οτιδήποτε περνά από το χέρι μου για να αγωνιστώ στο ΝΒΑ.

»Υπήρχαν μέρες, που έκανα προπονήσεις με το εφηβικό, το ανδρικό και το γυναικείο.

»Ήμουν όλη μέρα σε ένα γήπεδο. Πολλές φορές μάλιστα κοιμόμουν εκεί, σε ένα μπλε στρώμα, που νομίζω ότι υπάρχει ακόμα» αναφέρει στη συνέχεια ενώ μιλά και για τα πρότυπα του τονίζοντας ότι το σημαντικότερο είναι η μητέρα του.

«Στα 16-17 μου ήθελα να μοιάσω στον Νικολά Μπατούμ, αργότερα ήθελα να γίνω σαν τον Κέβιν Ντουράντ.

»Πάντα έχω μπασκετικά πρότυπα -ακόμα και τώρα- τα οποία με παρακινούν συνεχώς να πετύχω τον στόχο μου.

»Για παράδειγμα, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Κάγουαϊ (σ.σ. όπως προφέρει ο Γιάννης τον Λέοναρντ) έχουν μια δική τους επιτυχημένη πορεία, που με ωθεί στο να τους ξεπεράσω.

»Κάποια εποχή πέρασα τόσο δύσκολα με την οικογένειά μου, που δεν με ένοιαζε καν το μπάσκετ.

»Ήθελα να γίνω σκληρός σαν τη μητέρα μου.

»Η μητέρα μου είναι ένας άνθρωπος που πάντα έχει ψηλά το κεφάλι και χαμογελά. Πλέον, θέλω να γίνω ένα καλό πρότυπο πατέρα».

Και στη συνέχεια προσθέτει: «Κάναμε προπόνηση το πρωί, δεν τρώγαμε, πηγαίναμε παραλία, όλη μέρα στον ήλιο, πάλι δεν τρώγαμε και ξανά απογευματινή προπόνηση. Νηστικοί.

»Ζητούσαμε 5 ευρώ από τον Νίκο Γκίκα και τον Χρήστο Σαλούστρο (σ.σ. συμπαίκτες και φίλοι από τότε) για να φάμε σουβλάκι.

»Εκείνη την εποχή τρώγαμε μια φορά τη μέρα και τώρα δεν αντέχουμε αν περάσουν 3 ώρες χωρίς φαγητό».

Όσο για το νιώθει πίεση η απάντηση ήταν χαρακτηριστική:

«Όχι, δεν υπήρχε πίεση. Ο καθένας μπορεί να γράφει και να λέει ό,τι θέλει.

»Πίεση δεν θα υπάρχει ποτέ για μένα, γιατί από τα 12 έως τα 16 μου δεν είχα να φάω.

»Αν είχα μεγαλώσει μέσα στα λεφτά και είχα τις ανέσεις από μικρός, θα έλεγα πως τότε ναι, υπάρχει πίεση, αλλά εγώ ήρθα από το τίποτα και έχω φτάσει εδώ που είμαι.

»Ακόμα και σήμερα να έκοβα το μπάσκετ, θα κοίταζα πίσω και θα έλεγα πως είμαι ο πρώτος Έλληνας και ο δεύτερος Ευρωπαίος που έχει κερδίσει το βραβείο του MVP, ότι έχω βοηθήσει τα αδέλφια μου να φοιτήσουν σε ιδιωτικά σχολεία και ότι έχει ζήσει μια καλή ζωή ο πατέρας μου.

»Έχω καταφέρει ήδη πολλά στα 25 μου, δεν μπορώ να νιώσω πίεση».

Όσο για τις προσδοκίες για την Εθνική στο παρκέ της Κίνας, ανέφερε:

«Σίγουρα είχαμε μια ομάδα που θα μπορούσε να διεκδικήσει μετάλλιο, αλλά εγώ ως Γιάννης δεν έδωσα υποσχέσεις, ούτε είπα πως έχουμε την καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Όλοι δώσαμε τον καλύτερό εαυτό.

»Τα media και ο κόσμος δημιούργησαν αυτό το κλίμα».

Τι δεν πήγε καλά, όμως; Τι δεν διαχειρίστηκε σωστά το προπονητικό τιμ;

«Δεν μπορώ να το κρίνω εγώ αυτό.

»Δουλειά μου είναι να μπω στο γήπεδο και να κάνω αυτό που ξέρω.

»Η διαχείριση είναι δουλειά του επιτελείου. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι το Παγκόσμιο ήταν μια εμπειρία για μένα.

»Μπορεί να μην ήταν καλή, αλλά με έκανε καλύτερο».